9 มกราคม 2548 08:45 น.
รดา
ในครั้งหนึ่งของชีวิต
พรหมคงลิขิตให้เราได้ร่วมทางฝัน
สร้างสรรค์วันชื่นคืนสุขร่วมกัน
ฉันยังคงจำวันนั้น..ไม่เคยลืม
ยังคงคิดถึงวันเก่าๆ
แต่ภาพความเหงามักเข้ามาแทนที่
สุข ทุกข์ ระคนปนดวงหน้าคนดี
ต่างเพียงที่วันนี้..ไม่มีเธอ
ไม่เป็นไร.. ทุกเศษเสี้ยวของหัวใจยังมีเธอเสมอ
แม้ว่าฉันและเธอต่างอาจไม่ได้พบเจอ
ยังบอกตัวเองเสมอ...รักเธอ..ไม่เปลี่ยนแปลง.
ฝากใครคนนั้น ดูแลหัวใจ..คนสำคัญ
อย่าให้ต้องหวั่น..ต้องไหว
รัก.. ถนอม ..รักษาดวงใจ
ฝากดูแลคน..ของใจ..ของเธอ
อย่าให้เขาต้องหมองหม่น
เพราะเขาเป็นคน..เคยรัก..
เคยคู่เรียงหมอนนอนหนุนตัก
เคยมอบใจภักดิ์ปักฤดี
รักเขาให้มากกว่าฉัน
ใช้ความผูกพัน..ตรึงไว้
มัดให้แน่นด้วยสายใยของหัวใจ
หน้าที่คนรักใหม่..ทำให้ดี!!
คนคุ้นเคย คนเคยรัก คนรู้จัก แล้วห่างหาย
คนที่รัก อาจกลับกลาย รักสลาย ล่มจมดิน
อาจเคยรัก ฤาเพียงรัก อาจรู้จัก รักเท่านั้น
ฤาอาจเพียง ได้รักกัน ฤารักกัน เพียงชั่วคราว
ชีวิตนี้ มิหวังใจ มิหวังให้ ใครรักร้าง
รักสิ่งใด ดั่งใจวาง เปิดใจกว้าง รักหมดใจ
รักจริงแท้ ไม่ทดแทน ไร้แบบแผน บทวาดไว้
รักคนเดียว หมดหัวใจ รักให้ไป มิหวังคืน
9 มกราคม 2548 08:19 น.
รดา
@..วอนคนดี แทนคุณแทนไท
เปิดประตูหน้าต่างไว้อย่างนี้
แล้วเวลานาทีก็เคลื่อนผ่าน
เงาก็ทาบเปลี่ยนทิศวิจิตกาล
ความเป็นเธอจึงเพ้อผ่านจารกมล
แม้จะเคยเอ่ยรักสักกี่คำ
แม้เคยย้ำคำนั้นสักกี่หน
แม้ปากเคยเอ่ยฝากสักกี่คน
แต่รักเธอมามากล้นพ้นใครใคร
หญิงที่พี่เคยภักดิ์รักนักหนา
อาจโสภาพิศเพลินเกินหญิงไหน
แต่หญิงนี้ที่พี่ภักดิ์รักหมดใจ
เป็นอะไรที่ยิ่งใหญ่กว่าเคยมี
อย่าวิตกตระหนกใจไปเลยขวัญ
เธอคือความปัจจุบันจากใจพี่
ในสัมพันธ์วันนั้นอาจมากมี
แต่สัมพันธ์วันนี้พี่แสนรัก
ทั้งหัวอกหัวใจ เคยคิดว่า
วันใจร้าว หนาวอุรา คราอกหัก
วันใจพ่าย จะหน่ายหน้าไม่กล้ารัก
จะได้มา แจ้งประจักษ์ ในหัวใจ
รักแค่เพียงคำพูดพิสูจน์ยาก
แต่ใจยังคิดอยากพิสูจน์ได้
ใจของพี่พี่รู้ดีอยู่ที่ใด
แค่น้องเปิดหัวใจ ขอพี่ดู
ปิดประตูหน้าต่างไว้นานนัก
มาเจอรักอัศจรรย์นั้นจึงรู้
ว่านิรันดร์รักนั้นเมื่อพิศดู
งามจะยังคงมีอยู่ที่หัวใจ
แม้จะเคยเอ่ยรักสักกี่คำ
แต่ใจมามากล้ำเกินคำไข
น้องเอ่ยความถามถึงใครไปไย
ประโยชน์ใดที่ให้ใจเราเจ็บจาง
เปิดประตูหัวใจเอาไว้เถิด
เจ้าอย่าเกิดความกลัวเพราะตัวห่าง
ใจของเราหากเรารักไม่จบจาง
รักเราจะไม่ร้างหรอกคนดี
พี่ร้อยรสพจฝากจากหัวใจ
กลั่นความนัยรู้ไว้ทั้งห้องสี่
แม้เคยช้ำก็อบอุ่นนะคนดี
ทุกคำที่พี่ฝาก ...อยากสัญญา
ทุกทุกความ รู้สึกจะแน่นหนัก
ทุกทุกคำ กล่าวรักจะรักษา
ทุกกระทำ จะเตือนย้ำทุกสัญญา
ทุกดวงตา จะมีเธอในดวงใจ
เปิดประตูหน้าต่างห้องว่างอยู่
ลองมาอยู่เจ้าจะรู้ทุกความหมาย
เชิญจากจิตหวังจากใจลูกผู้ชาย
ที่คิดหวังกันกายถวายเธอ
พี่ร้อยรส พจนา ภาษารัก
อิ่มใจนัก ในคำ ที่ฉ่ำหวาน
กลัวซ้ำสอง ลองรัก ทรมาน
มาพล่าผลาญ ใจน้อง ต้องทุกข์ทน
หากคำรัก ไม่จริง ดั่งหญิงคิด
คงต้องปิด ประตูใจ แสร้งไม่สน
กลัวต้องช้ำ ตำใจ รักเล่นกล
น้ำคำคน อาจหลอก ยอกย้อนกัน
ทุกทุกคำ ที่ได้ฟัง ยังครวญคิด
ทุกทุกสิทธิ์ ยังยื่นให้ ไม่แปรผัน
ทุกทุกอย่าง ยังเปิดไว้ ไม่กีดกัน
ทุกทุกวัน จะเปิดใจ ให้เข้ามา
เราต่างเปิด ประตู รับกันไว้
เปิดหัวใจ หากหัวใจ เราไขว่คว้า
แลกหัวใจ กับหัวใจ ไร้ราคา
คงเห็นค่า ใจของใจ ในสักวัน
9 มกราคม 2548 07:02 น.
รดา
๏จิบกาแฟในยามเช้า
ย้อนเรื่องราวของวานนี้
ลืมหรือยังนะคนดี
คำของพี่ที่เอ่ยมา
๏กาแฟแห่งมิตรใหม่
กลิ่นโชยไกลในท้องฟ้า
เมื่อไรหนอถึงเวลา
ได้สบตาค้นหาใจ
๏กลัวจะลืมคำพร่ำบอก
กลัวพี่หลอกเสแสร้งไว้
ใช้กาแฟมามัดใจ
เพียงแกล้งให้น้องคอยรอ
๏ประคองแก้วมือมันสั่น
หัวใจหวั่นหวาดจริงหนอ
จิบเรื่อยเรื่อยขมในคอ
ใจเริ่มท้อเพราะรอคอย
7 มกราคม 2548 12:45 น.
รดา
ไม่ได้หยิ่งไม่จริงอย่าไปเชื่อ
ไม่ได้เผื่อทางแฝงกำแพงกั้น
อาการแย่เจ็บมาเลยหวาดหวั่น
ไม่อยากฝันหางานให้หัวใจ
อยู่คนเดียวเข้าใจในความเหงา
แต่กลัวเขาเข้ามายื่นเจ็บให้
เพียงประคองตัวไว้ก็ปลอดภัย
คนต่อไปต้องพินิจคิดไตร่ตรอง
ไม่ได้ปิดประตูหัวใจขัง
เปิดรับฟังคนดีด้วยสมอง
ช้าสักนิดค่อยค่อยคิดค่อยค่อยมอง
เพราะกลัวต้องพลาดผิดเลยคิดนาน
http://www.kapook.com/musicstation/newmusicstation/play.php?id=4167
7 มกราคม 2548 10:00 น.
รดา
เดินไปบน หนทาง ที่กว้างใหญ่
บ้างสดใส ขรุขระ ปนปะเปลี่ยน
รอยเท้าลิ้ม ชิมรส เป็นบทเรียน
แม้ทางเกวียน เสี้ยนตำ ย้ำให้ทน
กลีบกุหลาบ ทาบทา จนหนานุ่ม
ไม่มีปุ่ม ปมใด ให้หมองหม่น
ทางในฝัน มีไว้ ให้ได้ยล
ด้วยต่างคน ดั้นด้น บนหนทาง
เลือกจรด ปลายเท้า ตัวเจ้านั้น
ตามจิตฝัน ผันไป ใฝ่สรรค์สร้าง
ไม่เจาะจง ตรงไหน หากใจวาง
เพียงเพราะทาง ฝากไว้ กับใจตัว
มองเส้นชัย ใจหวัง ได้ดังคิด
ทางชีวิต เดินยาก ขวากหนามทั่ว
แต่ไม่ใช่ หยุดเดิน เพราะหวาดกลัว
ดีหรือชั่ว ต้องสู้ สู่เส้นชัย
หน้าส่วนตัว
981
