23 ธันวาคม 2547 16:16 น.

ข่ม..ช้ำ

รดา



                            (((โกรธพี่ป่าว?))) ที่รัก พี่ปักช้ำ
                            เสียงน้ำคำ ถามเอ่ย เหมือนเคยคุ้น
                            (((โกรธพี่ป่าว?))) ที่รักย้ำ คล้ายการุณ
                            ยิงจนพรุน ป่นปี้ ชีวีชา

                            มิได้เป็น คำถามแรก เคยแทรกโสต
                            คำขอโทษ ครั้งก่อน ย้อนมาหา
                            คงไม่ใช่ ครั้งสุดท้าย ที่เอ่ยมา
                            ชินจนชา เจ็บปร่า น้ำตาคลอ

                            คงเพราะรัก ที่ฝากไว้ ใจจึงเฉย
                            แสร้งละเลย เปรยเพียงสุข แม้ทุกข์ก่อ
                            จะขอกัก ดักไว้ ในใจพอ
                            เสนอข้อ สดใส ให้คุณชม

                            ทำไปเถอะ ที่รัก ถ้าคุณสุข
                            เรื่องความทุกข์ จุกอก โศกสะสม
                            จะรับไว้ แม้ใจ ทุกข์ระทม
                            ถึงอกตรม จะข่มช้ำ กำไว้เอง

				
23 ธันวาคม 2547 10:03 น.

รักพอเพียง

รดา



                             โอ้ยอดรัก ยอดดวงใจ
                             รักล้นใจ ปริ่มขอบฟ้า
                             หาใดเทียบ ยากจักหา
                             รักเกินกว่า หาใดเทียม

                             จำนรรจา กระเง้างอด
                             เคียงก่ายกอด สุขล้นเปี่ยม
                             รักยืนยัง ดั่งขวัญเรียม
                             รักนี้เสี้ยม สอนสั่งใจ

                             โอ้ยอดรัก ยอดพธู
                             รักด้วยรู้ มิหวั่นไหว
                             สุขเพราะรัก สุขเกินใคร
                             สุขนี้ไซร้ ใจพอเพียง

                             มิได้รัก เพียงเพื่อรัก
                             แต่เพราะรัก สุขหล่อเลี้ยง
                             จึงเพียงรัก รักพอเพียง
                             สุขจึงเลี้ยง เพียงนี้พอ				
22 ธันวาคม 2547 17:45 น.

มิอาจฝืน

รดา



                
                  หยามเย้ยหยัน ในตัวตน ของคนอื่น
                  ฤาไปฝืน เอาตามใจ ที่ใฝ่ฝัน
                  ตัวของใคร ตนของใคร ก็ช่างมัน
                  อย่าไปหัน เหหัก มันจักพัง

                  ในตัวตน ของคนอื่น ยากหยั่งรู้
                  เพียงพิศดู แลัวตัดสิน หมิ่นความหวัง
                  เยาะหยามเหยียด เหยียบย่ำ เย้ยชิงชัง
                  พิศพลาดพลั้ง โยนบาป ตราบจนตาย

                  ตัวตนแน่ แท้จริง สิ่งควรเห็น
                  ตนจะเป็น เช่นไร ใจคาดหมาย
                  ฤาคนอื่น ต้องตาม ห้ามกลับกลาย
                  ต้นเลวร้าย แต่สุดท้าย ปลายอาจดี
   
                  นี่คือคน หาใช่ เจ้าไม้ดัด
                  อย่าคิดจัด ขัดพัน คงหันหนี
                  ไม่เป็นอย่าง พึงคิด ผิดฤดี
                  ใช่อ่อนโอน ตามที่ เจ้าคิดเอา



				
15 ธันวาคม 2547 13:33 น.

ที่รัก

รดา



                ที่รักจ๋า  รู้ไหมว่า  คิดถึงคุณ
                ที่รักจ๋า  ลืมอกอุ่น  นี้หรือเปล่า
                ที่รักจ๋า  เคยนิทรา  แนบสองเรา
                ที่รักจ๋า  เคยคลอเคล้า  เคียงคู่ใจ

                ยังรักคุณ  เหมือนเดิม  ไม่เปลี่ยนแปร
                ยังรักคุณ  แน่วแน่  มิเผลอไผล
                ยังรักคุณ  เพียงคนเดียว  ไม่เปลี่ยนไป
                ยังรักคุณ  ไม่มอบใจ ให้ใครครอง

                คนเดียวนะ ที่หัวใจ ใฝ่ฝันถึง 
                คนเดียวนะ ที่ติดตรึง ใจร่ำร้อง
                คนเดียวนะ ใจเดียวนะ ที่ใฝ่ปอง
                คนเดียวนะ ที่ใจก้อง ว่าต้องการ



				
13 ธันวาคม 2547 15:21 น.

อำนวยพร_ผู้เฒ่า..โง่งม

รดา



..ในวาระดิถีขึ้นปีใหม่              อวยพรให้สมมาดปราถนา
ปราศจากทุกข์ภัยไร้โรคา        ภูมิปัญญาล้ำเลิศเกิดแก่ตน
เป็นที่รักพบสุขทุกสถาน          สำเร็จงานตามจิตสำฤทธิ์ผล
สิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายในสกล     ประสานดลผลช่วยอำนวยพร


..พรใดเอ่ยกล่าวมาขอคืนกลับ    เปลี่ยนสลับคืนสุขไร้ทุกข์ร้อน
พรพระคุ้มจากเภทภัยยามสัญจร  คำอวยพรใดใดให้กลับคืน..				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟรดา
Lovings  รดา เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟรดา
Lovings  รดา เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟรดา
Lovings  รดา เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงรดา