28 พฤษภาคม 2547 02:11 น.
ยโส
เพื่อนแท้
หนุ่ยเพื่อนรัก รู้จัก ตั้งแต่เกิด
แสนดีเลิศ คอยเตือน เพื่อนเสมอ
ไม่คล้อยตาม ยามใด ที่เพื่อนเกลอ
หลงหรือเผลอ ทำผิด นอกครรลอง
ลองเพื่อนเรียน พากเพียร แวะเวียนมา
ติววิชา คณิต อังกฤษสอน
ทั้งการบ้าน หัดอ่าน จารบทกลอน
เพื่อนจากจร ตอนจบ ครบมอปลาย
ศิลพบกัน เมื่อวัน ประกาศผล
เราสองคน สอบติด ดั่งใจหมาย
อยู่คณะ เดียวกัน เหมือนเงากาย
เป็นเพื่อนตาย เพื่อนกิน ไม่ทิ้งกัน
หนุ่ยทำงาน อยู่บ้าน รักเมียลูก
ลองก็ถูก คัดเลือก เข้าแข่งขัน
สอบบรรจุ เป็นครู รู้ทั่วกัน
ศิลกับฉัน มุ่งมั่น เรียนทนาย
วัยเลยผ่าน พบพาน เพื่อนหลายหลาก
ต้องลาจาก พรากกัน น่าใจหาย
ด้วยภาระ ยิ่งใหญ่ ผองเพื่อนชาย
เพื่อจุดหมาย เพื่อชัย นายและเรา
...ขอให้เพื่อนเรารับรู้ว่า เราดีใจที่มีเพื่อนแท้เช่นพวกนาย...
ได้แรงดลใจเมื่อเพื่อน หนุ่ย ลอง ศิล (และผม โย-อริน) ที่เคยเรียนมาด้วยกันตั้งแต่อนุบาล
หลังจากแยกย้ายกันไปเรียนตามที่ตัวเองชอบ และใฝ่ฝัน
มีงานทำ มาเยี่ยมอรินโดยมิได้นัดหมาย อะไรจะเกิดขึ้น
เมื่อต่างคนต่างรื้อฟื้นอดีตตั้งแต่สมัยเรียนอนุบาล กระทั่งมาพบกันเมื่อวาน สนุกสนานและตลกดีจริง ๆ
เพราะเราคือเพื่อนแท้ มิแปร อื่นใด
คือหนุ่ย ลอง ศิลแน่ เอ่ยได้
สามคนไม่แนะแนว ทำชั่ว สักหน่อย
มีแต่คอยเตือนให้ อยู่ใต้ คุณงาม
...เพราะเราทั้งหมดคือเพื่อน
เหมือนภาพต่อ (jigsaw)
ที่จะขาดส่วนใดส่วนหนึ่งไปไม่ได้
เพราะถ้าขาดส่วนใดส่วนหนึ่งไป
ภาพนั้นคงเป็นภาพที่ไม่สมบูรณ์ และไม่สวยงามนัก...
22 พฤษภาคม 2547 12:30 น.
ยโส
สามคนบนทางใจ
เธอคือหญิง หนึ่งใจ ให้ชายสอง
เขาครอบครอง คลอเคลีย สิเนหา
ผมอีกคน ผจญ ผ่านเข้ามา
เติมเวลา เติมฝัน ปันหัวใจ
สามคนผ่าน วังวน ทุกข์ทนเจ็บ
น้ำตาเล็ด ตกใน รดใจใส
เวทนา สาหัส อนาถไป
เมื่อมีใคร คนหนึ่ง พึงหลีกทาง
เพื่อนแท้หนึ่ง ช่วยเหลือ ยามลำบาก
ฝันฝ่าขวาก รกชัฏ เข้าขัดขวาง
ตั้งแต่เด็ก ตัวน้อย คอยปล่อยวาง
ไม่ทำหมาง หมองใจ ให้ผมชัง
รักแท้หนึ่ง เยียวยา รักษาจิต
ในชีวิต ขาดเธอ ไม่อยากหวัง
หมดเยื่อใย หมดรัก วิมานพัง
คงได้นั่ง ตรอมใจ ในสามคน
หญิงคนเดียว ปันใจ ให้ทั้งสอง
อยากให้ลอง เป็นผม กันสักหน
จะได้รู้ ความเจ็บ ในกมล
เมื่อฝ่ายตน หลีกทาง ห่างใจกาย
รักมากเกิน ทุกข์ใหญ่ จะลำบาก
พอพลัดพราก ลาจาก หรือสูญหาย
โทมนัส กัดกร่อน ผ่อนวันตาย
จะให้คลาย ควรปล่อย วางทิ้งลง
ยโส โย-อริน
20 พฤษภาคม 2547 13:36 น.
ยโส
เล่ห์ลมลวง
ลิ้นร้อยเล่ห์ ลมลวง บ่วงวิบาก
ปราศจาก ความจริง หญิงล่องหน
คนนี้ที มีใหม่ ใจวกวน
เวียนว่ายปน คนจินต์ ลิ้นมายา
ทำทักทาย วุ่นวาย ให้ตายจิต
แสร้งเป็นมิตร เชยชิด สิเนหา
หลงในคำ พร่ำบอก ชอบวาจา
ใจน้องยา พารวน ป่วนใจเรียม
หลงรักคน เล่ห์ลิ้น ปลิ้นปล้อนปด
ใจเธอคด คับแคบ แสบเกล้าเศียร
หวานหยดย้อย เยิ้มหยาด อาจอาเจียน
เป็นบทเรียน จดจำ คำหลอกลวง
ยโส... โย... อรินครับ
18 พฤษภาคม 2547 03:39 น.
ยโส
วางยาขารัมมี่
รอบที่หนึ่ง (ลุ้นสุด ๆ แต่กลับมีสเปโตสองตัว)
ถือสองดอกจิกพร้อมแหม่มโพธิ์ดำ
เพื่อนช่างทำกับเขาคนนั่งถือ
หมายทิ้งสองดอกจิกที่ติดมือ
ก็เขาคือ คน อม ระทมใจ
รอบที่สอง (เขาถูกขาไพ่ด้วยกันวางยาเพราะขาไพ่ใกล้จะน็อคมืดแล้ว)
ก็เพื่อนทิ้งแหม่มโพธิ์แดงร้อนแรงใส่
เขาไม่ได้ให้โอกาสเลยพลาดไหล (อมต่อ)
ทั้งสองแหม่มสเปโตโก้กระไร
สามขาใหญ่วางยาขา (ขาไพ่) ทั้งคืน
รอบที่สาม (เขาไม่ได้อมแหม่มโพธิ์ดำอีกแล้ว)
ขาหนึ่งเกิดสิบแย็คแหม่มโพธิ์แดง
พอมีแรงฮึดสู้พอทนฝืน
ในรอบนี้เขาทิ้งแหม่มดำปืน
แล้วจะยื่นสอง (ดอก) จิกให้เพื่อนไป
รอบที่สี่ (เขาใกล้น็อคมืดเต็มที)
มองในมือเขาหรือใกล้จะน็อค
คงเข้าล็อค คว่ำสองของฝันใฝ่
ขาถัดมากวาดเก็บอย่างเร็วไว
เกิดจนได้นะเพื่อนเหมือนเขาจอง
รอบที่ห้า (เขามืดเพราะเกิดไม่ได้แล้ว)
รอบห้าหน้ามืดมิดติดหนึ่งใบ
รัมมี่ได้คือสามตามด้วยสอง (ดอกจิก)
เก็บสองดีหรือปี้สองบนกอง
จำจะต้องคำนวณควรทิ้งไป
หวังน็อคมืดอึด-อมสองดอกจิก
ไม่ดุกดิกวอกแวกแยกเขี้ยวใส่
รอบหนึ่งถึงรอบห้าขา (ไพ่) ดีใจ
ฝืนทิ้งไพ่ของตน-อมมานาน (โง่ให้ขาถัดไปในทันที)
บทกวีครั้งนี้มีความหมาย
ความหลากหลายของคนบนสังขาร
เกิดตั้งอยู่หย่อนยานตามวันวาร
ไม่ช้านานแตกดับลับร่วงโรย
ยโส อรินครับ
17 พฤษภาคม 2547 08:49 น.
ยโส
นรชนกับคนขอโทษ
ขอโทษสิบร้อยครั้ง
ใจเจ้ายังไป่อภัย
ขอโทษกลั่นออกไป
ด้วยน้ำใสและใจจริง
*โหสิข้างหลุมศพ
ด้วยเคารพนบนอบนิ่ง
เวรกรรมลุ่ล่วงสิ่ง
เคยทำจริงในก่อนกาล
โลกไม่เคยสับสน
แต่ใจคนปนใจมาร
มืดมนในสันดาน
ยากประมาณในหมู่ชน
คนดีมีเกินร้อย
คนถ่อยด้อยร้อยพันปน
เลือกเสพนรชน*
แนะนำตนพ้นทางเลว
ให้อภัยคำขอโทษ
ใจหายโกรธโทษหายเร็ว
เมตตาไล่เพลิงเปลว
ไม่ตกเหวในอบาย
*อโหสิ = to be at peace, to be reconciled
*นรชน = ชนที่ประเสริฐเพียงดังนระ (นโร เอว ชโน= นรชโน,นรชน)
ยโส อรินครับ
หน้าส่วนตัว
1133
