29 มกราคม 2549 20:52 น.
ยูริ
....ขอบคุณโชคชะตา
ที่ส่งใครคนหนึ่งให้มาในวันนี้
หัวใจที่อ่อนล้ากลับแข็งกล้าได้อีกที
หยดน้ำตาที่เคยมีได้จางหายไป
....ขอบคุณเธอมากนะคนดี
ที่เข้ามาทำให้ชีวิตหนึ่งตรงนี้มีความหมาย
แค่เธอคนเดียวแต่กลับมาเติมเต็มโลกทั้งใบ
และเป็นอีกครั้งที่ยิ้มได้ " เพียงเพราะหัวใจได้พบเธอ"
จากฝันก็กลายเป็นมากกว่านั้นเมื่อเธอได้เดินเข้ามา 1 คนที่มองหาไม่เคยใช่ใคร...แต่ใช่"เธอ"
27 มกราคม 2549 15:30 น.
ยูริ
....แววตาเธอบ่งบอกถึงความไม่มั่นใจ
กับหลายสิ่งหลายอย่างมากมายในตัวฉัน
เรื่องราวรักครั้งเก่าในครั้งวันวาน
เธอยังคงคิดว่าฉันยังคงฝังใจ
....เธอเข้าใจอะไรผิดแล้วรู้มั๊ยคนดี
เรื่องราวในอดีตสำหรับฉันคนนี้มันไม่ความหมาย
วันนี้ฉันรักเธอและเพียงเธอในหัวใจ
เชื่อใจกันหน่อยได้มั๊ยเพื่อให้โอกาศหัวใจเราได้รักกัน
เธอต่างหากที่สำคัญ
27 มกราคม 2549 15:22 น.
ยูริ
....นานแค่ไหนแล้วที่เราไม่พบกัน
ทุก ๆ ความผูกพันยังคงดีอยู่ใช่ไหม
สำหรับฉันคิดถึงเธอเคยน้อยลงไป
1 ในความห่วงใยเชื่อได้ว่ายังเป็นเธอ
....ไม่มีใครแทนที่ใครได้ทั้งนั้น
1 ในความผูกพันก็ยังเป็นเธอเสมอ
ระยะทางที่ห่างไกลไม่เคยทำให้ใจห่างจากเธอ
แม้ไกลกันไม่พบเจอแต่ทุก ๆ ความเป็นเธอยังคงเดิม
.....I MISS U KA HoNEY....
22 มกราคม 2549 16:12 น.
ยูริ
.....ไม่รู้อีกนานแค่ไหน
ที่หัวใจจะลืมความเจ็บช้ำ
ทรมานเหลือเกินกับความหมางเมินที่เธอเคยทำ
วันเวลามันยังคงตอกย้ำอยู่ในใจ
.....อีกนานแค่ไหนกันคนดี
ที่ผู้หญิงคนนี้จะได้เริ่มชีวิตใหม่
เหนื่อยล้าเหลือเกินเหนื่อยกับทุกสิ่งที่เป็นไป
เหนื่อยกับหัวใจที่ไม่รู้เมื่อไหร่จะลบเลือน
....อยากจำกลับลืม อยากลืมกลับจำ...
12 มกราคม 2549 14:28 น.
ยูริ
จำเป็นมั๊ยกับความห่วงใยในวันนี้
เธอจะไปกับเค้าก็เข้าใจดีไม่โกรธตรงไหน
จะเสียเวลากับคนที่เธอไม่รักทำไม
ทนอยู่ต่อไปก็ฝืนใจเจ็บพอกัน
แค่อยากให้เธอดูแลเค้าให้ ดี - ดี
อย่าให้ความรักครั้งนี้ต้องจบแบบฉัน
น้ำตาที่ไหลไม่เป็นไรอย่าใส่ใจมัน
ฉันก็แค่เศษเสี้ยวความผูกพันฉันเข้าใจ
รีบ ๆ เดินจากไปซะดีกว่า...
อย่าโอ้เอ้เสียเวลากับคนไร้ค่าไร้ความหมาย
ในเมื่อไม่รักก็ต้องจากกันฉันเข้าใจ
แต่ช่วยทีได้มั๊ยรีบ ๆ จากไป "ฉันอายน้ำตา"
... แง้วๆๆ แอบหนีเรียนมาโพสกลอนน๊าเนี่ยะ หุหุ ไปแระเด๋วคุณครูตี ...