21 เมษายน 2551 08:58 น.
รนย.
ก่อนสิ้นแสงดาว
ในคืนที่ฟ้าพราวจันทร์ส่องแสง
สายน้ำตายังไหลอาบสองแก้ม
คืนเดือนแรมครานี้ยังเงียบงัน
ก่อนสิ้นเสียงเรไร
หยดน้ำค้างคล้ายสายใยยังพร่าพรั่ง
จักจั่นร้องระงมแข่งเสียงกัน
สิ้นความฝัน สิ้นผูกพัน สิ้นดวงใจ
ก่อนสิ้นค่ำคืน
ความช้ำคอยกล้ำกลืนความสดใส
สายลมเย็นพัดกระหน่ำจากฟ้าไกล
ศรัทธาไซร้สิ้นลงชั่วนิรันดร์
ก่อนสิ้นลมหายใจ
ความห่างไกล แทนหัวใจ แทนกายฉัน
หมดน้ำตาสิ้นลมลงข้างกัน
นอนหลับตาสู่ความฝันลงข้างกัน
21 เมษายน 2551 08:56 น.
รนย.
เลือดรินหยดร่างแหลกเหลวพลีเพื่อชาติ
สนองบาทเบื้องพระองค์ผู้เป็นใหญ่
ทหารกล้าองค์ราชันมิกลัวใคร
ขอถวายแด่ภูวไนยด้วยชีวี
ปกป้องชาติ ศาสน์ กษัตริย์ที่รักยิ่ง
ไม่ถวิลแม้ต้องตายในหน้าที่
จะขออยู่สู้ศึกต้านไพรี
จะยอมแลกด้วยอินทรีย์ด้วยชีวัน
ขอเพียงไทยเป็นไทยดำรงอยู่
เพียงเชิดชูก้องเกียรติเถลิงขวัญ
บรรพบุรุษแลกเลือดเนื้อเพื่อป้องกัน
เข้าต่อกรฟาดฟันจนม้วยมรณ์
เกิดเป็นชายชาติทหารชาญนักรบ
จะสยบราชศัตรูและเสี้ยมสอน
หากวันใดแผ่นดินไทยต้องร้าวรอน
กูจะขอฆ่ามึงก่อนถึงยอมตาย
21 เมษายน 2551 08:53 น.
รนย.
กายใกล้แต่ใจไกล
ใกล้ข้างกายกลับว่างเปล่า
กายใกล้คำว่าเรา
ใจกลับเบาเหมือนไกลกัน
กายใกล้แค่ก้าวเดียว
ใจกลับเกี่ยวเพียงความฝัน
เหมือนไกลไปทุกวัน
ว่าใกล้กันกลับห่างไกล
4 เมษายน 2551 14:23 น.
รนย.
ลมหนางมาครานี้ใจหวั่นไหว
มองออกไปไกลแสนไกลฝั่งขอบฟ้า
คลื่นซัดฝั่งเกลียวลมข้างอุรา
มาถึงแล้ววันจากลาพี่คนไกล
ธงไตรรงค์พัดไสวปลิวคู่ฟ้า
ทหารกล้าเกริกก้องเถลิงไสว
นักรบแก้วราชนาวีโยธินไทย
แผ่อกแอ่นป้องผไทด้วยชีวี
หน้าที่พี่ที่แบกรับช่างยิ่งใหญ่
แหลมทองไทยคุ้มสยามทุกวิถี
อริราชหน้าไหนมาราวี
ขอยอมพลีเลือดทุกหยดมิเกรงใคร
ใจนี้สั่นทุกครั้งได้ยินข่าว
อุราร้าวนองนำตาด้วยหวั่นไหว
คิดถึงหน้าทหารกล้าจวนขาดใจ
นานเกินไปแล้วที่จากพี่คนดี
ต้องอดทนอดกลั้นฝืนยิ้มได้
พี่จากไปด้วยใจรักในหน้าที่
น้องจะรอแม้จะนานเดือนเลื่อนปี
ถือศักดิ์ศรีอิสตรีแห่งทัพเรือ......
1 เมษายน 2551 12:57 น.
รนย.
ดอกแก้วกรุ่นกลิ่นหอมยามพลบคำ
เสียงขลุ่ยรำโหยหวนชวนใจไหว
สายเนตรลอยสู่เวิ้งฟ้าที่ห่างไกล
หยดนำตารินไหลยามจากลา
แก้วเอ่ยแก้วเหตุใดส่งกลิ่นหอม
ช่ออัปสรบานสะพรั่งครั้นหน้าหนาว
ผ่านร้อนฝนเวียนครบมาอีกคราว
อุราร้าวด้วยไกลห่างมิอาจเจอ
กลิ่นแก้วบาดลึกกลางใจยิ่งเจ็บนัก
เคยสมัครรักหวานแก้วพรำเพ้อ
ชิดช่อแก้วกลิ่นใกล้ๆได้พบเจอ
ชวนฝันเพ้อว่าจีรังและยั่งยืน
แก้วชูช่อครานี้ครั้งสุดท้าย
ชีวาวายฟ้ากำหนดมิอาจฝืน
ท่านลิขิตให้วันนี้ทนกลำกลืน
แปรเป็นอื่นลืมเยื่อใยทิ้งผูกพัน
แก้วช่อนี้จะผลิดอกครั้งสุดท้าย
ก่อนกลับกลายกลีบโรยลงสู่ฝัน
กรุ่นกลิ่นหอมเคียงลมคู่นิรันดร์
ตราบถึงวันดอกสุดท้ายผลิหล่นเอย
หน้าส่วนตัว
842
