10 ธันวาคม 2553 14:41 น.
รดา
ยิ่งชิดใกล้ เกินหัวใจ ยากไขว่คว้า
ต่างเวลา ต่างวัน ที่เราสอง
"คนที่ใช่ วันที่ผิด" ต้องตรึกตรอง
ควรปัดป้อง ปิดใจไว้ อย่าไหวเอน
ฤาเป็นเพียง มิตรภาพ ที่ฉาบฉวย
โอกาสอวย เอื้อให้คิด ป่วนจิตเล่น
ดังชายหาด สาดคลื่น ซัดกระเซ็น
ชื่นฉ่ำเย็น ชั่วพริบตา หาไม่เจอ
น่าจะพบ เธอมา ก่อนหน้านี้
ก่อนจะมี บางใคร ก่อนใจเผลอ
น่าจะมี ปาฏิหาริย์ ก่อนพบเธอ
ให้ตัวฉัน ได้เจอ เธอก่อนใคร
คงได้เพียง แค่มองตา มิกล้าเผย
อยากจะเอ่ย ความรู้สึก ที่นึกไว้
อยากจะกอด อยากจะเก็บ แต่เจ็บใจ
มาช้าไป จึงคลาดคลา มิกล้าทำ!
ที่มา : http://www.youtube.com/watch?v=MqGdOKiJL6s
((((จะไม่ยอมให้เราคลาดกัน ฉันคงจะพบรักเธอก่อนใคร มันน่าเสียดาย
เมื่อเราเจอกัน เจอกันแค่ครั้งเดียว ก็ผูกพันเหมือนใกล้ชิดมานาน
บอกไม่ถูกว่าทำไม หรือเราจะเคยได้เจอกันชาติก่อน
ต่างใจตรงกัน มองตาก็เข้าใจ แต่คงเป็นเพียงได้แค่มองตาอยากจะกอดเก็บเธอไว้ แต่พบกันเมื่อสายไม่อยากจะแย่งใครน่าจะเจอกันมาตั้งนาน
ก่อนที่เธอจะเป็นของใครอยากให้มันมีปาฎิหารย์
ให้ตัวฉันย้อนเวลากลับไปจะไม่ยอมให้เราคลาดกัน
ฉันคงจะพบรักเธอก่อนใคร มันน่าเสียดาย ปาฏิหารย์ไม่มีจริง)))
25 เมษายน 2553 19:21 น.
รดา
บรรยากาศรอบรอบกายคล้ายจะเหงา
ฟ้าเมฆหม่นปนสีเทาดูเศร้าสร้อย
ใบไม้ปลิดไหวปลิวระริ่วลอย
หัวใจคล้อยไหวตามห้ามมิทัน..
ปล่อยใจลอยตามลมไม่ทานทัด
โบกสะบัดใจไปคล้ายว่าฝัน
ไม่คิดหักห้ามใจปล่อยตามกัน
ความเหงาพลันฆ่าอารมณ์จนตรมตรอม..
อยากจะเหงาจำต้องเหงาหรือแสร้งเหงา
ปั้นอารมณ์ความเศร้าฤาเจ้าพร้อม
เปื้อนสีเทาเขาขู่ข่มฤาสมยอม
ฤาแค่ซ้อมแกล้งเหงาก่อนเอาจริง..
ถ้าต้องเหงาขอเพียงเหงาแค่เท่านั้น
เพียงแค่ฝันเพียงแค่เหงาอยู่นิ่งนิ่ง
อย่าเสนอเอาบ่ากว้างให้พักพิง
ไร้ที่อิงจะยิ่งเหงาเศร้ากว่าเดิม..
อาจปล่อยใจให้เหงาเข้ามาครอบ
อาจไม่ตอบว่าเหงานั้นใครริเริ่ม
แต่จะปล่อยใจให้เหงาอยู่เท่าเดิม
ให้ใจเริ่ม"ชินกับเหงา"เท่านั้นพอ..
27 กันยายน 2552 23:44 น.
รดา
เงาอดีต..ย้อนคืน.....กลับมาหา...
วันเวลา.....ย้อนมา...พาเราสอง...
ความคิดถึง..เรียกร้อง...เป็นทำนอง...
ให้เราสอง...หายใจ...เป็นลำนำ
จำได้ไหม คนนี้ไง เคยงอนง้อ
เพน้าพะนอ ต่อกลอน อ้อนคราวช้ำ
ไม่เคยเลือน ลบภาพ..ความทรงจำ
แม้ยามช้ำ ยามสุข ทุกข์กล้ำกลืน
จำได้ซิ.....คนดี...น้องที่รัก....
พี่คอยซับน้ำตา....ยามขมขื่น...
จะกี่หนทนช้ำกี่ค่ำคืน...
ยังยิ้มชื่น...คอยปลอบเจ้า..ทุกเช้าเย็น
พรหมลิขิต ขีดไว้ หรือใยนี่
ได้พบพี่ คนคุ้นเคย ยามทุกข์เข็ญ
"พี่ภูฯ"จ๋า... "ภูตะวัน"... "พี่จำเป็น"
"เป็นเพื่อนเล่น"..."เป็นพี่น้อง"...ในห้องกลอน
ก็เพราะเป็นพี่คนนี้..ไงน้องรัก...
จึงฟูมฟัก...ปกป้อง...คอยสั่งสอน....
เพราะรักเจ้า...จึงเตือนไว้....ใจวิงวอน...
อย่าริลอง..รักร้อน...เล่น....จนเปลืองใจ
หากให้ย้อน.. กลับไป ..ในอดีต
ยังขอขีด.. เขียนเรื่องเดิม ..ไม่แก้ไข
จะขอรัก.. ภักดี ..ไม่เปลี่ยนไป
ไม่เปลี่ยนใจ.. แม้ใคร.. จะเปลี่ยนแปลง
5 กรกฎาคม 2550 23:57 น.
รดา
พ่อ"ยอดพธูไทย" จอมใจร้าย
รางวัลคือสายสะพายพร้อมติดเข็ม
แถมรถกระบะนิสสันรุ่นบิ๊กเอ็ม
จะได้บรรทุกสาวๆให้เอมหัวใจ
ไม่ต้องกลัวคำถามรอบสุดท้าย
ฉันขอทายว่าเธอผ่านชนะใส
เพราะความกะล่อนที่เธอมีนั่นไง
ที่จะเอาชนะใจกรรมการ
เพิ่มเติมให้อีกหนึ่งตำแหน่ง
ไม่มีคู่แข่งเหมือนกินหนมหวาน
"ตำแหน่งหนุ่มหน้าใสใจมาร"
เธอคงรับทานทุกรางวัล
ด้วยสันดานที่เธอเป็นอยู่
ใครๆก็รู้เธอฟาดทุกตำแหน่งทั้งนั้น
ตัวเก็งเต็งหนึ่งฉันกล้าพนัน
บ่อนไหนบ่อนนั้น "ฟันธง!!"
24 กุมภาพันธ์ 2550 11:49 น.
รดา
เวลาผ่าน วันล่วง มาทวงถาม
เคยนิยาม เพียงตน คนล่าฝัน
มีเพียงใจ ไว้กับตัว เคยบอกกัน
วันเปลี่ยนผัน สิ่งที่ฝัน เป็นเช่นไร
ได้ตามล่า หาฝัน อย่างเคยหวัง
หรือพลาดพลั้ง หลงทาง อยู่แห่งไหน
จนด้วยเล่ห์ แพ้เหลี่ยม ตรมตรอมใจ
จึงถามไถ่ ถึงความสุข หรือทุกข์มี
พบหรือยัง ฝั่งฝัน ที่มั่นไว้
พาหัวใจ ล่าฝัน หรือถอยหนี
หลีกเลาะหลบ กลัวความฝัน เคยอยากมี
หรือรีบรี่ คว้าฝันไว้ กับใจตัว
หรือเจอฝัน ที่ใจ ไม่ไขว่คว้า
เลยหนีหน้า หาฝัน นั้นไปทั่ว
ฝังนิยาม คนล่าฝัน ไว้กับตัว
เพื่อพันพัว ล่าฝัน นั้นต่อไป..
หน้าส่วนตัว
5046
