29 กรกฎาคม 2550 16:31 น.
ยาแก้ปวด
คุณไม่รู้ความรักเป็นอย่างไร คุณถึงได้ทำลายใจไปทั่ว
คุณไม่คิดก่อนทำเพราะตามัว คุณปล่อยหัวใจเปิดเตลิดไป
หากคุณรู้ว่ารักนั้นมีค่า คงไม่กล้าเหยียบใจใครคนไหน
คงไม่ย้ำกระทำให้เจ็บใจ และคงไม่เสแสร้งแกล้งกระทำ
แล้ววันนึงที่คุณจะเรียนรู้ รักที่อยู่จากไปเหมือนสายน้ำ
ไม่ดูแลรักษาให้นานนาน รักจะผ่านบินไกลไปจากคุณ
ส่วนตัวฉันจะไม่เห็นคุณมีค่า มากเกินกว่าแก้วเบียร์ที่เป็นวุ้น
จะไม่ให้หัวใจไปกับคุณ ยอมหัวหมุนกับเบียร์ไม่เพลียใจ
....เอิ๊ก...
22 กรกฎาคม 2550 21:09 น.
ยาแก้ปวด
เธอ...เหมือนดาวกระจ่างกลางเวหา
จะ.....ร่วงหล่นลงมาหาฉันไหม
รู้.......แค่เพียงหยิบยื่นมือออกไป
ได้.....จับใจเธอไว้มาแอบอิง
ว่า......ความจริงเธอนั้นเป็นภาพฝัน
ฉัน....รำพันเหมือนเธอเป็นทุกสิ่ง
รัก.....หรือหลงสงสัยว่าความจริง
เธอ....คือสิ่งสูงค่าเกินจับจอง
มาก...เหลือเกินความรักที่มีนี้
กว่า...เกินที่ฉันจะหยิบจับต้อง
น้ำ.....ใจที่รินมอบโอบประคอง
เมา....ใจของเรานี้ดีนักแล..
...เอิ๊ก...
20 กรกฎาคม 2550 18:47 น.
ยาแก้ปวด
ร้อยลิ้นเล่ห์ลวงหลอกให้หลงไหล
ซ่อนคมไว้ใต้หน้าหลากสีสรร
ยิ้มข้างนอกแทงข้างในใจทุกวัน
หลอกลวงกันซึ่งหน้าว่าเป็นใจ
วอนเหล่าหญิงอย่าเชื่อหน้าหวานๆ
มองให้นานหยั่งใจเป็นไฉน
ฤาหน้ายิ้มฤาปากตรงกับใจ
ก่อนทุ่มให้หมดตัวและหัวใจ
ไม่เอาแล้วไม่เชื่อคำลวงหลอก
ถึงมาบอกว่ารักจะผลักไส
ไปนั่งดื่มน้ำเมารินจากใจ
ไม่ให้ใครบางคนมาหลอกลวง
....เอิ๊ก...
11 กรกฎาคม 2550 20:57 น.
ยาแก้ปวด
สุด....แสนเสียดายใจนัก
ที่......ภักดีใจให้เขา
รัก....มากเกินกว่าตัวเรา
อยู่....เฝ้ารอวันกลับมา
ไหน..บอกว่าจะมาหา
นะ.....จ๊ะแก้วตาอยู่ไหน
คน....ที่ฉันคอยห่วงใย
ดี.......ใจเมื่อได้พบเจอ
ฉัน....แอบเผลอใจให้เธอ
คิด....เผลอคิดหลงวันเหงา
ถึง.....เธอไม่คิดถึงเรา
เธอ...เฝ้าคิดถึงใครกัน
เลย...ผ่านมาก็นานวัน
เมา...วันเดือนปีที่หมุน
อยู่....ยากเพราะใจร้อนรุม
นี่......กลุ้มเพราะหลงรักเธอ
..เอิ๊ก...
7 กรกฎาคม 2550 20:51 น.
ยาแก้ปวด
พิมญดาเธอจ๋าช่วยร่ายสอน ขับเพลงกลอนปลอบขวัญวันเหงาเหงา
โคลอนกล่อมเพลงรักเป็นนัยนัย ร้องเพลงให้พี่ผีเสื้อสีน้ำเงิน
ปลายตะวันเห่รุมลุงก่องกิก อย่าเป็นกิ๊กกับศรรกราเขาขัดเขิน
นายธนาแอบแว๊บมาแบบเพลินเพลิน แพรวพราวเขินคนบนเกาะไม่เหาะมา
ปราณรวีบ่นเก้อเพราะมัวเขิน เฌอมาลย์เมินแมงกุ๊ดจี่หนีไปไหน
ผู้หญิงมือ..สองน้องครองกับใคร ถ้าไม่ใช่เจน_จัดให้เขาส่งมา
ว่าแล้วก็น้องพาราชักจะมึน เมาถึงกึ๋นกับว่าที่กวีจ๋า
มณีจัทร์แอบจิบเหล้าที่เอามา แล้วถามว่า..พวกเรา..เมารึยัง..
.....เอิ๊ก....