27 ตุลาคม 2547 11:19 น.
รดา
ใยทำตน ให้เป็นคน สันหลังหวะ
ไม่กล้าจะ เปิดเผย เฉลยไข
แสร้งกลบเกลื่อน หลบลี้ มีความใน
หันหน้าให้ เท่านั้น หวั่นถูกตี
เกิดเป็นคน เป็นสุขล้น เลือกพ้นน้ำ
อย่าไปดำ อยู่ข้างใต้ ไร้ราศรี
ฤาปริ่มน้ำ ผลุบโผล่ โง่สิ้นดี
เกิดทั้งที ควรโผล่พ้น ไม่หม่นมัว
14 ตุลาคม 2547 10:55 น.
รดา
..ขอเป็นแค่ หนามหยอก ฤาหอกทิ่ม
ให้เธอลิ้ม ชิมรส ต้องกดเก็บ
เวลาเธอ จิกเนื้อ ต้องเจ็บเล็บ
เพียงอักเสบ ทีละน้อย ค่อยเป็นไป
ขอจำแลง แปลงร่าง ให้ดูเท่ห์
เป็นไอ้เข้ ขวางคลอง ทั้งน้อยใหญ่
ใครจะผ่าน จะเข้านอก หรือออกใน
ข้ามหัวใจ ฉันไม่ได้ ต้องตายฟรี
ขอแนบชิด ติดต่อ ไม่ขอห่าง
อยู่ข้างข้าง อย่างเงียบเงียบ เปรียบเหมือนผี
ปรากฏกาย ตอนเธอเผลอ ทุกทุกที
ให้ฤดี ต้องป่วนปั่น หวั่นระแวง
ขอต่อเติม รสชาติ ให้ชีวิต
ช่วยลิขิต หวานเปรี้ยว เอี่ยวสีแสง
คอยขัดขา เป็นขวากหนาม เท่ามีแรง
ไม่ยื้อแย่ง เพียงทิ่มแทง เท่านั้นพอ..^_^..
หน้าส่วนตัว
971
