~ สองรัก ~

รจนา

" สองรัก "

หนึ่งนั้นคือชายเคยหมายมั่น
สักวันจะต้องเคียงครองคู่
สิบร้อยทางฝันร่วมกันปู
อนาคตจะอยู่คอยดูแล

ความรักเขาให้ไม่เคยพร่อง
สิ่งใดเรียกร้องสนองแน่
เอาอกเอาใจไม่เชือนแช
มิคิดปรวนแปรรักแท้จริง

ฉันร้ายเพียงไหนไม่เคยบ่น
อดทนเข้าใจในทุกสิ่ง
ดุจร่มไม้ใหญ่ให้พึ่งพิง
ทอดทิ้งหลีกหนีไม่มีวัน

อีกหนึ่งคือชายที่หมายมาด
ดั่งภาพเคยวาดในความฝัน
ยิ่งได้ใกล้ชิดจิตผูกพัน
รักมั่นจริงแท้ฉันแน่ใจ

เขาช่วยผ่อนปรนพ้นจากทุกข์
เป็นสุขทุกคราวเราอยู่ใกล้
อบอุ่นเสมอเจอเมื่อใด
ยามไกลคิดถึงพึงพบเจอ

ต่างยอมปรับเปลี่ยนเพื่อเรียนรู้
อยากอยู่คู่กันไม่ฝันเก้อ
บอกรักครั้งใดใจละเมอ
ซาบซึ้งเสมอเมื่อได้ฟัง

สองชายสองรักหักใจยาก
ลำบากเลือกได้เหมือนใจหวัง
หนึ่ง..สอง..ไม่กล้าละล้าละลัง
เปรียบดั่งวันทองนางสองใจ

ทิ้งหนึ่งไม่ลงเพราะสงสาร
เขาจะร้าวรานนานเพียงไหน
หากตัดสิ้นเยื่อมิเหลือใย
คงเจ็บเกินให้อภัยกัน

ส่วนสองนั้นใจใฝ่ปองนัก
เป็นคนที่รักปักจิตมั่น
หากต้องสลัดตัดสัมพันธ์
อกเหมือนถูกหั่นสะบั้นลง

สองใจสองรักเลวนักหนา
เป็นหญิงชั่วช้าน่าสาปส่ง
สองชายรั้งไว้ไม่คิดปลง
พะวักพะวงเหมือนหลงทาง

ตัดสินสักทีจะดีไหม
เลือกใครร่วมเรียงอยู่เคียงข้าง
สำนึกร่ำร้องต้องปล่อยวาง
ก่อนหลุดลอยคว้างทั้งสองมือ