17 พฤษภาคม 2548 00:40 น.
ยูริ
หลับตาครั้งใด
หัวใจยังมีแต่ภาพใครคนนั้น
คนของความรู้สึกดีๆที่ทิ้งกัน
คนๆนั้นที่วันวานเคยเข้าใจ
อยู่ไหนเธอคนเดิม
กลับมาเริ่มกันใหม่ได้ไหม
ฉันรู้แล้ววันนี้ขาดเธอคนดีเป็นยังไง
ฉันยอมให้เธอมีใครก็ได้...แต่ได้ไหมช่วยกลับมา
****ความรักทำให้คนเรายอมได้ขนาดนี้จิงๆเหรอ***
17 พฤษภาคม 2548 00:35 น.
ยูริ
ลมแรงจังเลยคืนนี้....
มองไปนอกหน้าต่างก็มีดาวเต็มฟ้า
แต่ทำไมเหงานักนะในอุรา
คำตอบก็เพียงเพราะว่าไม่เหลือใคร
เหงาบ้างมั๊ยนะดวงจันทร์
ช่วยตอบกันตรงนี้ทีได้ไหม
อยู่คนเดียวตรงนี้ฉันไม่มีใคร
มีเพียงเสียงหายใจที่เบาบาง
ไม่มีใครให้พูดจา....
ทุกคนที่เข้ามาก็พากันเหินห่าง
อยู่คนเดียวคืนนี้ราตรีช่างเหงาจัง
อยากมีคนเคียงข้าง....ไม่อยากอ้างว้างฉันเหงาใจ
***ค่ำคืนที่ไม่มีใคร จะรู้บ้างไหมว่ามันเหงา****
13 พฤษภาคม 2548 23:15 น.
ยูริ
ความห่างไกลไม่อาจเปลี่ยนใจฉัน
ความผูกพันยังยืนยันว่าเหมือนเก่า
นานเท่าไหร่ยังไม่ลืมคำว่าเรา
แม้วันนี้ต้องปวดร้าวก็ตามที
เธอยังอยู่ที่เดิมเหมือนวันก่อน
อยู่กับความร้าวรอนของฉันตรงนี้
ทำยังไงให้มันหายไปซักที
เกลียดความรู้สึกแบบนี้ฉันทรมาน
***นอนไม่หลับค่า *** ทามงายดี
เส้าๆๆๆๆ
13 พฤษภาคม 2548 16:56 น.
ยูริ
ไม่อยากตื่นจากความฝัน
อยากเก็บภาพที่เราเคยมีกันเอาไว้
เพราะว่าความจริงมันไม่มีทางใด
ที่จะทำให้หัวใจเรารักกัน
แม้เราต้องเลิกกันในวันนี้
แต่ภายในใจที่มียังไหวหวั่น
ยังรัก...ยังห่วง...ยังผูกพัน
เธอจะยังอยู่กับฉันตลอดไป
คงไม่อาจโทรไป Good night เธอ
ไม่อาจอยากเจอแบบเดิมได้
ทำได้แค่นี้ห่วงคนดีอยู่ไกลๆ
และบันทึกทุกความรู้สึกไว้ในบทกลอน
..........................
คิดถึงนะค๊ะ
13 พฤษภาคม 2548 16:37 น.
ยูริ
จบแล้วจริงๆวันนี้
หมดสิ้นทุกอย่างที่มีที่เคยฝัน
จบแล้วความเป็นเราที่เคยมีกัน
เหลือเพียงความเงียบงันภายในใจ
จะเก็บทุกอย่างไว้ในความทรงจำ
ทุกๆคำเคยตอกย้ำยังจำได้
แม้วันนี้ไม่อาจร่วมทางไม่เป็นไร
เธอยังคงอยู่ภายในใจไม่ลบเลือน
4 บรรทัดแรกเอามาจากกลอนเดิมอ่าค่ะ ม่ายเปงไรเนอะ
หุหุ....
จบแล้วจริงๆใช่มั๊ย...