12 ธันวาคม 2552 02:21 น.
ยาแก้ปวด
นิราศร้างห่างเหเสน่หา(บาทนี้ทะเลาะกันแทบตายว่าจะจบยังไง)
เรามุ่งมาเข้าค่ายเพราะหน่ายผัว
มาถึงแล้วเบาใจและเบาตัว
หนีทั้งผัวทั้งค่ายดื่มไวน์เพลิน
เริ่มด้วยพั้นช์สีแดงแสลงรัก
บลูฮาวายเริ่มประจักษ์ไม่ห่างเหิน
ต่อด้วยสิงห์ซึ้งใจใคร่ชวนเชิญ
ค่อยคลายเขินด้วยเหล้าดับเศร้าใจ
มากาเร็ต..เกษ..กุ้ง..มุ่งหารัก
หมายสมัครลพบุรีมีตรงไหน
อย่าชักช้าเพลินพามาเร็วไว
มุ่งหน้ามาจากอุทัยใคร่พบพา
ครูฝึกจ๋าอย่าโกรธโทษมากาเร็ต
พาระเห็จหนีค่ายมุ่งหมายหา
พบโอเล่ชายงามยามหมายตา
ตายหละหว่าครูฝึกนึกน้อยใจ
เริ่มปรึกษามองหน้าท่าจะแย่
พบรักแท้หนุ่มหน้ามนคนที่ไหน
ช่วยบอกเบอร์โทรป้าหน่อยเป็นไร
เลือดกำเดาป้าไหลแล้วน้องเอย
ทั้งเฌอฯยาฯมองหน้าป้าทั้งสาม
คงต้องหามกลับห้องแล้วน้องเอ๋ย
ลพบุรีฝากเล่นอย่างเช่นเคย
อย่าคิดเย้ยเดี๋ยวเคืองคนเมืองลิง...อิอิ
แหล่งที่มา: เป็นกลอนสดแต่งกันระหว่าง
การพบกันที่ลพบุรีของ bananaleaf & the gangs
ปะทะกับเฌอมาลย์(กองหน้า)พร้อมยาแก้ปวด
ขออภัยหากวิสัยของแนวกลอนของ"ผู้มาเยือน"
อาจเปลี่ยนไปไม่เหมือนเช่นเคย
อันนี้อาจจะเข้าข่าย
โดนอาถรรพ์"แดนสุรายาแก้ปวด"
ยังไงก็ขอขอบคุณเหล่านักกลอนมือสมัครเล่น(ที่แฝงตัวอยู่)
พี่มากาเร็ต,พี่เกษ,คุณปู.คุณจเร,คุณพร(the gang)
บทส่งใจ ..
"โลกอินเตอร์เน็ตอาจดูกว้างไกล
แต่ดูแสนใกล้ยามหัวใจสัมผัส!"
ยินดีที่ได้พบและได้รู้จักพี่ๆทุกคนนะคะ...จุฟ..จุฟ..
8 ธันวาคม 2552 05:42 น.
ยาแก้ปวด
แม้ว่าเธอไม่เชื่อเยื่อใยให้
และถึงเธอหวั่นไหวในคำถาม
และถึงแม้คำตอบไม่เคยตาม
เป็นเหมือนหนามตอกย้ำคำตอบจริง
ก็ยังหวังเส้นทางระหว่างเรา
จะทอดเงาไออุ่นกรุ่นไฟผิง
ทั้งอยากรักอยากแนบแอบอกอิง
แต่ต้องนิ่งเพราะฝันนั้นเลือนลาง
ก็เพราะฉันชอบเธอเผลอใจให้
ทั้งที่รู้เธอให้ใจเหินห่าง
รู้ทั้งรู้เธอไม่คิดร่วมทาง
ฝันของฉันคงร้างเพียงข้างเดียว
แม้เส้นทางของเรานั้นต่างกัน
รักของฉันจีรังยังแน่นเหนียว
เพราะรักฉันร่วมร้อยสร้อยเป็นเกลียว
ให้เธอเพียงคนเดียวไม่เหลียวใคร
ก็เพราะฉันชอบเธอเธอจริงจริง
ไม่เคยคิดทอดทิ้งหนีไปไหน
มีแต่รักท่วมท้นล้นหัวใจ
อยากมอบให้แด่เธอ..เธอคนเดียว..
. . . .
7 ธันวาคม 2552 05:02 น.
ยาแก้ปวด
แหงนมองดาวบนฟ้าเกินกว่าเอื้อม
มันล้ำเลื่อมระหว่างทางรักฉัน
ไขว่คว้าดาวแสนไกลไม่ถึงวัน
สิ่งที่ฝันพลันหายกลายกับคืน
ได้แต่มองท้องฟ้าเคว้งคว้าเปลี่ยน
สิ่งที่เฝ้าหมุนเวียนเปลี่ยนทั้งฝืน
รักเคยมีตอกย้ำต้องกล้ำกลืน
ยอมกอดดาวเดือนยืนกลืนน้ำตา
หากมีเพียงนางฟ้ามามองเห็น
รักซ่อนเร้นซ่อนไว้ในปรารถนา
หากเพียงแค่นางฟ้าจะเมตตา
ยอมโน้มดินลงมาโอบหากัน
ได้แต่รอนางฟ้ามาโอบกอด
รอจนรักไหม้มอดถอดใจฝัน
รอเพียงแค่นางฟ้ากล้าถึงวัน
ก้าวถึงฉันกล้าไหมในความจริง
~ ~ ~ ~ ~
........เพราะเธอมีอยู่จริง.....