30 พฤศจิกายน 2551 23:21 น.
ยิปซี4
พ่อสอนให้เข้มแข็ง
ให้แข็งแรงและอดทน
อีกทั้งต้องสู้คน
และดิ้นรนด้วยตัวเอง
ต้องมีใจนักเลง
ไม่หวั่นเกรงต่อเภทภัย
ต้องสู้ด้วยหัวใจ
เหนื่อยแค่ไหนไม่ถอยหนี
ยังต้องเป็นคนดี
รู้จักหนีสิ่งชั่วร้าย
ทำผิดก็อย่าอาย
หากเลวร้ายขอโทษกัน
วันใดถ้าเหนื่อยล้า
ดูมารดาที่เหนื่อยยาก
ชีวิตแม้ยากลำบาก
ก็ไม่จากแยกไปไหน
สุขทุกข์อยู่ที่ใจ
เหนื่อยเพียงใดไม่ไหวหวั่น
คืนวันที่ผันผ่าน
เป็นประสบการณ์สอนตัวเรา
30 พฤศจิกายน 2551 14:56 น.
ยิปซี4
ผมเป็นลูกหลานชาวอิสาน
มีตำนานถิ่นพ่อแล
แม่ผมคนแดนหมอแคน
เหนื่อยเหลือแสนคลอดผมมา
ตัวผมติดตามพ่อ
ขออาศัยถิ่นย่าโม
จากนั้นผมเติบโต
ทำตัวโก้อยู่แดนกรุง
ทิ้งถิ่นฐานและนาทุ่ง
มุ่งเข้ากรุงหลงแสงสี
คิดว่าทุกสิ่งมันจะดี
ตามวิถีคนห่างไกล
สุดท้ายเมื่อจนตรอก
กลับบ้านนอกแสนสุขี
ดูแลบุพการีตราบเท่าที่ยังทำได้
หัวใจแสนอิ่มเอิบ
กลับมาเปิบตำบักหุ่ง
ชีวิตแม้ไม่รุ่ง
แต่มีรุ้งคือแม่พ่อ
จากวันนี้จะสานต่อ
ให้แม่พ่อได้พักผ่อน
ขอฝากเป็นบทกลอน
ไม่ได้สอนให้ทำตาม
เป็นคำถามอยากให้ตอบ
ว่าคุณชอบเป็นแบบไหน
เป็นคนอยู่กลางไพรหรือเป็นใครในแดนกรุง
28 พฤศจิกายน 2551 17:13 น.
ยิปซี4
หนาวลม...ให้ห่มกาย
หนาวกาย...ให้ห่มใจ
หนาวใจ..ให้ห่มรัก
หนาวรัก...ให้ข่มใจ
ความรัก...ในหน้าหนาว
รู้สึก..ร้าวร้าวในหัวใจ
เชียงใหม่..เริ่มสั่นไหว
คนไกล..เลยสั่นคลอน
อยากบอก....เป็นบทกลอน
ไม่ร้าวรอน..ยังรักเธอ
ไม่เผลอ..ไปรักใคร
ในหัวใจ..มีรักเดียว
21 พฤศจิกายน 2551 09:21 น.
ยิปซี4
เธอส่งข่าว...หน้าหนาวปีนี้จะมาหา
นี่ก็ใกล้เดือนธันวา...วันหยุดยาวหลายหลายวัน
หัวใจเธอหัวใจฉัน..เชื่อมสัมพันธ์กันเสียที
หน้าหนาวในปีนี้...เธอกับฉันเคียงคู่กัน
เวลาและวารวัน..เติมหัวใจกันฉันและเธอ
อย่าปล่อยให้รอเก้อ...ฉันรอเธอมาร่วมฝัน
เร็วหน่อยวันเวลา..หัวใจฉันมันรุ่มร้อน
ขออ้อนวอน..โปรดเห็นใจ.
20 พฤศจิกายน 2551 21:30 น.
ยิปซี4
ลมหนาว...เริ่มมาแล้ว.....
ฤดูกาล..เริ่มผันเปลี่ยน..
หมุนเวียน...และเปลียนผัน
คืนและวัน...ผันผ่านไป
จากเด็กน้อย...สู่บัณฑิต
ความคิด...ก็เปลี่ยนผัน
จากความฝัน...สู่ความจริง
ทำทุกสิ่ง...เป็นปัจจุบัน
วันนี้...เจ้าเติบใหญ่
ด้วยหัวใจ...ที่มุ่งมั่น
ทุกสิ่ง...เคยฝ่าฟัน
เก็บเกี่ยวมัน....เป็นประสบการณ์