11 กรกฎาคม 2548 15:42 น.
ยูริ
ในวันที่เราห่างไกล
เธอรู้บ้างมั๊ยใครห่วงหา
มาตราเท่ากันหรือไม่เวลา
อุณหภูมิองศาต่างกันเท่าไร
ป่านนี้เธอจะนอนหรือยัง
ภาพวันเก่ายังฝังในใจเธอบ้างไหม
เป็นห่วงนะคนดีแม้วันนี้เราห่างไกล
แต่สัญญาได้ทั้งหมดใจคิดถึงเธอ
5 กรกฎาคม 2548 21:46 น.
ยูริ
ฉันคงไม่มีคำพูดใดๆ
ที่จะเอ่ยออกไปในวันที่เธอลาจาก
จะให้พูดว่าฉันดีใจมาก
ทั้งที่น้ำตาไหลพรากหรือยังไง
อย่าบังคับให้ฉันนั้นต้องพูด
ให้มันสิ้นสุดตรงนี้ที่น้ำตาฉันไหล
ไม่ใช่ไม่อยากพูด ไม่ใช่ว่าไม่รู้สึกอะไร
เพราะคำที่อยากพูดคือ " อย่าไป "
ซึ่งเธอก็ให้ฉันไม่ได้อยู่ดี...
5 กรกฎาคม 2548 21:16 น.
ยูริ
เพราะว่าใจมันคิดถึงจึงแต่งให้
เพราะว่าใจมันคิดถึงจ฿งห่วงหา
เพราะว่าใจมีเธอคนเดียวเสมอมา
เพราะว่าใจมันจะบ้าถ้าเธอไป
ดังนั้นฉันจึงอยากขอให้เธออยู่
และเคียงคู่อยู่กับฉันไม่ไปไหน
ก็บอกแล้วว่ามีเพียงเธออยู่ในใจ
เพราะว่าฉันไม่มีใครนอกจากเธอ
5 กรกฎาคม 2548 21:06 น.
ยูริ
.....ถามใจตัวเอง อีกสักครั้งนะคนดี
ฉันคนนี้อาจไม่ใช่คนที่เธอค้นหา
เราอาจใกล้กันเกินไปในวันเวลา
คงเป็นความหวั่นไหว มากกว่าจะรักกัน
.....เพราะเธอยังไม่ลืมใคร ใช่หรือเปล่า
ฉันจึงเป็นส่วนเติมเต็มความเหงาและความฝัน
เพราะทุกสิ่งทุกอย่างขาดหายไปในคืนวัน
เธอจึงเลือกคนใกล้อย่างฉัน ผูกพันหัวใจ
.....ถามใจตัวเองอีสักครั้งนะคนดี
ฉันคนนี้รอฟังคำตอบที่มีด้วยความหวั่นไหว
เพราะรักเธอมากจึงอยากจะแน่ใจ
ที่เรารักกันได้ ไม่ใช่เธอต้องการใคร
ม า ท ด แ ท น
5 กรกฎาคม 2548 15:57 น.
ยูริ
มุมหนังสือมุมเดิมตรงนี้
ที่ที่เคยมีเธอกับฉัน
โซฟาตัวเดิมที่เคยนอนดูหนังกัน
แต่วันนี้มันเงียบงันไม่เหลือใคร
สวนดอกไม้หลังบ้าน
เคยปลูกด้วยกันจำได้ไหม
ปลาทองของเราที่เฝ้าใส่ใจ
แต่วันนี้เธอทำไมมาทิ้งมัน
กลับมาเถอะนะคนดี
ทุกอย่างในบ้านนี้มันขาดสีสัน
กลับมาเป็นเหมือนเก่าปัดเป่าความเงียบงัน
กลับมาก่อนที่ฉันจะหยุดหายใจ