24 มีนาคม 2547 17:32 น.
รดา
ขอหลุดพ้นจากบ่วงเวรที่เวียนว่าย
หนีตะกายให้ใจหลุดหยุดจากนั้น
ไม่ขอกลับไปก่อกรรมเคยทำกัน
อย่าดึงฉันไปร่วมพงศ์วงบ่วงกรรม
ฉันจากมาพร้อมน้ำตาที่อาบแก้ม
ของขวัญแถมจากตัวเธอเพ้อครวญคร่ำ
ฉันไม่อยากกลับไปเจ็บใจระกำ
อย่ามาย้ำแผลเป็นเก่าให้เศร้าใจ
ขอจากมาแม้หัวใจจะเจ็บปร่า
รู้เพียงว่าภาพรักฝังยังสดใส
หลุดบ่วงบาศก์บ่วงรักบ่วงหัวใจ
ทิ้งเอาไว้แค่เพียงเพื่อนไม่เลือนลาง
4 มีนาคม 2547 00:34 น.
รดา
ความคิดเห็น : ถึง รดา
27 กุมภา ใจรดา สลาย
มีเรื่องร้าย ในชีวิต คิดอยากสอน
ฉันคนนี้ อาจเป็นเพียง แค่คนจร
อย่าอาวรณ์ ถ้าพูดไป ไม่เข้าทรวง
มองโลกร้าย กล่าวโทษ โกรธคนอื่น
ฉุนเป็นฟืน ใจเป็นไฟ ให้หึงหวง
คิดว่าจระเข้ หรืองู เข้ามาลวง
ให้เจ็บทรวง ขโมยใจ ไปทำลาย
ก่อนเคยมอง เขาดี มิใช่หรือ
ความรักคือ มั่นคง ใยเลือนหาย
มิตรภาพ ความดี สิ้นละลาย
แหลกสลาย เพียงเพราะว่า อารมณ์ตน
หนึ่งปีผ่าน อยากให้คิด จิตให้สูง
จงปรับปรุง หัวใจ ใสดั่งฝน
อย่าโทษใคร คนอื่น มิใช่คน
มองตัวตน ตัวเอง นั่นแหละดี
อันความสุข ยิ่งแบ่ง ก็ยิ่งเพิ่ม
มิตรมาเติม ความรัก มากสุขี
อย่าครอบครอง ไว้คนเดียว มันไม่ดี
จึงเจ็บอย่างนี้ นี่แหละนะ ใจรดา.....
.........................................................
ทำหัวใจให้เป็นสุข....
ถามตัวเองให้เยอะ....
ว่ารู้จักความรักดีแค่ไหน....
ขอโทษด้วย....ถ้าพูดไม่ถูกใจ
.........................................................^_^
จาก : คนในเรือนไทย
รหัส - วัน เวลา : 228209 - 03 มี.ค. 47 - 16:18
ความคิดเห็น : คนในเรือนไทย !!!
กล้าเขียน ใยมิกล้า ล็อกอิน?!
กล้าวิจารณ์ บนถิ่น เรือนไทย
กล้าสอน ใยเขียน นามแฝงไว้
กล้ากว่าสิ่งใด ใยไม่เผย ตัวตน
จาก : รหัสสมาชิก : 4264 - รดา
รหัส - วัน เวลา : 228463 - 04 มี.ค. 47 - 00:22
12 มกราคม 2547 22:11 น.
รดา
ออเร้นจ์ เอไอเอส ดีแทค ฮัทซ์
..เธอคงจัด..เจียดคิว..เรียงสาย
อ้อ..ยังเหลือ ไทยโมบาย
ให้แม่คุณเม้าท์กระจาย อีกข่ายนึง
...แต่โทรไปทีไร..
ใช้ทำไม..ระบบฝากข้อความน่ะ
...เธอไม่รู้หรือจ๊ะ
ว่าคนโทรน่ะ..อยากคุยกับเจ้าของเบอร์!!
...ถ้าแม่คุณ..ไม่อยากรับสาย
จะแจกจะจ่ายทำไมกันหนักหนา
หรือทำไปเพียงแค่เคาะกะลา
ให้ลูกนก..ลูกกา..ลูกหมา..มันดีใจ
..โทรตอนเช้า ก้อไม่รับ!!
โทรตอนสาย ก้อไม่ว่าง!!
สัญญาณคงพันกันกลางทาง
ยังไงช่วยสะสาง..บ้างนะเธอ
..ไม่รู้ว่าเธอถือหุ้นเครือข่ายไหน
....ถึงได้โทรทีไร..สายไม่เคยว่าง
..ฉันจนใจ..เลยต้องวาง
รอวันเธอว่าง..โทรกลับมา
14 ธันวาคม 2546 21:38 น.
รดา
อย่าเลยนะ..คนดี
อย่ามาทำอะไรดีดีให้ฉัน
อย่าเอาความดีมาแลกใจกัน
อย่ามาหาว่าฉันไร้หัวใจ
ฉันรู้ว่าเธอน่ะ คนดี
ฉันรู้เธอมีใจให้เสมอ
ฉันรู้ว่าฉันอยู่ในใจเธอ
ฉันรู้..รู้เสมอว่าเธอคิดอะไร
อยากบอกให้รู้สักอย่างนะ..คนดี
อยากบอกว่าใจน่ะยังอยู่ดีและมีฝัน
อยากบอกว่าต้องมีใครในสักวัน
อยากบอกว่าฉันน่ะมีหัวใจ
เข้าใจฉันนะ..คนดี
เข้าใจที่ว่าวันนี้ฉัน..นิ่ง..เฉย
เข้าใจไว้นะว่าฉันไม่ได้เป็นอะไรเลย
เข้าใจนะเพียงเพราะฉันเคยช้ำมาเนิ่นนาน
ไม่ได้ให้เธอรอนะ..คนดี
ไม่ได้เห็นเธอดีน้อยกว่าใครที่ไหน
ไม่ได้คิดจะปิดกั้นหัวใจ
ไม่ได้ตัดเยื่อใยเพราะใจด้านชา
เพียงเพราะมีเขาน่ะ..คนดี
เพียงเพราะใจดวงนี้ไม่เคยลืมเขา
เพียงเพราะหัวใจยังมีเงา
เพียงเพราะยังมีเขาเต็มหัวใจ..
28 พฤษภาคม 2546 12:36 น.
รดา
..อาจจะดูเป็นวันยิ่งใหญ่สำหรับใครหลายๆคน
และได้รับของขวัญจากใครอีกหลายๆคน
แต่สำหรับฉัน..มันเป็นเพียงแค่วันๆนึง..
ทุกวันของฉันสำคัญเท่ากันหมด..เพียงมีเธออยู่เคียงข้าง
ฉันได้ยินคำอวยพรวันเกิดจากคนมากมาย
แต่น้ำเสียงใดจะมีความหมายและสำคัญเท่าน้ำเสียงเธอ
แค่เธอเอ่ยออกมาเบาๆ แต่ก้อแฝงไว้ด้วยความอ่อนโยนว่า..
มีความสุขนะ ลูกรักของแม่
... เช้าของวันที่ 28 พฤษภาคม 2546 ก่อนแม่จะเปิดประตูลงจากรถ
หน้าส่วนตัว
883
