30 กันยายน 2551 21:54 น.

สาวเมืองเพชรเข็ดรัก

ยาแก้ปวด

ฝากเพลงรักลอยล่องสู่ห้องใจ
หนุ่มบ้านไกลส่งถึงซึ้งคำหวาน
ยังดังอยู่ผิวแผ่วแว่วกังวาน
ทั้งกลอนกานท์สารพันสรรสร้างมา

นานจริงหนอยามนี้พี่ไกลห่าง
จะคิดถึงกันบ้างหรือไม่หนา
นี่เกือบขวบปีแล้วพี่ที่ไกลตา
หรือเพราะว่าลืมไปมีใครคอย(มณีจันทร์)

มีหนุ่มกรุงมุ่งมั่นปันมอบรัก
แต่ดวงใจใคร่ตระหนักมักเศร้าหงอย
ดั่งรอวันผันเดือนที่เลื่อนลอย
เฝ้าชม้อยคอยเก้อเพ้อระทม

ถึงมีทองมาคล้องสองร้อยเส้น
หนุ่มประเคนปลอบขวัญวันสุขสม
แต่หัวใจน้องเล่าเฝ้าตรอมตรม
ยังฟักบ่มห่มฤทัยให้พี่ยา (อาราเล่)

เรียกหารักหนุ่มทุ่งกระโจมทอง
เพลงรักล่องท่องมาพาโหยหา
ทิ้งสาวเพชรบุรีไม่มีมา
ฝากน้ำตาไว้ให้อาลัยครวญ

แว่วข่าวมีรักซ่อนนครปฐม
ปล่อยน้องขมขื่นใจไม่คิดหวน
ทิ้งสาวเมืองน้ำตาลพาลทิ้งทวน
ปล่อยน้องจวนขาดใจไม่คิดคืน(ยาแก้ปวด)

โอ้เวรกรรมตัวน้องหรือไรนี่
หรือฟ้าชี้ขีดชะตาอุราขืน
วาสนาน้องน้อยคอยกล้ำกลืน
ต้องคอยฝืนยิ้มสู้คู่อกนาง

ก่อนวันนี้ที่น้องจะตีจาก
ถามไม่ยากตอบทีพี่อย่าหมาง
ใจดวงหนึ่งใยมีถึงสองทาง
ขอถอยห่างหนุ่มทุ่งกระโจมทอง(จิตรำพัน)

3120

love

comment

26 กันยายน 2551 03:33 น.

:+: รอคืนเรือน :+:

ยาแก้ปวด

แสนคิดถึงน้องพี่ที่อยู่ไกล
ทำอะไรเหนื่อยไหมใจพี่ห่วง
จะหิวไหมหลับเปล่าหรือเหงาทรวง
ว่ายอดดวงใจพี่เป็นอย่างไร

เจ้าสองคนไกลฝั่งพี่ยังรอ
ทวยเทพขอคุ้มครองสองน้องให้
ปลอดภัยทุกเวลาทุกย่ำไกล
ยังมีใครข้างหลังนั่งรอคอย

ถึงแม้นน้องไกลตาขอบฟ้ากั้น
แต่ทุกวันคิดถึงมิลดถอย
ยังคงรอเจ้ากลับนับวันคอย
รอน้องน้อยกลับมาหาบ้านเรา

ทำงานเหนื่อยพี่รู้พี่ขอให้
ส่งกำลังดวงใจไม่อับเฉา
ถึงวันนี้ไม่มีพี่น้องเรา
แรงใจเฝ้าส่งให้ไม่ลืมเลือน

ไม่ต้องห่วงกังวลคนเจ้ารัก
พี่ฟูมฟักรักใคร่เสมอเหมือน
น้องสาวพี่ห่วงใยไม่แชเชือน
ยามเจ้าเยือนกลับมาตั้งหน้าคอย

ขอให้น้องปลอดภัยทุกแห่งหน
อย่ากังวลสิ่งใดทำใจหงอย
เพื่อนพี่น้องรอเจ้ากลับคืนรอย
รอเจ้ากลอยสองเกลอกลับคืนเรือน

1289

love

comment

25 กันยายน 2551 02:54 น.

:+: ผวา :+:

ยาแก้ปวด

ย้อนเวลาตอนดึกนึกผวา
วิญญาณย่างกรายมาหาตอนเผลอ
มายืนอยู่ข้างหลังทั้งฉันเธอ
ทำเสนอหน้ายิ้มกระหยิ่มใจ

เป็นชายร่างสูงขาวดูหนาวเหน็บ
ใส่เสื้อเชิ๊ตแขนเหน็บเก็บศอกให้
ลายสีฟ้าคุ้นตาว่าเหมือนใคร
หรืออะไรดลใจให้มาเจอ

ทั้งที่ยาและจันทร์แสนจะเมา
แทบอ้วกเอาแถวโต๊ะสี่เผยอ
เขามาจ้องมองทั้งฉันและเธอ
โอ้เพื่อนเกลอแล้วจะทำไงดี

ไปเล่าให้เหล่าน้องมองตาแป๋ว
น้องเจื้อยแจ้วเคยเห็นเหมือนเช่นผี
แต่มณีจันทร์ว่าเขามาดี
เพราะเขามีรอยยิ้มบนหน้าตา

น้องบอกว่าหนูก็เคยเห็นเขา
เลือนลางเงาข้างหลังทั้งผวา
มองตรงไปเขาหายไปกับตา
น้องวิ่งหน้าตาตื่นยืนแทบเอียง

เอาละสิแล้วตูจะทำไง
ต้องปิดไฟสุดท้ายปลายเฉลียง
เหลือบมองซ้ายแลขวาไม่กล้าเมียง
เดี๋ยวมีเสียงซึมแผ่วแว่วเข้ามา

ตายละหว่าเรื่องคนปนกับผี
จะให้หนียังไงให้พ้นหนา
ขนลุกฟู่แสนกลัวตัวสั่นครา
กลับไปนอนกอดหมาท่าจะดี

ไขกุญแจไม่ถูกลูกบิดหาย
ลมเฉียดกายสยองทั้งน้องพี่
วิ่งจุกตูดลาก่อนขอจรลี
พี่กับผีบ่ไส้ใช่เพื่อนกัน

บทส่งใจ

ถึงฉันจะกลัวผีแต่ฉันก็รักเธอนะ..เด็กโง่..อิอิ

1896

love

comment

22 กันยายน 2551 22:05 น.

:+: กลัวความสูง :+:

ยาแก้ปวด


อยู่บนดินต่ำต้อย         จนชิน
ไกลกว่าจะโบยบิน      ขอบฟ้า
ย่ำเหยียบย่างบนดิน   เช่นเก่า
เลิกตะกายไขว่คว้า      ดอกฟ้ามาเคียงฯ

เพียงเพราะสูงสุดฟ้า     เหลือเกิน
กลัวพลาดพลั้งตกเดิน   ร่วงให้
ถลาล้มหล่นคนเมิน       ยิ้มเยาะ
เกาะต่ำดินคงใกล้        กว่าเอื้อมฟ้าสูงฯ

อยากจูงเธออยู่ข้าง        หัวใจ
เคยคิดจะปีนไป            อ่อนล้า
รู้ดีว่าเธอไกล                เกินกว่า
ตะเกียกตะกายกล้า       เด็ดให้ฟ้าหมองฯ

จองจำใจเก็บไว้           เดียวดาย
กลืนเก็บหัวใจสลาย      หมดสิ้น
นึกถึง,รัก,พังทลาย        เถ้าถ่าน
กลับสู่ดินอกปลิ้น          แตกร้าวสาบสูญฯ

*** ร้องซ้ำ(แถมรอบดึก)***
มิอาจเอื้อมคิดกล้า       รักเธอ
สำนึกตัวต่ำเสมอ          เทียบเจ้า
เลิกฝันรักละเมอ         ต้อยต่ำ หนอเรา
ยอมหมดแล้วเลิกเฝ้า   หมดสิ้นปัญญาฯ

                + * + * + * +