13 พฤษภาคม 2548 16:56 น.
ยูริ
ไม่อยากตื่นจากความฝัน
อยากเก็บภาพที่เราเคยมีกันเอาไว้
เพราะว่าความจริงมันไม่มีทางใด
ที่จะทำให้หัวใจเรารักกัน
แม้เราต้องเลิกกันในวันนี้
แต่ภายในใจที่มียังไหวหวั่น
ยังรัก...ยังห่วง...ยังผูกพัน
เธอจะยังอยู่กับฉันตลอดไป
คงไม่อาจโทรไป Good night เธอ
ไม่อาจอยากเจอแบบเดิมได้
ทำได้แค่นี้ห่วงคนดีอยู่ไกลๆ
และบันทึกทุกความรู้สึกไว้ในบทกลอน
..........................
คิดถึงนะค๊ะ
13 พฤษภาคม 2548 16:37 น.
ยูริ
จบแล้วจริงๆวันนี้
หมดสิ้นทุกอย่างที่มีที่เคยฝัน
จบแล้วความเป็นเราที่เคยมีกัน
เหลือเพียงความเงียบงันภายในใจ
จะเก็บทุกอย่างไว้ในความทรงจำ
ทุกๆคำเคยตอกย้ำยังจำได้
แม้วันนี้ไม่อาจร่วมทางไม่เป็นไร
เธอยังคงอยู่ภายในใจไม่ลบเลือน
4 บรรทัดแรกเอามาจากกลอนเดิมอ่าค่ะ ม่ายเปงไรเนอะ
หุหุ....
จบแล้วจริงๆใช่มั๊ย...
12 พฤษภาคม 2548 23:18 น.
ยูริ
ไล่เค้าไปเองวันนี้
ข้างในรู้ดีเจ็บแค่ไหน
คนเดียวที่รักมากกว่าใคร
แต่เลือที่จะเสียใจไม่ให้เค้ากลับมา
ร้องไห้จนไม่มีน้ำตาจะไหล
เสียใจยิ่งกว่าอะไรในทั่วหล้า
เจ็บจริงๆ ช่วยฉันทีกาลเวลา
...อยากกลับไปบอกว่า **ฉันรักเธอ**
เหตุผลที่ไม่กล้าให้เค้ากลับมาก็เพราะกลัวว่าอะไรๆจาเหมือนเดิม
เฮ้อ.....เหนื่อยจัง เด๋วกิขอไปพักก่อนนะ
ง่วงด้วยแหละอิอิ
12 พฤษภาคม 2548 22:26 น.
ยูริ
สายลมเย็นพัดเอื่อยระเรื่อยจิต
ใจเฝ้าคิดฝันถึงคะนึงหา
รักเจ้าเอยไปอยู่ไหนไม่กลับมา
รู้ไหมว่าทุกเวลาข้าปวดใจ
สายฝนพรำเริ่มแรงไม่เป็นมิตร
ใจนั้นคิดอยู่ตรงนี้คงไม่ได้
เขาไม่รักก็ถอนตัวอย่าเสียใจ
ไม่เป็นไรเริ่มวันใหม่เป็นคนเดิม
***ในวันที่ไม่มีใครในหัวใจซักคน***
12 พฤษภาคม 2548 22:21 น.
ยูริ
จบแล้วจริงๆวันนี้
หมดสิ้นทุกอย่างที่มีที่เคยฝัน
จบแล้วความเป็นเราที่เคยมีกัน
เหลือเพียงความเงียบงันภายในใจ
เหงาจังเลย....ลมจ๋า
ยามเมื่อเจ้าพัดมายิ่งหวั่นไหว
ไม่เหลือใครซักคนสับสนในใจ
มีเพียงน้ำอุ่นหยดใสข้างในตา
น่าสงสารผู้หญิงคนนี้
เอาใจไปรักคนไม่รักดีไม่เห็นค่า
ดาวดวงน้อยช่วยหน่อยส่งแสงนำพา
ใจดวงนั้นกลับคืนมาไม่ร้าวราน