16 ตุลาคม 2548 15:45 น.
ยูริ
ขอบคุณเธอที่ยังคงห่วงใย
เวลาผ่านไปแต่หัวใจยังเหมือนเก่า
นานแล้วใช่มั๊ยที่ไม่ได้ข่าวคราว
ฉันเองก็ยังเป็นคนเก่าที่เฝ้าห่วงใย
ดูแลตัวเองดี-ดีเหมือนกันนะเธอ
ไม่มีใครรู้ว่าเราจะเจอกันวันไหน
รู้เพียงแค่ว่าแต่ละวันเวลาที่ผ่านไป
ความรู้สึกดีๆที่มีให้ ... ไม่เปลี่ยนเลย
ปล. ความรู้สึกดีๆที่มีให้ มีแต่เพิ่มมากมายไม่น้อยลง
16 ตุลาคม 2548 15:31 น.
ยูริ
คงมีซักวันที่เราจะได้พบกัน
ยังเฝ้ารอวัน-วันนั้นอย่างหวั่นไหว
ไกลเหลือเกินหนทางเดินระหว่างใจ
จะเป็นแบบนี้อีกนานเท่าไหร่...ใครตอบที
นั่งนับวันรอวันนั้นจะได้เจอ
ไม่อยากเพียงนั่งคิดถึงเธออยู่อย่างนี้
การเดินทางของหัวใจเมื่อไหร่จะจบลงซักที
รู้บ้างมั๊ยคนหนึ่งคนตรงนี้ทนเดียวดาย
จะเหลือซักกี่ปี เหลืออีกกี่วันที่ชีวิตฉันจะอยู่ อย่างพบและเจอเธอ
13 ตุลาคม 2548 18:03 น.
ยูริ
.....ใครบางคนที่งดงามในความรู้สึก
ในความทรงจำลึก ๆ ยังไม่หล่นหาย
อยู่ตรงนี้ที่เดิม...จุดเริ่มของหัวใจ
ผ่านเวลานานเท่าไหร่ไม่เคยไปจากกัน
.....ใครบางคนที่ยังงดงามอยู่เสมอ
ภาพความเป็นเธอยังตามไปทุกโค้งฝัน
แม้ไม่อาจสบตา..ไม่ได้ชื่อว่าเป็นคนรักกัน
แต่ทั้งหมดที่เคยมีนั้น"สำหรับฉันก็คงมากพอ"
.....และยังคงยิ้ม..ยิ้มทั้งน้ำตา ....
ที่ผ่านไปแล้วไม่หวนคืนมาก็ไม่เสียดาย
แค่เพียงิดถึงว่าเคยได้มี
บางครั้งก็ยังชื่นใจ
แม้จะมีเก็บไว้แค่ความทรงจำ
มีเพียงบางครั้งที่อาจจะยังสงสัย ว่าเธอเองจะเคยบ้างไหมที่คิดเหมือนกัน
10 ตุลาคม 2548 13:57 น.
ยูริ
วันนี้เป็นวันที่ใจใกล้จะเลิกเหงา
เพราะมีเธอคนเก่ามาเติมเต็มสิ่งที่ขาดหาย
ก่อนหน้านี้แม้ 2 เราเคยโศกเศร้าเพียงใด
แต่ตอนนี้มีเรารักกันหมดใจ..และจะรู้บ้างไหมว่าทั้งหัวใจมีแต่เธอ
หุหุ กลอนคนพิเศษฝากมาลงงงอ่าค่ะ ช่วยmentให้เค้าหน่อยเต๊อะๆๆ
อิอิ
9 ตุลาคม 2548 22:19 น.
ยูริ
คิดถึงจังคนไกลที่ไกลห่าง
ไม่รู้ว่าจะอ้างว้างเหมือนกันไหม
ดูแลตัวเองดีๆ คนตรงนี้เค้าห่วงใย
ที่ให้ได้คือฝากใจไปแทนกัน
อยู่ตรงนี้ไม่มีใครมาดูแล
แต่จะไม่อ่อนแอให้ใครเห็นทั้งนั้น
เธอสอนให้เข้มแข็งดุจแรงแห่งตะวัน
ก็จะทำตามนั้นแล้วเฝ้ารอวันเจอคนไกล
นู๋จะเป็นเด็กดีตามที่สัญญา
แต่ถ้าไม่รีบกลับมา "จะเป็นเด็กบ้า" เอ้ยยไม่ใช่
ก็มันคิดถึงนี่นา "รีบๆ กลับมานะคนไกล"
น้องสาวแสนห่วงใย....คิดถึงพี่ชายที่แสนดี
หุหุ .... หยกกิรีบแต่งแข่งก่าหยกอ่า ได้แค่เองงงงอ่า อิอิ