18 เมษายน 2557 17:01 น.
รการต์
ความรักคือ จิ ต ร ก ร ร ม
แม้ฟ้าเปลี่ยวใจเปล่าคนเศร้าหมอง
มิลำพองผืนดินหินกรวดสร้าง
จิตรกรรมล้อมกรอบเจ้าบอบบาง
วาบน้ำค้างเดียวดายใต้แสงจันทร์
แรงข้าล้าแปรงข้าพ้อสุดท้อนัก
เหนื่อยใจพักเพียงร่างอยากสร้างสรรค์
จะเฝ้าฝืนต่อไปอย่างไรกัน
หยุดแค่ฝันก็เพียงพอหล่อเลี้ยงใจ
ของใกล้มือแม้ใครว่าไร้ค่า
เพียงเสาะหาเคยเทียบฤๅเปรียบได้
รักคือรักคนพ่ายขาดสายใย
ฝันสิ่งใดหมายปองลองย้อนดู
เมื่อรักจึง...ข้ารู้อยู่ในใจ
เอื้อมมือไขว่คว้าครองมองสุดกู่
มิเพียงรักบังเกิดลองเชิดชู
ข้าจึงรู้สุขได้เพียงตามอง
เมื่อข้ารัก...ฝันใฝ่ข้าไม่ผิด
แม้สูญสิทธิ์จิตพรากอยากปกป้อง
เพราะข้ารักจึงได้คอยหมายครอง
ข้าหม่นหมองใจฉาบเพราะภาพลวง
แม้เหน็บหนาวข้ามองแต่ท้องฟ้า
ใจเริ่มล้าทุกข์เคล้าเข้ามาถ่วง
รักที่ข้าถูกรัดผูกมัดทรวง
ปล่อยใจล่วงจากสุขกลับทุกข์ทน
ครั้นสุขใจที่ได้รู้จักรัก
กลับสั้นนักยื้อไว้..ได้กี่หน ?
รักคือทุกข์ความจริงหากยิ่งยล
ความสุขล้นยากหามาเจือใจ
ที่สุขเพราะรักเจ้าข้าก็สุข
ที่ข้าทุกข์เพราะรักนั่นก็ใช่
ข้ามองฟ้าเวิ้งว้างที่กว้างไกล
กับผ้าใบภาพหมองของพู่กัน
ก้อนหินกรวดกระจายแม้ไร้ค่า
เคยเสาะหามาเปรียบฤๅเทียบนั่น
ที่สองเท้าเหยียบเพลินเดินทุกวัน
ไกลเกินฝันประมาณถึงการเยือน
อยากยื่นมือออกไประบายฟ้า
สัมผัสต้องดาราที่ลอยเกลื่อน
หากแต่ไกลเกินนับข้าลับเลือน
ภาพนั้นเหมือนมีไว้แค่ได้มอง
ข้าจึงก้มมองดินถิ่นข้าอยู่
สัมผัสดูด้วยมือข้าทั้งสอง
ทั้งก้อนหินกรวดทรายที่ก่ายกอง
เพื่อประคองหวนคืนผืนผ้าใบ
จิตรกรรมลิขิตใครคิดบ้าง
จะวาดค้างก่อนจินต์จะสิ้นได้
รักคือทุกข์กรองกานท์ประสานใจ
ทุกข์คือรักเป็นไปได้ทั้งนั้น !
รการต์
13 เมษายน 2557 11:02 น.
รการต์
๏ ประติมากรรมคือความรัก...
เมื่อเธอถักลายกานท์ผสานศิลป์
ข้างน้ำตกสายธารขับขานริน
สู่โขดหินแสนไกลอันไหลนอง
ร้อยเส้นไหมแทนกานท์กระดานวาด
ตฤณชาติเสมือนเป็นเพื่อนผอง
เสร็จรูปลายใครหนอจะขอครอง
รูปประดิษฐ์ร้อยกรองเจ้าของเฟรม ๚ะ๛
รการต์
12 เมษายน 2556 16:22 น.
รการต์
เ ธ อ ผู้ จุ ด ป ร ะ ก า ย ฝั น
๏ ตั้งแต่วันพบเจอเธอครั้งแรก
รู้สึกแปลกใจนั้นเริ่มหวั่นไหว
เพียงแค่เคียงคู่กานท์ประสานใจ
จากระบำใบไม้ของสายลม
ที่ลานฟลอร์เต้นรำค่ำคืนหนึ่ง
ใต้ฟ้าซึ่งดาวเรียงเคียงผสม
ส้นสูงเธอสวมใส่ปลายเรียวคม
เกะกะจนหกล้มระบมเท้า
ถอดทิ้งบนลานฟลอร์ต่อผืนหญ้า
เต้นรำท่าหงส์เหินเพลินเท้าเปล่า
ฉันวาดฝันบรรจงก่อนลงเงา
ในเฟรมผ้าพื้นเทาเฝ้าระบาย
จังหวะหนึ่งบรรเลงเป็นเพลงขับ
งามราวกับนางฟ้ามาเฉิดฉาย
จากแพดาวระย้ามาเยื้องกาย
ด้วยปีกขาวสยายปลายพู่กัน
เธอผู้จุดประกายฝันในวันก่อน
เพลงยังซ่อนใจพิศด้วยจิตฝัน
ภาพที่ถ่ายทอดนี้สีน้ำมัน
ยังตรึงตราใจฉันจนวันนี้
ระบำใต้แสงดาวคราวเขียนใหม่
วาดจากใจเริงร่ายระบายสี
ภาพนางฟ้าเบิกบานลานขจี
พร้อมดนตรีบทกานท์บนลานฟลอร์ ๚ะ๛
รการต์
6 เมษายน 2556 16:36 น.
รการต์
แ พ้ ใ จ เ ธ อ
๏ ขอยอมเป็นผู้แพ้ตั้งแต่แรก
ดีกว่าแทรกกลางใจแบบไร้ค่า
เพียงแค่เสี้ยวเกี่ยวใจให้กันมา
ถูกลักพาดูแลก็แค่นั้น
ศักดิ์ก็คงธุลีไม่มีเท่า
เศษรักเก่ารองรับสำหรับฉัน
เธอสร้างบทย่อหน้าสารพัน
ก็เชิญเธอสร้างฝันเหมือนวันพบ
ไมตรีที่เยื่อใยเหลือไว้สร้าง
คงแตกต่างห่างไกลในวันจบ
ตาที่นองน้ำจึงเจิ่งทำนบ
เป็นคราบจางไหลกลบ ทบทวี
เมื่อหัวใจไร้ค่าราคาแล้ว
ลมที่แผ่ว คงหายใจได้เต็มที่
เถอะจงสร้างทางฝันแต่วันนี้
ฉันยินดีและพร้อมจะยอมรับ
แต่หากทางที่เธอพร่ำเพ้อหา
สมมุติว่าเลิศลอยอย่าถอยกลับ
ขอเธอจง ผงาดเชยอย่าเลยลับ
ถลาปีกประดับอย่าอัปรา
ฉันยอมเป็นผู้แพ้ตั้งแต่แรก
คงไม่แปลกกับหัวใจเมื่อไร้ค่า
น้ำที่กลั่นหยดเนาสองเบ้าตา
รู้เถิดว่าเพียงแค่ แพ้ใจเธอ ๚ะ๛
รการต์
2 เมษายน 2556 18:18 น.
รการต์
อุปมาดั่ง แก้วเจียระไน
๏ หวนระเหยเชยกมลเมื่อค้นพบ
ไยจึงหลบแปรธาตุมิคาดฝัน
กะรัตซึ่งเทียบได้ใกล้เคียงกัน
งามรูปพรรณโลมเล้าช่างเย้ายวน
โมเลกุลเยื่อใยไม่ปรากฎ?
เธองามงดสมตัวจนทั่วถ้วน
สง่าทุกสรรพางค์อย่างนุ่มนวล
อณูมวลยิ่งยวดอวดรูปกาย
จุดเดือดอุณหภูมินั้นแตกต่าง
เยือกแข็งบ้างหากแยกแตกสลาย
แต่บางครั้งอะตอมหลอมละลาย
เธอกลับกลายเป็นไฟในทันที !
สถานะเปลี่ยนได้ในพื้นฐาน
หากส่งผ่านความเคลียดถ้าเสียดสี
แต่อาจแปรเปลี่ยนไปหลายวิธี
คุณสมบัติเคมีที่ต่างกัน
บางขณะเป็นกรดกลับรสหวาน
แต่ถ้าผ่านสภาวะจะแปรผัน
อ่อนไหวต่อสิ่งเร้าคละเคล้ากัน
และฉับพลันจะเวียนเปลี่ยนเป็นขม
ย้ำ !..ข้อพึงระวังยังมีบ้าง
คือควรสร้างสัมพันธ์อันเหมาะสม
ครอบครองได้หนึ่งเดียวอย่างเกลียวกลม
จะงามสมตามสรุปอุปมา ๚ะ๛
รการต์
หน้าส่วนตัว
1842
