8 พฤษภาคม 2548 22:40 น.
ยูริ
ไม่ได้ต้องการแทนที่ใคร
ที่อยู่เพราะห่วงใยก็แค่นั้น
ไม่เรียกร้องหรอกนะความผูกพัน
อย่าห่วงเลย อย่าห่วงฉัน อย่าใส่ใจ
ไม่ผิดหรอกที่เธอไม่ลืมเค้า
ความเป็นเราให้เท่าเค้าคงไม่ได้
อยู่ตรงนี้เก็บคนดีไว้ในใจ
เธอรักฉันแค่ไหนแค่นั้นพอ
4 พฤษภาคม 2548 09:49 น.
ยูริ
เมื่อวันผ่านพบเพียงความว่างเปล่า
การรอแล้วรอเล่าทำให้ความเหงาหมดลงช้าๆ
ยังเข้มแข็งเสมอแม้บางทีเผลอรินน้ำตา
เพราะไม่ว่าเธอจะเงียบหายหรือกลับมา
รับรู้เพียงแต่ว่า ฉันจะคอย
4 พฤษภาคม 2548 09:36 น.
ยูริ
รู้ตัวว่าอ่อนไหว
แล้วให้เค้าเจอทำไมวันนี้
รู้ว่ายังไงก็แพ้เค้าทุกที
เสียเวลาเป็นปีกับการทำใจ
ทุกๆอย่างกำลังจะดีขึ้น
กลับต้องถูกรื้อฟื้นเพราะความอ่อนไหว
กลับไปรักเค้าสิให้มีดเล่มเดิมบาดใจ
กลับไปจุดเดิมที่ร้องไห้ให้เค้าทำ
4 พฤษภาคม 2548 09:26 น.
ยูริ
หากเธอเคยรักใครซักคน
ฉันคงไม่ทุกข์ทนถึงเพียงนี้
หากหัวใจยังมีคำว่าปราณี
ฉันคนนี้ก็คงไม่เสียใจ
เธอเห็นผู้หญิงทุกคนเป็นทางผ่าน
คว้ามาเล่นไปวันๆไม่มีความหมาย
เมื่อไหร่หมดค่ากับเธอก็ทิ้งไป
อย่าลืมนะฉันมีหัวใจฉันเป็นคน
4 พฤษภาคม 2548 09:23 น.
ยูริ
อยากลืมอะไรๆง่ายเหมือนเธอ
จะได้ไม่ต้องมานั่งเพ้อเจ้ออยู่อย่างนี้
ยังจำฉันได้บ้างมั๊ยนะคนดี
สำหรับฉันทั้งหมดที่มีมันชัดเจนในใจ
แม้ไม่อาจจะร่วมทาง
แต่สัญญาจะไม่ลาร้างห่างไปไหน
ลืมยากนักก็อย่าลืมเลยเป็นไรไป
ไม่มีใครก็กลับมาได้จะรอ