24 เมษายน 2552 07:10 น.
ยาแก้ปวด
ตุบ ตุบ ตุบ หัวใจยังเต้นอยู่
เหมือนจะรู้หัวใจใครอ่อนไหว
ยังคงเต้นต่อได้แม้นไร้ใจ
ช่างปะไรตราบใดใจเต้นอยู่
นับเริ่มต้นจากหนึ่งถึงเท่าไหร่
หากคนไม่ยอมฟังขึงขังสู้
ให้เหตุผลเท่าใดไม่มาดู
คงอดสูเสียใจก็แค่เธอ..
สะสมไว้เก็บกักเกินรักษา
ที่ทำมาแสดงธาตุเธอเสมอ
ให้ทิฐิบดบังพังเพื่อนเกลอ
ขำจิงเออหนอรักที่เธอมี
ฉันคงต้องปล่อยเธอเพ้อเปลี่ยนผัน
ลืมคืนวันร่วมทุกข์เคยสุขขี
เพราะฉันเองก็นิ่งหยิ่งชีวี
ให้ไม่มีเธอนั้นไม่ขาดใจ
ไม่รู้จักฉันบ้างก็ช่างเธอ
ไม่อยากเสนอเข้าทางข้ออ้างให้
เพราะหมดแรงจะง้อจนท้อใจ
ช่างปะไรไม่สนแค่คนนึง
ฉันยอมคนด้วยเหตุผลเสมอ
มิเคยเผลอให้อารมณ์ข่มมาถึง
ใครเออเองเหมาเองเพลงรำพึง
ฉันแค่อึ้งเธอทำได้อย่างไร..
ฉันคงนับต่อไปให้ถึงล้าน
สิ่งที่คิดยากผสานสมานให้
เพราะมันเจ็บสิ่งย้ำเธอทำไป
เขียนอะไรไม่คิดผิดเพื่อนกัน..
* ~ * ~ * ~ *
14 เมษายน 2552 03:10 น.
ยาแก้ปวด
ฉันเป็นม้งไร้ดินถิ่นอาศัย
พ่อถูกยิงทิ้งตายกลางป่าใหญ่
มีตำรวจชายแดนมีน้ำใจ
ส่งเหรียญบาทมอบไว้ให้คุ้มครอง
ฉันเก็บเหรียญบาทนั้นห้อยใส่คอ
กราบคุณขอพรท่านคุ้มภัยผอง
เป็นเหมือนหนึ่งแสงสว่างทุกทางมอง
คอยปกป้องปลอบขวัญยามฉันกลัว
แม้นแผ่นดินนี้ไม่ใช่ของฉัน
แต่ทุกวันสำนึกบุญคุ้มหัว
แผ่นดินนี้ฉันมอบให้หมดตัว
ขอเป็นรั้วปกป้องแผ่นขวานทอง
เพราะฉันรู้ยามไม่มีแผ่นดิน
อาศัยสิ้นอดสูดูเศร้าหมอง
ฉันเป็นม้งยังรักจักปรองดอง
เพื่อประคองแผ่นดินถิ่นให้คุณ
แล้วคุณหล่ะเจ้าของแผ่นดินนี้
ใยไม่รวมสามัคคีสนับสนุน
เป็นหนึ่งน้ำใจเดียวด้วยการุณ
ตอบแทนคุณผู้สร้างแผ่นดินทอง
~ + ~ + ~
11 เมษายน 2552 02:47 น.
ยาแก้ปวด
กว่าจะฝ่าพายุฝนและหนาว
ร้อยเรื่องราวปนทุกข์สุขและฝัน
มองหาใครคนหนึ่งเพื่อถึงวัน
เธอและฉันพบกันสักวันนึง
อาจจะเคยเจอะเจอคนมากมาย
หาความหมายไม่ได้เพียงสักครึ่ง
เพียงเศษเสี้ยวหัวใจที่ตราตรึง
แค่ได้ซึ้งกับรักเพียงสักครา
โลกใบนี้กว้างใหญ่เกินไปนัก
หมอกควันรักบังตาปรารถนา
ขอบรั้วกั้นรักเราให้ไกลตา
แต่ขอบฟ้ามิอาจกั้นรักเรา
อาจจะนานแสนนานเพื่อรอใคร
ที่มาปลดปล่อยหัวใจคลายเงียบเหงา
มาเติมแต่งความฝันเพื่อบรรเทา
ให้ความเศร้าในใจนั้นหายไกล
รอแค่เพียงบางใครหนึ่งคนนั้น
ที่มีฝันเหมือนกันคอยมอบให้
มาเริ่มต้นเอ่ยบอกความจริงใจ
ยากไปไหมที่ใจจะเริ่มต้น...
~ + * + * + * + ~
8 เมษายน 2552 05:40 น.
ยาแก้ปวด
ทำความดีนั้นแสนจะยากเย็น
อยากจะเป็นคนดีช่างยากแสน
เก่งแต่เรื่องเลวร้ายร้อยแปดแดน
เรื่องแมนแมนไม่เคยคิดจะทำ
ชาตินี้เป็นแค่พวกไร้น้ำยา
ตัวปัญหาพาคนเขาขบขำ
ผิดพลาดพลั้งซ้ำแล้วยังไม่จำ
ทำเธอช้ำกี่ครั้งเธอยังทน
ยังพอจะมีไหมอีกเวลา
ให้โอกาสย้อนมาอีกสักหน
หันมองคนชั่วช้าสักหนึ่งคน
ที่สิ้นตรอกสุดจนคนไม่แล
ที่รักหาก..คำพูดฉันมีน้ำหนัก
ฉันยังรักใส่ใจและแยแส
ฉันขอบอกยืนยันว่าฉันแคร์
รอเพียงแต่เธอนั้น..จะเข้าใจ..
ยังคงพอทันไหมเล่าเวลา
จะกลับตัวกลับมาไม่ไปไหน
ถึงพรุ่งนี้จะตายจากกันไป
โปรดรู้ไว้ใจฉัน..อยู่คู่เธอ...
* ~ * ~ * ~ *
3 เมษายน 2552 01:20 น.
ยาแก้ปวด
คำว่ารักฝากให้................กับฉัน
คำยิ่งใหญ่ทุกวัน..............เชื่อได้
กลับเห็นแค่จากกัน.........ไกลห่าง กันนา
ทุกสิ่งที่ฝากไว้.................กลับสิ้นสูญสลายฯ
เหลียวรอบกายไม่แม้น....แลเห็น
ฉันเพิ่งรู้ว่าเป็น...............ธาตุแท้
ตัวตนกลับชาเย็น.............ยิ่งกว่า
ดีเท่าไหร่ก็แพ้.................แค่เพ้อพึมพำฯ
คำว่ารักฝากไว้............แปรผัน
ทั้งที่เธอและฉัน...........ร่วมสร้าง
ต้องกลายธาตุสักวัน.....หมุนเปลี่ยน
คงแค่อากาศร้าง.........ว่างไร้หัวใจฯ
จะไม่คิดพร่ำเพ้อ............โทษใคร
คนเมื่ออยากจะไป..........ยากห้าม
จะขวางเพื่ออะไร.............กันเล่า
ขวานหักเหลือแต่ด้าม.....ค่านั้นอยู่ไหนฯ
* ~ * ~ * ~ *
Calendar
Lovers
32 คน เลิฟยาแก้ปวด
หน้าส่วนตัว
2080
