17 พฤศจิกายน 2547 07:22 น.
รดา
ขอเถอะฟ้าอย่าทำร้ายกันมากนัก
หัวใจรักข้าฯปี้ป่นเกินทนไหว
ขอเถอะฟ้าส่งคนมารักษาใจ
ก่อนพิษไข้ลุกลามห้ามไม่ทัน
ขอเถอะฟ้าข้าฯเหนื่อยล้าข้าฯอ่อนไหว
มีหัวใจที่ไร้รักเหมือนหักฝัน
ขอเถอะฟ้ามีคนรักชั่วกัปกัลป์
ก่อนข้าฯนั้นจะวางวายมลายชนม์
ขอเถอะฟ้าอย่าปล่อยใจของข้าฯตาย
ปล่อยเดียวดายหายหน้าข้าฯหมองหม่น
ขอเถอะฟ้าส่งใครมาคลายทุกข์ทน
ขอสักคนให้ข้าฯรักช่วยชักพา
17 พฤศจิกายน 2547 07:03 น.
รดา
ฉันผิดหรือ ที่เจอ เธอวันนี้
เธอผิดหรือ ที่มี ใครมาก่อน
ฉันและเธอ เผลอใจ จึงร้าวรอน
เธอแค่ร้อน ฉันเพียงพัด ปัดเป่าใจ
ฉันอยู่ใน ที่ฉัน ควรจะอยู่
เธอก็รู้ ว่าควรอยู่ ที่ตรงไหน
ฉันไม่ดึง เธอมา จากอกใคร
เธอคงไม่ ทำร้ายใคร อีกเช่นกัน
ฉันเป็นเงา ซ่อนไว้ ให้มิดชิด
เธอมีสิทธิ เก็บฉัน ไว้ในฝัน
ฉันก้อมี สิทธิรัก เธอเช่นกัน
เราต่างฝัน ถึงกัน เท่านั้นพอ
เ ร า จ ะ ไ ม่ ทำ ร้ า ย ใ จ ใ ห้ ใ ค ร เ จ็ บ
เ ร า จ ะ เ ก็ บ รั ก มั่ น ใ น วั น ท้ อ
เ ร า จ ะ รั ก เ ร า รู้ จั ก คำ ว่ า พ อ
เ ร า จ ะ ต่ อ เ ติ ม ใ จ ใ ห้ แ ก่ กั น
15 พฤศจิกายน 2547 05:50 น.
รดา
http://www.thaipoem.com/web/poemdata/poemdata_63551.php
..^_^.. จะใส่ร้าย ป้ายสี ตีข้างหลัง
จะปิดหวัง ขวางกั้น ให้ตันตรอก
จะขัดขวาง ทางหัวใจ จนช้ำชอก
จะเป็นหอก ข้างแคร่ คอยแหย่ยัน
..^_^.. จะใส่ร้าย ป้ายสี ที่ทำได้
จะพ่นไฟ ใส่ฟาง อย่างใจฝัน
จะขัดขา กันสนุ๊กฯ รุกโรมรัน
จะขอกัน กั้นกลาง ตรงหว่างใจ
..^_^..จะใส่ร้าย ป้ายสี ตีไข่ใส่
เผาด้วยไฟ ให้ร้อนรน จนหม่นไหม้
จะเป็นมาร คอยรังควาน ให้สาใจ
สาดสีใส่ จนหัวใจ เป็นสีดำ
..^_^.. จะใส่ร้าย ป้ายสี ให้ดีเด่น
จะเล่นเป็น นางอิจฉา ดาราล้ำ
ตีบทแตก แหลกร้าว ดังกล่าวนำ
จะใส่คำ ใส่ไคล้ หัวใจเธอ ..^_^..
15 พฤศจิกายน 2547 05:39 น.
รดา
ตลอดมา รักมั่นไม่หวั่นไหว
ถามหัวใจทุกวันยังฝันถึง
เธอคนเดียวคนเคยรักคนเคยซึ้ง
ยังเป็นหนึ่งในหัวใจไม่ไหวเอน
ยังนึกถึง คำพร่ำพลอดกอดละมุน
ไออกอุ่นเคยหนุนแนบแอบฝันเห็น
สัมผัสรักคลอเคล้าทุกเช้าเย็น
ตอนนี้เป็นแค่อดีตคอยกรีดใจ
ตลอดเวลา ยังแน่วแน่ไม่แปรเปลี่ยน
ดุจแสงเทียนสว่างแจ้งแสงไสว
แม้เธออาจตัดขาดสิ้นเยื่อใย
ไม่เป็นไรฉันทำได้แค่รักเธอ
27 ตุลาคม 2547 11:19 น.
รดา
ใยทำตน ให้เป็นคน สันหลังหวะ
ไม่กล้าจะ เปิดเผย เฉลยไข
แสร้งกลบเกลื่อน หลบลี้ มีความใน
หันหน้าให้ เท่านั้น หวั่นถูกตี
เกิดเป็นคน เป็นสุขล้น เลือกพ้นน้ำ
อย่าไปดำ อยู่ข้างใต้ ไร้ราศรี
ฤาปริ่มน้ำ ผลุบโผล่ โง่สิ้นดี
เกิดทั้งที ควรโผล่พ้น ไม่หม่นมัว
หน้าส่วนตัว
1022
