17 พฤศจิกายน 2548 16:47 น.
รดา
อย่านะที่รัก..อย่าให้ความหวังกับใคร
อย่าได้ไหม..อย่ารับสาย..ให้ขุ่นหมอง
อย่า..นะ..อย่า..ผู้หญิงตรงหน้า..ขอร้อง
อย่าทำให้ฉันต้อง..อารมณ์ไม่ดี
อยู่กันสองคนนะ..ที่รักจ๋า
อยู่ตรงหน้า..เราเท่านั้น ณ ตรงนี้
อยู่แบบไม่มีเสียงกวนใจสักวัน..มันคงดี
อยู่กับฉัน ตามใจที่มี..เพราะสิ่งนี้คือปราถนาของหัวใจ
อย่างเคยนะที่รัก อย่างที่อยาก ทำให้ฉัน
อย่างที่เคยพูดกัน..ปล่อยมันช่างกระไร
อย่างที่ฉันเห็น..เช้า..สาย..บ่าย..เย็น ยังโทรมาอยู่ได้
อย่างนี้เธอรู้ควรทำไง..เสียงเรียกเข้าปิดไว้ก็พอ
อยากทำให้เธอสบายใจสุดสุด
อยากจะหยุด..ห้วงความสุข..ฉันจึงขอ
อยากโทรก็ช่างงง..ปล่อยให้รอ
อยาก..อยู่..อย่าง อยาก..นี่หละหนอ..คน!
14 พฤศจิกายน 2548 10:17 น.
รดา
สักครั้ง..ไม่เคย
เวลาผ่าน นานเนิ่น เกินจะฝัน
ในหนึ่งวัน ของสักปี เคยมีไหม
ลอยกระทง เคียงข้าง ไม่ร้างไกล
มิเคยให้ ความสำคัญ ต่อกันเลย
คงปีแรก ที่คบ เลยกลบเกลื่อน
ปีสองเคลื่อน ผ่านไป ใยนิ่งเฉย
เข้าปีสาม ไม่สนใจ อีกตามเคย
ปีสี่เลย ผ่านพ้น คนไร้ใจ
ปีที่ห้า เวียนวก ตระหนกจิต
ยังครุ่นคิด ว่าปีนี้ จะมีไหม
เพียงได้ลอย กระทงน้อย กับบางใคร
หรือต้องไร้ ร้างคู่ ดูเขาลอย
9 พฤศจิกายน 2548 19:01 น.
รดา
เพราะฉัน ต้องทำ..เท่านี้
หัวใจล้อมกล่อมขวัญให้คลายเศร้า
เพียงคลายเหงาชั่วคืนตื่นคงหาย
ได้เห็นเธอแย้มยิ้มอิ่มใจกาย
มิคิดร้ายเพียงเท่านี้ที่ฉันทำ
มือประคองตระกองกอดพรอดคำรัก
ให้เธอพักเรื่องรุงรังฟังเรื่องขำ
หยุดชีวิตที่เคยเศร้าแหลกระยำ
ปล่อยความช้ำกลืนไปในทะเล
เพียงสัมผัสไรผมที่พรมหน้า
จูบเปลือกตาประทับไว้กันไขว้เขว
โอบกอดเธอทั้งหัวใจไร้ลังเล
ฟังคลื่นเห่ทะเลกล่อมล้อมสองเรา
เพียงเท่านี้ที่ทำไปไม่อาจเอื้อม
มิล้ำเหลื่อมรอยต่อเธอกับเขา
ซึ้งและย้ำคำว่ารักได้เพียงเงา
ทิ้งส่วนเว้าเป็นช่องหว่างอยู่อย่างเคย
9 พฤศจิกายน 2548 18:07 น.
รดา
ทิ้งคำหนึ่ง..ทิ้งไว้..ให้ตรึกคิด
คำพูดเพียงน้อยนิดตรึงจิตฝัง
ก่อกำแพงในหัวใจที่เคยพัง
ใช้ฉุดรั้งรักลอยให้ถอยมา
คำเพียงคำมิใช่คำที่พร่ำเพ้อ
ใช่ละเมอเพียงชั่ววัน ฤ ฝันหา
เปลี่ยนรักร้าวร้อนรุ่มชุ่มน้ำตา
ให้กลับมาสดใสหัวใจพอง
ทิ้งเอาไว้คำสัญญาเมื่อครานั้น
ยังรักกันรักมั่นของเราสอง
รอสัญญาน้ำตาฟ้ารดกิ่งทอง
สุขสมปองทั่วแปดห้องของสองใจ
วันหน้า..ชะตาฟ้าลิขิต
ไม่รู้ถูกหรือผิดที่เลือกไว้
รู้เพียงคำหนึ่งคำย้ำสายใย
สัญญาไว้มิเปลี่ยนไปใช่คือเธอ
7 กันยายน 2548 11:19 น.
รดา
(((( ผมไม่ถนัดที่จะเขียนงานร้อยกรองแต่ผมจะอ่านมันด้วยหัวใจ ))))
โอ๊ยโอ๊ยโอ๊ย เพียงได้ฟัง ใจยังหวิว
หัวใจปลิว ลอยไป เหมือนในฝัน
พล็อตที่วาง เรื่องเรียงร้อย โธ่..หมดกัน
ฟังจำนรร ทิ่มใจฉัน แทบหมดแรง
ไปไม่เป็น เลยนะเรา เข้ามุขนี้
อุตส่าห์วาง พล็อตอย่างดี คล้ายคุณแกล้ง
ประโยคเดียว แทงใจดำ หัวใจแพลง
ของแสลง คือคำหวาน ที่หว่านมา
จะว่าซึ้ง ก็ซึ้ง มันซึ้งอยู่
จะว่าเลี่ยน ก็เลี่ยนหู แต่เข้าท่า
เปลี่ยนผู้หญิง ร้ายร้าย ถอดใจลา
หวานขึ้นมา จ๊ะจ๋า ได้ทันควัน
(((( ผมไม่ถนัดที่จะเขียนงานร้อยกรองแต่ผมจะอ่านมันด้วยหัวใจ ))))
หน้าส่วนตัว
1876
