20 มกราคม 2548 14:40 น.
รร.สิงห์บุรี
บอกแล้วไงว่าโลกนี้มิมีลับ ( หมายถึงความลับ )
มีแต่รักกำลังใจที่มอบให้
กลับกระดานสี่เหลี่ยมนี้ที่ให้ไป
พร้อมกับใจสี่ห้องที่จะให้เธอ
อย่ามัวเอ้อระเหยและลอยลม
ขอคำคมสักคำจะได้ไหม
แต่อย่าคมมากนะเดี๋ยวบาดใจ
ไม่มียารักษาหายนอกจากใจเธอ
15 มกราคม 2548 18:13 น.
รร.สิงห์บุรี
คำๆนี้อยากบอกไปแต่ไม่กล้า
เพราะหนูไม่หน้าด้านเข้าใจไหม
แต่อยากให้กลอนนี้ส่งรักไป
จากสี่ห้องหัวใจว่ารักเธอ
5 มกราคม 2548 15:24 น.
รร.สิงห์บุรี
จากสมุดเฟรนชีฟที่เธอเขียน
ดูคนเดียวก็สวยอย่าบอกใคร
พูดจริงๆจากสี่ห้องของหัวใจ
ใช้สะพานของหัวใจข้ามไปถึง
แม้ว่าเธอจะเขียนเพียงเล็กน้อย
แต่ก็คล้อยคล้ายกับเธอตั้งใจเขียน
ฉันสัญญาว่าจะตั้งใจเรียน
จะขยันหมั่นเพียรเพื่อเธอเอย.......
5 มกราคม 2548 15:15 น.
รร.สิงห์บุรี
รักเธอมากกว่าสิ่งใดในโลกนี้
จะมีกี่ดวงใจก็มอบให้
จะใกล้ไกลหัวใจฉันก็หวั่นไหว
เพราะในใจฉันนั้นมีแต่เธอ
แต่เมื่อเห็นเธอเดินคุยกับใครนั้น
ใจของฉันทุกๆครั้งก็หวั่นไหว
ถ้าป็นชายฉันนั้นไม่สนใจ
เพราะยังไงก็รูว่าเป็นเพื่อนเธอ
แต่ต้องอึ่งเมื่อได้รู้ว่าเป็นหญิง
ทุกๆสิ่งทำไปแทบสลาย
หัวใจฉันทั้งสี่ห้องแทบละลาย
ใจจะวายโอ้พระเจ้าช่วยเราที
อยากโกรธเธอแต่กระนั้นทำไม่ลง
บอกตามตรงว่าใจฉันมันไม่กล้า
โกรธเธอไปไม่มีไรดีขึ้นมา
ตัดสินใจแต่งกลอนมาถามใจเธอ
5 มกราคม 2548 15:08 น.
รร.สิงห์บุรี
ดูโทรทัศน์ก็มีข่าวน่าสลด
สุดสับสนสร้อยเศร้าน่าสงสาร
แต่เมื่อเทียบกับตัวเราแล้วคิดนาน
เกิดอาการน่าสมเพศตัวฉันเอง
เธออาจถามว่าทำไมเป็นเช่นนั้น
เราไม่รู้เหมือนกันนะเธอจ๊า
แต่ที่รู้ก็คือรักเธอมากๆๆ
ปากต่อปากก็ยังบอกว่ารักเธอ