24 มีนาคม 2547 17:32 น.
รดา
ขอหลุดพ้นจากบ่วงเวรที่เวียนว่าย
หนีตะกายให้ใจหลุดหยุดจากนั้น
ไม่ขอกลับไปก่อกรรมเคยทำกัน
อย่าดึงฉันไปร่วมพงศ์วงบ่วงกรรม
ฉันจากมาพร้อมน้ำตาที่อาบแก้ม
ของขวัญแถมจากตัวเธอเพ้อครวญคร่ำ
ฉันไม่อยากกลับไปเจ็บใจระกำ
อย่ามาย้ำแผลเป็นเก่าให้เศร้าใจ
ขอจากมาแม้หัวใจจะเจ็บปร่า
รู้เพียงว่าภาพรักฝังยังสดใส
หลุดบ่วงบาศก์บ่วงรักบ่วงหัวใจ
ทิ้งเอาไว้แค่เพียงเพื่อนไม่เลือนลาง
4 มีนาคม 2547 00:34 น.
รดา
ความคิดเห็น : ถึง รดา
27 กุมภา ใจรดา สลาย
มีเรื่องร้าย ในชีวิต คิดอยากสอน
ฉันคนนี้ อาจเป็นเพียง แค่คนจร
อย่าอาวรณ์ ถ้าพูดไป ไม่เข้าทรวง
มองโลกร้าย กล่าวโทษ โกรธคนอื่น
ฉุนเป็นฟืน ใจเป็นไฟ ให้หึงหวง
คิดว่าจระเข้ หรืองู เข้ามาลวง
ให้เจ็บทรวง ขโมยใจ ไปทำลาย
ก่อนเคยมอง เขาดี มิใช่หรือ
ความรักคือ มั่นคง ใยเลือนหาย
มิตรภาพ ความดี สิ้นละลาย
แหลกสลาย เพียงเพราะว่า อารมณ์ตน
หนึ่งปีผ่าน อยากให้คิด จิตให้สูง
จงปรับปรุง หัวใจ ใสดั่งฝน
อย่าโทษใคร คนอื่น มิใช่คน
มองตัวตน ตัวเอง นั่นแหละดี
อันความสุข ยิ่งแบ่ง ก็ยิ่งเพิ่ม
มิตรมาเติม ความรัก มากสุขี
อย่าครอบครอง ไว้คนเดียว มันไม่ดี
จึงเจ็บอย่างนี้ นี่แหละนะ ใจรดา.....
.........................................................
ทำหัวใจให้เป็นสุข....
ถามตัวเองให้เยอะ....
ว่ารู้จักความรักดีแค่ไหน....
ขอโทษด้วย....ถ้าพูดไม่ถูกใจ
.........................................................^_^
จาก : คนในเรือนไทย
รหัส - วัน เวลา : 228209 - 03 มี.ค. 47 - 16:18
ความคิดเห็น : คนในเรือนไทย !!!
กล้าเขียน ใยมิกล้า ล็อกอิน?!
กล้าวิจารณ์ บนถิ่น เรือนไทย
กล้าสอน ใยเขียน นามแฝงไว้
กล้ากว่าสิ่งใด ใยไม่เผย ตัวตน
จาก : รหัสสมาชิก : 4264 - รดา
รหัส - วัน เวลา : 228463 - 04 มี.ค. 47 - 00:22
หน้าส่วนตัว
895
