28 มีนาคม 2552 15:56 น.
ยิปซี4
ดึกดื่นแล้ว..นอนไม่หลับ
พลิกตัวแล้วกระสับกระส่าย
ลุกนั่งเหลียวมองไปรอบกาย
เจ้าน้องชายกรนดังสนั่นห้อง
ปลุกน้องให้นอนตะแคง
เสียงกรนก็ยังแรงสนั่นก้อง
ว่าแล้วก็ขอไปนอนอีกห้อง
เสียงคงไม่ก้องดังสนั่นทรวง
นอนไปสักพักก็ไม่หลับอีกแล้วหนอ
คราวนี้มีเสียงพ่อนอนกรนแข่ง
กรนเข้าไปให้ผมนอนหมดแรง
ฟ้าเริ่มแดงแดดเริ่มส่องเลยอดนอน
27 มีนาคม 2552 15:55 น.
ยิปซี4
เพราะเป็นคนชอบอ่านหนังสือ
เธอจึงซื้อเก็บไว้มากมาย
ซื้อหนังสือแล้วไม่เคยเสียดาย
เพราะอ่านได้ตลอดมาและตลอดไป
หนังสืออ่านเบื่อแล้วก็บริจาค
ไม่เห็นยากที่ห้องสมุดประชาชน
ซึ่งเป็นห้องสมุดของพวกเราทุกคน
เชิญค้น เชิญคว้า เชิญแวะมาชม
หนังสือเป็นสื่อให้รักการอ่าน
ที่ช่วยสร้าง ช่วยเสริม เติมปัญญา
ถ้าอยากอ่านแต่ไม่อยากซื้อหา
ก็ขอเชิญแวะมาห้องสมุดประชาชน
ห้องสมุดประชาชน
ห้องสมุดเฉลิมราชกุมารี
ห้องสมุดศูนย์เยาวชน
ห้องสมุดโรงเรียน
ห้องสมุดมหาวิทยาลัย
เป็นแหล่งเพิ่มทักษะให้ประชาชนทุกคนครับ
25 มีนาคม 2552 16:29 น.
ยิปซี4
คุณบอก..ผมเปรียบเหมือนเหรียญสลึงที่ไร้ค่า
ไม่มีราคาเหมือนคนหลงยุคหลงสมัย
ชีวิตทุกวันนี้มีแต่ศิวิไลซ์
ในยุคสมัยสังคมที่ออนไลน์
สื่อออนไลน์ และบัตรเครดิต
ทำให้ชีวิตคุณดูหรูและทันสมัย
และทำตัวเหมือนข้านี้ศิวิไลซ์
อยู่ที่ไหนก็ยึดติดสิ่งฉาบฉวย
ผมขอบอกว่าถึงแม้ผมจะเป็นแค่เหรียญสลึง
ที่แสนจะไร้ค่าในสายตาและมุมมองของคุณ
ผมแค่อยากถามคุณว่าเมื่อคุณต้องจ่ายค่าน้ำ-ค่าไฟทำไมต้องมีเศษสลึง
ผมแค่อยากถามว่าทำไมห้างที่คุณเดินถึงต้องรับแลกเหรียญสลึง
ผมแค่อยากถามว่ารถเมล์ที่คุณยังต้องนั่งไปทำงานทำไมยังใช้เหรียญสลึง
ขอบคุณที่คุณไม่เห็นค่าของเหรียญสลึงอย่างผม
ทำให้ผมได้พบสิ่งที่ดีดีในชีวิตมากมายและทุกที่ที่ต้องการเหรีญญสลึงอย่างผม
20 มีนาคม 2552 16:32 น.
ยิปซี4
ข่าวคราวเงียบหาย..ไปนานหลายปี
น้องคนดีตัวเจ้า..อยู่ไหนหนอ
รู้บ้างไหม...ที่นี่มีคนรอ
พี่อยากขอ..ให้เจ้ากลับจะรับขวัญ
ถ้าน้องกลับมาคราวนี้..พี่สัญญา
จะได้พาเจ้านั้น...ไปชมมอหินขาว
และถึงเวลาเจ้าจะได้...เจอน้องดาว
ซึ่งเป็นสาวที่เจ้านั้น....ขอแต่งงาน
20 มีนาคม 2552 14:51 น.
ยิปซี4
ท้องฟ้าวันนี้...ดูมืดครึ้ม
คนจึงซึม.....แสนเมื่อยล้า
อุปสรรคที่มี...ผ่านเข้ามา
กายเหนื่อยล้า...โหยหายาชูใจ
ใจที่มี...ยังคงเข้มแข็งอยู่
แต่ไม่รู้..ทนฝืนได้นานแค่ไหน
แค่อยากบอกให้รู่ว่า..บางครั้งก็ยังต้องการกำลังใจ
จากคนไกล...คนนั้นซึ่งคือเธอ