25 สิงหาคม 2551 07:59 น.
ยิปซี4
สองเหรียญทอง...สองเหรียญเงิน
คือความพากเพียร...และพยายาม
สองชาย..และ....สองหญิง
คือความมุ่งมั่น...และ...บากบั่น
เหนื่อย..และหนักแค่ไหนก็ฝ่าฟัน
เดินไปก้าวจากฝัน....สู่ความจริง
ขอแสดงความยินดีกับนักกีฬาไทยที่ได้ 2 เหรียญทอง และ 2 เหรียญเงิน
และขอปรบมือให้กับนักกีฬาไทย 51 คน ที่สู้อย่างสุดใจแม้จะเป็นรองแค่ไหนก็สู้ด้วยใจที่มุ่งมั่น แม้จะไม่ได้เหรียญใดใดแต่คุณได้ใจของคนไทยทั้งประเทศ คุณคือ ความภาคภูมิใจ..จงภูมิใจที่ได้เป็นตัวแทนของชาติในเวทีโอลิมปิก2008
...ขอบคุณ..
18 สิงหาคม 2551 13:45 น.
ยิปซี4
สงสัยและสังเกต
เป็นสาเหตุของทดลอง
สมมติฐานก็เกี่ยวข้อง
มาทดลองแล้วบันทึก
จารึกคิดวิเคราะห็
แล้ววิเคราะห์สู่สรุป
น้อมรำลึกถึงพระปรีชาสามารถของรัชกาลที่4
พระบิดาวิทยาศาสตร์ ซึ่งคำนวณสุริยุปราคา
ที่หว้ากอ ประจวบคีรีขันธ์ ล่วงหน้า 2 ปี
17 สิงหาคม 2551 10:56 น.
ยิปซี4
ที่รัก....ผมอาศัยอยู่ในจังหวัดเล็กเล็ก
ที่รัก....บ้านของผมเป็นเพียงบ้านหลังเล็กเล็ก
ที่รัก....ครอบครัวของผมเป็นเพียงครอบครัวเล็กเล็ก
ที่รัก....ผมเป็นเพียงเศษเสี้ยวเล็กเล็กในสังคม
ที่รัก....ผมเป็นเพียงคนเดินทางที่หาจุดหมายไปวันวัน
ที่รัก....คุณเป็นคนที่ทำให้ผมได้ค้นพบอะไรมากมาย
ที่รัก....คุณเป็นคนที่ผมอยากให้อยู่ข้างข้างกาย
ที่รัก....คุณจะมาร่วมสร้างครอบครัวเล็กเล็กกับผมไหม
ถ้าคุณตัดสินใจได้..ผมจะรอคุณที่เดิม..ที่ที่เคยมีคุณ
16 สิงหาคม 2551 18:58 น.
ยิปซี4
สวัสดี.........ความรัก
วันนี้ข้าขอ...............ทักทายเจ้าบ้างนะ
เจ้าเป็นอย่างไร......เหนื่อยบ้างไหม
ทั่ต้องไปทักทาย......ให้ผู้คนได้อยู่และครองคู่
ทั้งเช้าตรู่ถึงค่ำลง
เจ้ามีความสุขใช่ไหม...ในหน้าที่ของเจ้า
เหนื่อยล้า.ท้อแท้..บ้างหรือเปล่า
เคยคิด...จะหยุดพักบ้างหรือเปล่าจ๊ะ
รู้มั๊ย..ถ้าโลกนี้ไม่มีเจ้า
ทุกคน..คงเหงาและเศร้าสร้อย
อย่างน้อย...ข้าก็ขอบคุณเจ้า
ที่ทำให้....ข้ายิ้มได้ในบางวันของชีวิต
แม้ว่าในวันข้างหน้า....
เจ้า....จะไปจากข้า
ข้าก็จะนึกถึง..และขอบคุณเจ้าเสมอ
..เจ้าความรัก.....ถ้าเจ้าเหนื่อย
เจ้าก็แวะพักบ้างนะ...เพื่อทักทายกับผู้คนที่รอเจ้า
และเจ้าสำคัญเสมอ...สำหรับบางคน
15 สิงหาคม 2551 10:34 น.
ยิปซี4
เราอาสาพัฒนาใจเริงร่าและสามัคคี
เราร่วมจิตอุทิศชีพพลี
รวมไมตรีเพื่อพี่น้องผองไทย
แม้ห่างไกลไม่ท้อถอย
ถึงยอดดอยสูงเสียดเหยียดฟ้า
เราบากบั่นฟันฝ่าเข้าไปหา
ร่วมพัฒนาด้วยเมตตาอารีย์
ผมจำได้ว่าเพลงนี้เป็นเพลงเมื่อผมไปทำค่ายที่โคราชไปสร้างศาลาและลอกคลองในนามนักศึกษามหาวิทยาลัยรามคำแหง เมื่อปี2533 นั่นคือสิ่งที่น่าจดจำของชีวิตนักศึกษา
เมื่อมีโอกาสได้กลับไปอีกครั้งในปี2541 ศาลานั้นก็ยังอยู่และเด็กในหมู่บ้านเขาจำผมได้..ผมยังสานฝันโดยเป็นครูอาสาสมัครที่นั่นอีกหลายปี
แล้วคุณล่ะครับมีความทรงจำที่ดีอย่างไรในชีวิตบ้างแลกเปลี่ยนความทรงจำที่ดีกันได้ที่นี่นะครับ
หน้าส่วนตัว
1334
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟยิปซี4
