6 กันยายน 2548 17:04 น.
รดา
ใบไม้ปลิด ปลิวหล่น..ลงบนหน้า
เปื้อนน้ำตา เอ่อล้น คนสิ้นหวัง
นอนทอดร่าง หมดแรง ไร้พลัง
ร่างเพียงขัง วิญญาไว้ มิให้จร
นอนหงายหน้า ก็อายฟ้า มิกล้าเผย
คว่ำกดเกย ซบดิน บนหินขอน
กลัวน้ำตา ไหลหล่น ต้นหญ้างอน
มดปลวกหนอน พาลเหม็นหน้า ชังค่าคน
ล้าที่ร่าง รานที่ใจ ใช่มิสู้
สมองรู้ ต้องยืนอยู่ สู้อีกหน
แม้ร่างล้า แม้รานใจ ยังต้องทน
ฟ้าเบื้องบน ขีดทาง จำย่างไป
มาเอ่ยขอ หลับตา บนบ่ากว้าง
ขอที่ว่าง อิงแอบ แนบซบไหล่
หายเหนื่อยล้า หมดร้อน จะจรไกล
มิอยู่ให้ หนักบ่า น่ารำคาญ..
+ + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + +
มาเอ่ยขอ หลับตา บนเรือนกว้าง
ไม่อ้างว้าง เพื่อนพ้อง ในห้องใหญ่
แสนเหนื่อยล้า ขอซบหน้า บ้านกลอนไทย
ขอพักใจ ไว้อีกครั้ง หลังจากมา
+ + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + +
เดินอยู่กลางลมฝน สู้ทนฟันฝ่า กายที่มันอ่อนล้า แทบยืนไม่อยู่
เดินต่อไปคงล้ม มันหมดแรงจะสู้ เปิดประตูรับหน่อย ได้ไหม
ยืนอยู่ตรงประตู เนื้อตัวหนาวสั่น ช่วยแบ่งปันห้องใจ ให้พักสักครู่
ข้างนอกมันเหน็บหนาว ถ้าเธอนั้นเอ็นดู
เปิดประตูรับหน่อย ได้ไหม อย่าปล่อยให้ฉันยืนอยู่คนเดียวเปลี่ยวใจเหลือทน
ฝ่าพายุฝ่าแดดลมฝน จนมาพบเธอ
อย่าปล่อยให้ฉันรอ ด้วยใจท้อและทรมาน
เปิดประตูให้ฉันพักพิงอิงแอบ สักครั้ง
ถ้าหากใจเธอนี้ มีผู้ใดครอบครอง มีเจ้าของ จับจองเอาไว้ก่อน
ขอซอกเพียงเล็กเล็ก ที่จะพอซุกนอน ตื่นขึ้นมา ก็พร้อมจะจากไป
ยืนอยู่ตรงประตู เนื้อตัวหนาวสั่น ช่วยแบ่งปันห้องใจ ให้พักสักครู่
ข้างนอกมันเหน็บหนาว ถ้าเธอนั้นเอ็นดู เปิดประตูรับหน่อย ได้ไหม
อย่าปล่อยให้ฉันยืน อยู่คนเดียว เปลี่ยวใจเหลือทน
ฝ่าพายุฝ่าแดดลมฝน จนมาพบเธอ
อย่าปล่อยให้ฉันรอ ด้วยใจท้อและทรมาน
เปิดประตู ให้ฉันพักพิงอิงแอบ สักครั้ง
ถ้าหากใจเธอนี้ มีผู้ใดครอบครอง มีเจ้าของ จับจองเอาไว้ก่อน
ขอซอกเพียงเล็กเล็ก ที่จะพอซุกนอน
ตื่นขึ้นมา ก็พร้อมจะจากไป
ถ้าหากใจเธอนี้ มีผู้ใดครอบครองมีเจ้าของ จับจองเอาไว้ก่อน
ขอซอกเพียงเล็กเล็ก ที่จะพอซุกนอน
ตื่นขึ้นมา ก็พร้อมจะจากไป.....จะจากไป
+ + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + +
18 มกราคม 2548 14:24 น.
รดา
** แด่..คุณ ** แด่..ผู้ชายอบอุ่นของหัวใจ ** และ แด่..ทุกๆความหมายที่Thai Poem
คงต้องขอยืมคำนี้มาใช้ ...งานเลี้ยงต้องมีวันเลิกรา..
และนี่ คงถึงเวลาที่งานเลี้ยงต้องปิดฉากลงเสียที..
เกิด แก่ เจ็บ ตาย คือวัฏจักรของชีวิตคน
.... แล้วการเขียนบน Thai Poem ล่ะ?....
มีใครเคยคิดบ้าง ว่า วัฏจักรของการเขียนที่นี่ คืออะไร?
อย่าถามผู้ตั้งคำถามนะ..เพราะก็ไม่รู้เช่นกันว่ามันจบลงที่ตรงไหน
ณ วันนี้ เฉียดสองปีที่ Thai Poem หลายสิ่งหลายอย่างเกิดขึ้นมากมาย
สำหรับนักเขียน คงต้องเรียกว่าปลายปากกา
แต่สำหรับกวียุคดิจิตอล คงชิน กับการใช้ปลายนิ้วสัมผัสไปบนแป้นคีย์บอร์ด
เปลี่ยนแปลง...เปลี่ยนไป ตาม... ตามแต่จินตการ รึเปล่านะ?
กับบางคนคงเปลี่ยนไปตามอารมณ์ความรู้สึก ณ ห้วงเวลานั้น
กับบางคน...เปลี่ยนไปตามความปราถนา อยากที่จะเขียน อยากที่จะทำ
หรือกับบางคน ใช้เพื่อก่อร่างสร้างมิตรภาพ วงสังคมเล็กๆ ..
แต่ไม่ว่าจะเปลี่ยนไปตามอะไร งานเขียน มากมายก็เกิดขึ้น..ที่นี่
รหัสสมาชิก : 4264 : รดา
หนึ่งนามปากกาที่มีชีวิตโลดแล่นอยู่บน Thai Poem แห่งนี้
ขอปิดงานเลี้ยงที่นี่เท่านี้ แต่วิญญาณการเขียน คงยังไม่ตายไปจากใจ
ขออวยพรให้ทุกคนมีความสุขกับสิ่งที่เลือก สิ่งที่ทำ
***** ขอบคุณ สำหรับความคิดเห็น *****
บัวน้ำเงิน สีน้ำฟ้า รักคุณคับ ไม้หมอน วิจิตร ภู่เงิน
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์ ลูกเป็ดขี้เหร่ น้ำตาอาบแก้ม ong rain
ข้าวปล้อง น้ำ ทะเลรัก พิราบขาวดุจดาวสีเงิน ใจปลายทาง
windsaint หมอกจาง กวินทรากร นายดอกไม้ เชษฐภัทร วิสัยจร
ลำน้ำน่าน ผู้หญิงไร้เงา ขุนเขาและทะเลดาว วัวเพ้อ พีรพันธ์ ดงไผ่งาม
ใบบอนแก้ว ทะเลใจ พุดพัดชา ราชิกา มายา(ไร้ตัวตน)
ผีเสื้อปีกบางฯ ใสซื่อบริสุทธิ์จ้า เมจิคเชี่ยน ฟองอากาศ ลดาดวง
พี่ดอกแก้ว ชัยชนะ ketana ดาหลา พรระวี
tiki คนตอแหล หมึกมรกต ผีขี้เมา แม่จิตร
|NdEpEndEnT มาดามมด เจ้าหญิงไม้ขีดไฟ ตะแหง่ว สนิมรัก ติตรากร
สีไม้ระบายฝัน aomma ทะเลหวั่น น้ำตากับท้องฟ้าสีคราม doctorchira
พู่กันของหูกวาง พิกุลทอง ผู้ชายคนเดิม ซอมพลอ ที่รักของฉัน
ภูตะวัน ตะวันรอน แทนคุณแทนไท 100เหตุผล ต๋องแต๋ง กระดานโต้คลื่น
ปลาวาฬสีน้ำเงิน เมจิคเชี่ยน กระบี่รับใช้ แก้ม..ป่อง นิติ
แก้วนีดา แก้วประเสริฐ หมี่เป็ด ส.ธนุวนุตรี ช็อกโกแลต
เสียงเรียกจากสายลม waynar เรไร ถนนสายเก่ารองเท้าคู่เดิม สิงหา
อัลมิตรา ละอองน้ำ cool-hearted ผู้หญิงสีม่วง sun strom
ใยแมงมุม ดอกไม้น้ำ ซีซ่าส์ ดาวเหนือ ฮิคารุ
PAN namsai ฟ้าสีคราม&กล้าตะวัน หนึ่งนะ !!!...^Imagine^...!!!
วันวาน tx เจ้าสาวแห่งโลกวิญญาณ นางฟ้าซาตาน Nuch
กระดาษกาว ยาหม่อง เงาเมฆ น้ำพริก อาภาภัส fatima
)))**--ผลิใบสู่วัยกล้า--**((( เกียรติ กรัชกาย พรายน้ำ atm เด็กทับหนึ่ง
ตฤณ อัณณพ magic ผู้เฒ่า..โง่งม When_i_Fall_in_love
ต.โต้ง คนใจเดียว ยาสีฟัน กวีบ้านไร่ =_+ VeNuS +_=
เมกกะ ยโส ลี่..ชวนมาเยือน กุ้งหนามแดง ฝ่ามือคางคก
เพียงคนเดียว vaproud Future_Perfect`` ก้อนเนื้อที่รักเธอ วนัสนันท์
ฤดี suprapai พู่กัน (เฉพาะกิจ) Robert TingNongNoi กิ่งอ้อกะกอไผ่
ม.ปณิธาน keekie ขุนเขาในเงาน้ำ ลอยไปในสายลม เพราะรัก
กอกก SonyaBeauty เอกมาศ อพันตรี พฤหัส กฤษชยรักษ์
งูหลิม วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์ เมฆปุยอ้วน คนเมืองลิง ปากกาออนไลน์
plaing_piu บินเดี่ยวหมื่นลี้ ดาหลา & ปะการัง ชมอักษร ภากร
Tim_KMUTT นางสาวใบไม้ หญ้าคา ardin แม่มดน้อยค่ะ
ปลายภู คนละมุนละไม ฝันหวาน ลึกลึก
extreme life สาวดำ-รำพัน เพียงพลิ้ว คนเขารัง ไอติมรสต้มยำ
นกตะวัน ๏ เม็ดทราย ๏ มัดหมี่ carot ดอกข้าว
moonlight ลักษมณ์ idaho ภาวิดา ไวยากรณ์ นายกระจอก
แมงกุ๊ดจี่ มารแมงมุม เดือนโศก พนาสูญ pigstation ลักษม์, ..คนไม่อาจเป็นผู้ชายอบอุ่นในหัวใจ ..และผู้ใช้นามแฝงทุกคน
** แด่..คุณ ** แด่..ผู้ชายอบอุ่นของหัวใจ ** และ แด่..ทุกๆความหมายที่Thai Poem
16 มกราคม 2548 14:15 น.
รดา
ตะวันรอน อ่อนแรง แสงถดถอย
เมฆาคล้อย ลอยล่อง บนท้องฟ้า
สายลมพัด สะบัดพลิ้ว ละลิ่วมา
ก่อนนภา ทาบทา ด้วยราตรี
เกลี่ยไรผม บนหน้าคม เพราะลมพัด
แตะสัมผัส แผ่วผิว ด้วยนิ้วชี้
ใช้ปลายก้อย ไล้ลง หน้าคนดี
หลับตรงนี้ ตรงที่ตัก พักสักวัน
ใบหน้ายิ้ม พริ้มพราว ราวมีสุข
ไม่อยากปลุก ให้คุณตื่น ฟื้นจากฝัน
มือเกาะกุม กอดก่าย มิคลายกัน
ฤาเป็นฉัน ในนั้น จันทร์ของใจ
จรดจูบ บนหน้าผาก อย่างช้าช้า
วอนเวลา รั้งฉุด หยุดเอาไว้
เส้นความสุข อย่าเพิ่งเบน เอนออกไป
นี่ใช่ไหม ที่ใครใคร จึงใฝ่ปอง
หอมละมุน อุ่นไอ ในความหวาน
สุขตระการ กองใส่ ใจทุกห้อง
รักล้นเอ่อ ท่วมท้น จนเจิ่งจอง
ใครได้ลอง สัมผัสรส คงจดจำ
15 มกราคม 2548 16:51 น.
รดา
ฝันสลายปลายเหมันต์........ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
http://www.thaipoem.com/web/poemdata/poemdata_69269.php
เหมันต์นี้..ไม่มีใคร .......... ราชิกา
http://www.thaipoem.com/web/poemdata/poemdata_69276.php
เหมันต์รัก เหมันต์ร้าง...
นภาพราว พร่างไป ด้วยไอหมอก
พาลช้ำชอก สะท้านทรวง ทวงให้คิด
ภาพเหมันต์ ครั้งเก่า เนาในจิต
หนาวด้วยฤทธิ์ ของลม ถาถมใจ
เหมันต์รัก ผ่านไปแล้ว หมดแววฝัน
ติดตามกัน ปันรัก ณ แห่งไหน
เจ้าไปอิง แอบอก อุ่นของใคร
เลยทิ้งให้ ทางนี้หนาว เฝ้าสัญญา
แล้วเวลา ก้อพาใจ ไปอีกที่
ลบวจี ที่เคยพร่ำ รำพันหา
ฤาราตรี เปลี่ยนไป ใจจึงลา
ไม่นำพา ความรัก เคยภักดี
เหมันต์ร้าง กลางหนาว ให้ร้าวหวั่น
เหมันต์รัก ผ่านวัน จึงผันหนี
โอ้เหมันต์ ก่อนเคยสุข ทุกข์ไม่มี
เหมันต์นี้ ใยจึงเศร้า ฤาเขาลวง
13 มกราคม 2548 12:06 น.
รดา
..คุณรู้อะไรไหม..หน้าหนาวที่ผ่านพ้นไป
ทำให้หัวใจ..ฉันอ่อนไหว..เยือกเย็นและด้านชา
หากอุณหภูมิเลือดมันฉันต่ำเกินไป..คุณคงไม่ว่า
อากาศมันหนาว..บวกกับเหตุการณ์ที่ผ่านมา
... หัวใจเลยตอบสนองความรู้สึกช้า..กว่าที่ควรเป็น
อย่าสงสัย..หากฉันไม่ใส่ใจกับคำพูดคุณตรงหน้า
ต่อมรับความรู้สึกมันอยู่ลึก..ใต้ผลึกน้ำตา
ทุกสิ่งทุกอย่าง..คุณสร้างมันขึ้นมา..ก่อนจากไป
ฉันจะรับฟังทุกคำที่คุณเอื้อนเอ่ย..
....แม้ท่าทีอาจดูเฉยเมย..ไปบ้าง
คงเป็นเพราะความหนาวที่แทรกเข้าใจบางบาง
ในตอนที่คุณทิ้งให้ฉันอ้างว้าง..เดียวดาย
หน้าส่วนตัว
1252
