3 กุมภาพันธ์ 2549 15:52 น.
ยูริ
....รู้สึกเหนื่อยอยู่ลึก ๆ ภายในใจ
ฉันใกล้หมดแรงเดินต่อไปแล้ววันนี้
เหมือนหมดสิ้นกำลังใจที่เคยมี
ทั้งๆ ที่เธอคนดี...ก็ยังอยู่ข้างกาย
.....ไม่ใช่เหนื่อยเพราะว่าหัวใจไม่มีเธอ
แต่ที่เหนื่อยคือไม่เคยรู้ว่าเธอรักกันบ้างไหม
เมื่อตอนฉันอ้างว้าง ฉันเหงา ไม่มีใคร
ฉันขอได้ไหมต้องการก็แค่กำลังใจจากคนข้างกัน
....มากเกินไปมั๊ยกับการเรียกร้องอะไรแบบนี้
โปรดเถอะนะแสดงให้รู้ซักทีว่าเธอก็รักฉัน
ก่อนจะท้อใจก่อนรอไม่ไหวความผูกพัน
ถ้าเธอก็ยังอยากมีกัน1 ความห่วงใยนั้นขอฉันที
............................................................................................................
อยากจะมีใคร....คอยห่วงใยดูแลกันในวันที่ฉันเหงาใจ
อยากจะมีคน....คอยจับมือกันเดินไปในวันที่ฟ้ามืดมน
แต่ชีวิตฉันยังว่างเปล่าไม่มีคนเข้าใจ...เหมือนไม่เคยเจอใครซักคน
..........ฉันต้องการแค่ใครซักคน.........
ใครซักคนที่เป็นทุกอย่าง...ให้ความรักและคอยห่วงใยทุกวัน
ใครที่พร้อมจะอยู่เคียงข้างกัน....และจะพร้อมให้ความผูกพันจริงใจ
ใครซักคนที่เป็นคนพิเศษ ช่วยให้เหงาที่มีได้จางหายไป
ช่วยเป็นแสงสว่างในหัวใจ ...อยากจะขอแค่ใครซักคนที่รักจริง...
หุหุ ...นู๋กิมาเส้า เส้าแค่ในกลอนนะค๊ะ
1 กุมภาพันธ์ 2549 15:48 น.
ยูริ
รู้มั๊ยกับการที่เธอไม่รักไม่ใส่ใจ
มันทำให้ฉันค้นพบอะไรมากมายในวันนี้
คำว่าเสียใจจำเอาไว้ฉันไม่เคยมี
สำหรับฉันคนนี้เธอเองก็ไม่ได้มีค่าอะไร
ก็แค่เศษเสี้ยวของคนเคยผูกพัน
ซึ่งฉันก็ไม่เห็นว่ามันจะสำคัญตรงไหน
ไปจากฉันได้ก็ดีขอบคุณจริง ๆ ที่ทิ้งไป
เพิ่งรู้ว่าความรักคืออะไรก็เมื่อตอนที่หัวใจพ้นจากเธอ
.....หากเธอไม่ทิ้งฉันคงไม่เจอ หากยังรักเธอฉันคงไม่เจอเค้า....
หุหุ ฟังเพลงเก่าๆๆของพี่โดมอ่าค่ะ ก็เลยได้ความรู้สึกแบบนี้
................................................................................................................