7 มิถุนายน 2548 21:59 น.
ยูริ
เคยคิดว่าจะออกไปให้ไกล
แต่ทำไมยังอยู่ตรงที่เก่า
เคยฆ่าตายไปแล้วคำว่าเรา
แต่ทำไมยังมีเงามาหลอนใจ
อยากทำใจตัวเองให้เข้มแข็ง
แต่วันนี้มันหมดแรงมันอ่อนไหว
แค่คำว่ารักจากปากคนไม่จริงใจ
ก็หมดแรงอ่อนไหวจะต้านทาน
เมื่อไหร่จะตัดใจจากเธอได้ซักที
รู้ทั้งรู้ว่าเป็นเพียงแค่ฝันดีและพัดผ่าน
เพราะความจริงที่ต้องตื่นมาพบมัน
ก็คือฉันไม่มีวันจะมีเธอ
7 มิถุนายน 2548 21:11 น.
ยูริ
ดึกแล้วเพิ่งกลับบ้าน
กลับมานอนมองจันทร์สีหม่น
กลับมาคิดเรื่องราวที่วกวน
ความรู้สึกสับสนไม่ยอมหลับตา
ดึกแล้วยังนั่งนับลมหายใจ
คนอยู่ใกล้จะรู้อะไรไหมว่า
ขณะเดียวกันที่เธอมีฉันใจสายตา
แต่ฉันกลับไม่เคยมีค่าในหัวใจ
อยากเป็นคนสำคัญของเธอ
แต่สิ่งที่เจอสำหรับเธอฉันแทบไม่มีความหมาย
เมื่อไหร่กันคน-คนนั้นในหัวใจ
ไม่อยากเป็นใครที่เธอเก็บไว้แค่ในสายตา
หุหุหุหุ เส้าจางเยย เนอะ น่าสงสาร อิอิ
7 มิถุนายน 2548 21:04 น.
ยูริ
จะหมดวันแล้วยังไม่ได้ทำอะไร
ยังนั่งนับลมหายใจอยู่ตรงที่เก่า
เหม่อมองท้องฟ้าสี เทา-เทา
นอกหน้าต่างดูหม่นเหงาเข้าทุกที
ง่วงนอนแต่ยังไม่ได้นอน
อยู่เป็นเพื่อนกับความร้าวรอนตรงนี้
นั่งต่อลมหายใจไว้รอคนดี
ถ้าเป็นอะไรไปตอนนี้จะมีใครสนใจ
จะหมดคืนแล้วก็ยังเหมือนเก่า
หัวใจดวงร้าวรอการแตกหักเวลาไหน
ฉันเหนื่อยจริง - จริง เหนื่อยกับทุกสิ่งที่เป็นไป
เหนื่อยแม้กระทั่งหายใจเพื่อให้ชีวิตตัวเอง
.....กลับมาแร้วค่า หุหุ หายไปเกือบ2อาทิตย์ แต่กลับมาเส้าจังนะ...
29 พฤษภาคม 2548 18:18 น.
ยูริ
ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน
ทำไมยังทนอยู่ทุกวันตรงนี้
รู้ทั้งรู้ความจริงทั้งหมดที่มี
ก็คือเธอคนดีมีอีกคนข้างกาย
หลอกตัวเองไปวัน-วัน
ว่าไม่นานเธอจะมีฉันคนเดียวได้
ความรู้สึกวันนี้แค่ที่ 1 ก็ดีใจ
เลยยอมเจ็บอยู่เรื่อยไปกับหัวใจที่แบ่งปัน
จะมีวันนั้นมั๊ยนะคนดี
วันที่ฉันคนนี้ไม่ต้องไหวหวั่น
วันที่รักของเราไม่ต้องถูกแบ่งปัน
วันที่เธอนั้นจะรักฉันหมดทั้งใจ
แค่วันนี้เพียงเธอรับปากกัน
ส่วนนานแค่ไหนนั้นฉันรอได้
อย่างน้อยก็ช่วยเติมต่อแรงในหัวใจ
ให้เข้มแข็งต่อไปในการรอ
...................................................................................
เพื่อนเราอีกแล้ว......
หุหุ มานเป็นเหตุการณ์ของเพื่อนกิอ่ะค่ะ
ความรักทำให้เรายอมได้ขนาดนี้เลยใช่มั๊ย
เค้าใจร้ายจังเพื่อนกิดีจะตายทำไมเค้ายังมีใครน้อ...
26 พฤษภาคม 2548 22:25 น.
ยูริ
ไม่รู้เลยจริงๆคนดี
ว่าความรู้สึกนี้เกิดขึ้นมาตอนไหน
อาจเป็นเพราะเธออ่อนโยนไม่เหมือนใคร
ใจจึงเกิดอ่อนไหวไปรักกัน
จากเพื่อนคนหนึ่งที่แสนดี
เป็นที่ปรึกษาทุกทีที่ไหวหวั่น
มาวันนี้ไม่กล้าแม้สบตากัน
กลัวเธอนั้นจะอ่านเห็นความในใจ
อย่าโกรธเลยนะกับความรู้สึกแบบนี้
เรายังเป็นเพื่อนที่ดีแบบเดิมได้
ความรู้สึกเหล่านั้นฉันจะเก็บไว้ข้างใน
รอวันหนึ่งวันใดที่หัวใจอาจตรงกัน
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟยูริ
หน้าส่วนตัว
967
