25 พฤษภาคม 2546 01:53 น.
รดา
อย่าคิดว่าสิ่งที่ฉันให้มันมากมายหนักหนา
สิ่งที่ฉันได้รับจากเธอนั้น..มากมายยิ่งกว่า
เพราะฉันรู้ว่า..ในทุกสิ่งที่เธอทำเพื่อฉัน..เธอเต็มใจและทำดีที่สุดเสมอ
เพราะฉะนั้น อย่ากังวลไปเลยกับวัตถุที่ฉันให้
มันอาจจะดูมีราคาแต่ฉันอยากให้เธอมองลึกลงไปกว่านั้น
ฉันให้เธอด้วยใจ วัตถุพวกนั้นเป็นเพียงสื่อนำให้รู้เท่านั้นว่า ฉันมีใจ
ใจที่ฉันมีให้มันมีค่ามากกว่าราคาของวัตถุใดๆ
ไม่สำคัญเลย ว่าจะเป็นวันอะไร อาจมิใช่วันเกิด
หรือวันครบรอบใดๆ เพียงเพราะทุกวัน ฉันรักเธอ
16 เมษายน 2546 18:43 น.
รดา
หนึ่งคนเหงา...นั่งอยู่..เจอคนเหงา
ความสั่นเทา..หนาวนั่น.. คงเหือดหาย
ได้พร่ำกอดพลอดรำพันเหงาคงคลาย
ไม่เดียวดายกายชิดใกล้ใจชิดกัน..
13 เมษายน 2546 23:20 น.
รดา
สาดเทความรักไปหมดใจ
สาดไปให้เธอเพียงเท่านั้น
สาดแล้วเธอไม่รับ..หมดกัน
สาดมันกลับมาข้าขอคืน....