4 สิงหาคม 2554 02:01 น.
รอยทาง
' กลับมาบ้านเถอะ แม่อาจจะไม่ได้อยู่กลับเราแล้ว
เสียงของพี่สาวแว่วมาทางเสียงโทรศัพท์จากเมืองไทย ถึงกับทำให้คนฟังนั่งนิ่งเงียบครู่หนึ่ง วีซ่าก็มาหมดอายุเพิ่งไปต่อเมื่อวาน (4 กรกฎาคม 2554) รออีก 1 สัปดาห์ถึงจะได้ แต่หัวใจของแม่เพียงแค่เสี้ยววินาทีมีค่ายิ่ง มองไม่ออกว่าจะไปเอาสมุดวีซ่าออกมาได้อย่างไร ในใจก็แว๊บคิดมาได้ถึงเพื่อนที่เป็นตำรวจ จึงตัดสินใจติดต่อโทรหา เขายินดีพาไปที่สถานีตำรวจสำหรับต่อวีซ่าของชาวต่างชาติ และพาเข้าพบกับหัวหน้าฝ่ายที่มีอำนาจการตัดสินใจ บอกเหตุผลจะกลับเมืองไทยด่วนคุณแม่ป่วยหนัก เขาบอกว่าอีกชั่วโมงครึ่งให้มารับได้ตัดคิวให้ก่อน
หลังจากรับสมุดต่อวีซ่า รีบกลับมาที่บ้านเพื่อติดต่อจองตั๋วเครื่องบิน ปรากฎว่าที่นั่งเต็ม ตัดสินใจโทรกลับไปหาพี่สาวอีกครั้ง ตอนนี้หมอกำลังปั๊มหัวใจแม่อยู่ พี่สาวบอกมาตามสาย กลับไม่ได้แล้ววันนี้เพิ่งได้วีซ่าตั๋วเครื่องบินก็ไม่มี ฉันตอบกลับไปด้วยความเศร้าใจ ไม่เป็นไรวันไหนก็ได้ พี่สาวตอบ แม่เป็นอย่างไรบ้าง ฉันถามตอบ 'กำลังอยู่กับหมอ ฉันถามกลับไปด้วยหัวใจที่สั่นระทึก ภาวนาขอให้แม่จงรอคอยลูกด้วยอย่าเพิ่งจากไปไหน
เข้าไปจุดเทียนสวดมนต์ขอให้คุณพระคุณเจ้าช่วยเยื้อชีวิตแม่ของลูกด้วย เทียนที่จุดส่องแสงสว่างไม่นานก็ดับวูบและหล่นลงมาที่พื้น รีบจับคว้าขึ้นมาและจุดไฟใหม่อีกครั้ง ใจไม่อยากจะคิดไปในทางที่ร้ายได้แต่หวังว่าทุกอย่างจะดีขึ้น สิบกว่านาทีผ่านไปหัวใจที่กระวนกระวายโทรกลับไปอีกครั้ง แม่ไม่อยู่กับเราแล้ว เสียงพี่สาวแผ่วเบามาตามสาย นี่มันคือความจริงหรือความฝันกันแน่ ไม่อยากเชื่อหูของตนเอง เรื่องราวเหล่านี้มันได้เกิดขึ้นจริงๆ แล้วหรือ สำหรับคำว่าสูญเสีย และสูญสิ้นแม่บังเกิดเกล้าของฉัน ....
คำพระพุทธเจ้ากล่าวไว้ว่ 'ความไม่มีโรคเป็นลาภอันประเสริฐ ดูมีค่ายิ่งใหญ่นัก หากสิ่งเหล่านี้ไม่เคยได้พบปะเผชิญกับใคร แม่ของฉันวัย 75 ปี ป่วยด้วยโรคกระดูกพรุ่นขั้นรุนแรงเดินไม่ได้มา 2 ปี จนกระทั้งลามมาที่ไต ต้องทำการล้างฟอกไตวันเว้นวัน ที่ผ่านมาแม่ต้องเลี้ยงดูแลส่งเสียให้การศึกษาลูก 8 คน จนประสบความสำเร็จ หลังจากคุณพ่อเสียชีวิตมากว่า 40 ปี
ณ วันนี้ลูกของแม่ประสบความเร็จทั้งชีวิการศึกษา แม้ลูกของแม่บางคนเป็นถึงอาจารย์แพทย์ เมื่อถึงเวลาก็มิสามารถหยุดยั้งชีวิตได้ แต่ลูกๆ ทุกคนได้มีโอกาดูแลปรนิบัติแม่เป็นอย่างดี ดูแล อาบน้ำเช็ดตัว ทำอาหาร เฝ้าดูแลไม่ขาดระยะแม้จะอยู่ต่างประเทศ ทุกปีก็จะกลับไปดูแลผลัดเปลี่ยนกันกับพี่ๆ โทรให้ได้ยินเสียงของแม่ทุกวัน มีความสุขเมื่อมีโอกาสได้ทำให้ท่าน ลูกกลับมาเพียงแค่หกเดือนให้หลังแม่ก็จากลูกไปเสียแล้ว ขอให้แม่จงไปสูสุคติทุกภพไป....
ขอกราบขอบพระคุณ คุณพ่อ-แม่
ยิ่งใหญ่แท้ลูกได้เกิดมาสู้ดูโลกกว้าง
เผชิญด้วยหัวใจแกร่งกล้าอยู่ในทรวง
จงหมดห่วง พ้นทุกข์ เป็นสุขเทอญ
หากวันนี้ยังมีแม่พ่อแม่อยู่ ขอทุกคนจงปฎิบัติความดีแก่ท่านเถิด และขอให้ทุกคนจงมีชีวิตอยู่อย่างมีความสุข หากแต่พรุ่งนี้จะได้ตื่นมาดูโลกหรือไม่ เพียงเสี้ยววินาทีก็มิอาจรอคอยได้สำหรับลมหายใจที่จะลาลับไป ...... อย่างไม่มีวันหวนกลับอีกเลย
หน้าส่วนตัว
1676
