16 กุมภาพันธ์ 2550 03:34 น.
ย่าเงา
ปรารถนาอารมณ์พรมดอกไม้
สวยสีสันสดใสไร้เดียงสา
บริสุทธิ์จุดไว้ในแววตา
คือคนคอยไขว่คว้าหาดวงดาว
ลมหายใจใฝ่สิทธิ์อิสระ
ฝันเพียงจะเฟื่องฟ่องในห้องหาว
พลังใจใหญ่หลวงโชติช่วงพราว
คือคนก้าวมาใหม่ในที่นี้
ก้าวมาล้วนมวลพลังที่ตั้งมั่น
ด้วยดวงใจใฝ่ฝันสรรศักดิ์ศรี
เป็นเกลียวคลื่นครืนโถมโลมนที
ทุกคนมีอนาคตแสนงดงาม
ต่างหมายมั่นสรรค์สร้างทางชีวิต
ล้วนลิขิตคุณค่าน่าเกรงขาม
จุดดวงไฟไขว่คว้าพยายาม
สนองความสมปองลำพองใจ
ปรารถนาพาชัยให้ช่วงโชติ
ถลาโลดหยัดยืนคลื่นลูกใหม่
รวมความหวังทั้งปวงเป็นดวงไฟ
มีธงชัยทายท้าไว้คว้าครอง
15 กุมภาพันธ์ 2550 23:00 น.
ย่าเงา
ทุกอณูความรักของนักฝัน
ไม่มีวันสรรสร้างทางที่หมาย
มีแต่วันเศร้าเสียใจอยู่ไม่วาย
ตราบวันตายสิ้นสุดหยุดรักเธอ
จากวันนั้นถึงวันนี้ครบปีแล้ว
ไร้วี่แววความคิดถึงซึ้งเสมอ
ไม่มีรักหลากล้นคอยปรนเปรอ
ใจเสนอคอยสนองตามต้องการ
เห็นสายฝนโปรยปรายที่ชายฟ้า
ความเหว่ว้าพร่ำเพ้อละเมอขาน
ต่อไปนี้คงหนาวเหน็บเจ็บดวงมาน
ตราบถึงกาลชีพดับพร้อมกับรัก
ค่ำคืนนี้มีแสงจันทร์อันกระจ่าง
ดาวพราวพร่างพรรณรายใจตระหนัก
ท้องนภาเจิดจ้าค่าควรนัก
ฉันประจักษ์ได้ดีในลีลา
ดอกตะแบกสีม่วงเริ่มร่วงหล่น
เหมือนใจคนเขียนฝันรำพันหา
ถ้าวันนี้ฉันได้พบได้สบตา
ความเหว่ว้าคงลางเลือนไม่เหมือนเคย
คนดีของฉัน...
โปรดคิดถึงคะนึงหาอย่าชาเฉย
สงสารฉันบ้างนะอย่าละเลย
โปรดเฉลยมธุรสพจมาน
หน้าส่วนตัว
1381
