9 พฤศจิกายน 2550 21:33 น.

:+: ลมหวน:+:

ลมพัดโบกร่อนพริ้ว ปลิวไป
ใบหล่นล่องลอยไกล ส่งให้
วานลมกล่อมหัวใจ เขาหน่อย
รักซ่อนแฝงลมไว้ อยากให้เธอเห็นฯ

เป็นไม้ปลิวดั่งลิ้น ฉันบอก
แทนรักล้นในนอก หากรู้
ผสมผ่านลมเมฆหมอก แทนรัก
แต่หวั่นใจเกินกู้ เก็บไว้ใจหนาวฯ

เรื่องราวรักเล่าล้น รินไหล
แฝงแอบมาข้างใน ซ่อนไว้
ฝากลมที่ผ่านไป ปลิวว่อน
กระซิบบอกเขาให้ ว่าเพ้อเสน่หาฯ

ลมพารักที่ไร้ พรมแดน
จูบที่ข้างกายแทน รักน้อง
แสนรักสุดหวงแหน แสนห่วง
คงแค่ลมเรียกร้อง ร่อนไร้คนหวนฯ ๛

1395

love

comment

7 พฤศจิกายน 2550 00:57 น.

:+: อำลาอาลัย :+:

น้ำตาเอ่อปริ่มล้น รินไหล
ยามที่เจ้าจากไป ล่วงแล้ว
ตัวเจ้าอยู่แสนไกล หนีห่าง
ร้องร่ำเรียกดวงแก้ว บ่ได้เจ้าคืนฯ(มณีจันทร์)

สองปรางชื้นเปียกด้วย น้ำตา
เจ้าด่วนไป จากลา สุดเศร้า
Hunter เพื่อนเสน่หา ของพี่
แม้ห่างแค่กายเจ้ า แต่ใกล้ในใจฯ(ศรรกรา)

เจ้าอยู่ในฟากฟ้า ดวงดาว
มองเหม่อเพ้อพริ้งพราว กู่ก้อง
พร่ำร้องเรียกปาวปาว ว่างเปล่าเดียวดาย
ใจหวั่นมันเรียกร้อง อยากให้กลับคืนฯ(อาราเล่)

ยืนมองหมาแม่นั้น เลี้ยงมา
รถพุ่งชนลูกยา แม่ร้อง
ตายพลัดพรากจากลา ไกลห่าง
อกแม่ร้าวร้องก้อง ร่ำไห้ทรมานฯ(ยาแก้ปวด)

1790

love

comment

6 พฤศจิกายน 2550 02:50 น.

ยาชวนเพื่อนพี่น้อง มาเมา
โคลงสี่สุภาพเอา แทบบ้า
บางคนเบื่อสุดเกลา คุ้มคลั่ง
แต่ไม่หนีหายหน้า อยากสู้ไม่ถอยฯ (ยาแก้ปวด)

เวียนหัวพลอยปวดเกล้า ร้าวกบาล
ฝืนหน่อยคงทรมาน แน่แท้
แต่งโคลงสี่แทบคลาน ด่าวดิ้น
หยิบยกซดยาแก้ พ่ายแพ้โคลงกลอนฯ (ศรรกรา)

พี่สอนโคลงแต่งแล้ว ปวดหัว
แต่บ่ได้หวาดกลัว ไม่ท้อ
ยิ่งแต่งยิ่งมืดมัว บ่ได้ จริงจริง
ไม่เก่งจึงตัดพ้อ แต่งแล้วมึนงงฯ (Darkness Hero)

นั่งปลงแต่แรกแล้ว เตรียมวง
โคลงสี่เห็นทีปลง ขุ่นข้อง
บังคับบอกให้ลง ให้ถูก
เอกเจ็ดโทสี่ต้อง แน่แท้ห้ามขาดฯ๛ (อาราเล่)