31 มกราคม 2551 15:41 น.
ยาแก้ปวด
บ่ายเย็นคล้อย ตะวันลา เพลาค่ำ
เสียงขลุ่ยลำ- นำไพเราะ เสนาะหู
ลมเย็นโชย โปรยพริ้วไหว ให้คนดู
เสียงนกกรู ชูปีกร่อน ก่อนลับตา
ดาวเต็มฟ้า เดือนลอยเด่น เฉกเช่นเคย
สหายเอย มารายล้อม อ้อมกอดหา
มาเล่าเรื่อง ขำแสนขำ ร่ำสุรา
เรื่องน้ำตา หยุดไว้ก่อน พักผ่อนกาย
มาเมาเหล้า เสียดีกว่า จะเมารัก
มาเมาพัก ร่างอ่อนล้า หาสหาย
มีมิตรแท้ รายโอบล้อม น้อมข้างกาย
งานเหนื่อยหาย คลายทุกข์สิ้น ยามลิ้นพัน
ใจอ่อนล้า เกินกว่าคน จะทนไหว
เหล้าย้อมใจ ให้บรรเทา เขาในฝัน
ลืมทุกข์โศก บนโลกนี้ นิจนิรันดร์
เสมือนฝัน อันเลวร้าย คลี่คลายไป
....เอิ๊กส์.....
27 มกราคม 2551 00:26 น.
ยาแก้ปวด
ลพบุรีเพื่อนนี้ มาหา
เป็นหนุ่มปริศนา เอ่ยห้าม
ทำงานวุ่นใช่มา พักผ่อน
โทรศัพท์ยกจนกล้าม ใหญ่ก้อนเกาะแขนฯ
แสนเหนื่อยแทนเพื่อนซี้ ทำงาน
วันหยุดโทรศัพท์บาน ไม่เว้น
จะเที่ยวเล่นรำคาญ งานมาก
ไม่ว่างมัวแต่เต้น วิ่งแก้งานจริงฯ
คงจริงแน่ข่าวนี้ เขาลือ
กระดกเหล้าตาปรือ ไม่ได้
ต้องแกล้งปั่นเหล้าหรือ เบียร์ก่อน
ให้ดื่มจนเมาไว้ จะได้รีบเฉลยฯ
เวลาเลยผ่านแล้ว เที่ยงคืน
เหล้าหมดจนแทบยืน ย่างล้ม
หน้าแดงดื่มฝืนกลืน เหล้าปั่น
โดนรับน้องต้องก้ม พ่ายแพ้ยอมถอยฯ
....เอิ๊กส์....
คำสารภาพของเพื่อนก่อนกลับ...
ไหมไทยเหลืองรื่นลิ้น รินมา
ยกจิบขยิบตา แปลบปลิ้น
หมดเหยือกต่อเหยือกพา มึนตึ๊บ
ตะกีล่าลิ้มซอกลิ้น แสบไส้สุดซอยฯ
เข็ดแล้ว...ไม่กล้ามาอีกแล้วลพบุรี...
20 มกราคม 2551 22:42 น.
ยาแก้ปวด
หากเจ้าคือดอกฟ้า แดนไกล
สูงเด่นโดดเกินใจ ไขว่คว้า
ยามนี้จากหนีไป แสนห่าง
เจ้าปล่อยพี่เหว่ว้า อกร้าวคิดถึงฯ
จึงใช้เสียงขลุ่ยพลิ้ว เรียกหา
ครวญคร่ำเรียกเจ้ามา สู่เหย้า
เดือนดาวโปรดนำพา คืนเถิด
ใจพี่ร้าวเพราะเจ้า ทอดทิ้งหนีหายฯ
มิวายแว่วข่าวร้าย ตามสาย
คนใหม่เขาทำลาย หมดสิ้น
หัวอกพี่แทบสลาย สุดห่วง
น้องร่ำไห้เพราะลิ้น ปลอกปลิ้นคนเมืองฯ
จันทร์แสงเรืองส่องหล้า ราตรี
โปรดส่งน้องคนดี กลับบ้าน
คืนรังรักยังมี พี่อยู่
คอยโอบกอดเจ้าต้าน ต่อสู้ความหนาวฯ ๛
16 มกราคม 2551 22:00 น.
ยาแก้ปวด
เคยชินเสียหมดแล้ว คนเดียว
เคยอยู่ไม่แลเหลียว ไขว่คว้า
เคยเมินไม่สนเชียว ความรัก
ชีวิตเดินต่อกล้า- แกร่งไร้ความกลัวฯ
วันหนึ่งตัวเริ่มต้น รู้สึก
เห็นภาพเธอชวนนึก อยากเพ้อ
เธอมาโผล่ให้ตรึก- ตรองอีก
เธอใช่รักบ่เก้อ อีกครั้งอีกหนฯ
เฝ้ารอจนรักนั้น แสดงออก
อึดอัดเพราะอยากบอก รักล้น
ไม่เดาไม่คิดหลอก เธอแน่
อยากกล่าวหนีไม่พ้น รักแล้วหมดใจฯ
เธอสงสัยใคร่รู้ ชวนฉงน
บอกกล่าวรักสักหน อีกครั้ง
เพราะว่ารักเธอจน เจียนเเย่
ใจคิดไม่ผิดพลั้ง พลาดแล้วรักเลยฯ
10 มกราคม 2551 21:29 น.
ยาแก้ปวด
มิตรภาพเขี ยนขีดไร้ พรมแดน
ณ.เขตในเมืองแมน บ่กั้น
เรื่องราวกี่ล้านแสน เล่ากล่าว
มนุษย์หยั่งรู้เท่านั้น ขีดกั้นพรมแดนฯ
นานาจิตคิดได้ มากมาย
รวมหมู่มิตรสหาย กอบกู้
เพื่อนแท้มิห่างกาย ใยหวั่น
สำนึกดีจึงสู้ ต่อไร้ทางหนีฯ