12 ตุลาคม 2550 23:40 น.
ยาแก้ปวด
ลั้น ลั้น ลา อีกสองวันนั้นได้เที่ยว
อย่าช้าเชียว รีบรุด เก็บข้าวของ
ทั้งเสื้อผ้าเหล้ายาของหมักดอง
รีบโทรจองบังกะโลโหเห่อจริง
ยาแก้ปวดเตรียมสิงห์ใหญ่ไปหลายโหล
แล้วรีบโทรแจ้งเรื่องราวชาวเพื่อนหญิง
เสบียงนั้น พร้อม พรั้ง ยังสั่งจริง
เตรียมสะวิงกันได้ไม่รั้งรอ
มณีจันทร์ ขันอาสา หากับแกล้ม
หน้ายิ้มแย้มงานลามาตามขอ
เตรียมดวดเหล้ากับเพื่อนเก่าไม่รั้งรอ
แล้วก็ขอรับน้องใหม่จิตรำพัน
อาราเล่เตรียมงาน อาหารเย็น
กุ้งปูปลาเป็นเป็นเฟ้นเลือกสรร
หาเชฟปรุงสุดเริ่ดเปิปพิสดาร
ร่วมตำนานเมาแอ๋ แน่แน่เลย
ศรรกราหน้าหงอยจ๋อยอยู่บ้าน
นั่งรับทานกวยจี๊ตีหน้าเฉย
ใครไปเที่ยวไม่มีของฝากมาเลย
ขอให้เกยบนคานนานหลายปี
จิตรำพัน เดินทาง มากรุงเทพฯ
ตูดเป็นเหน็บ 10ชั่วโมง ส่งน้องศรี
จากหนองคายมาถึงค่ำย่ำพอดี
ทำใจได้ มะรืนนี้พี่รุมยำ
วันอาทิตย์สรุปสิ้นกินยันเช้า
หากใครเมาหมดแรงแกล้งขยำ
กติกาใครหลับเละเตะคะมำ
ตาแดงก่ำหน้าเจื่อนเพื่อนไม่เมา
...เอิ๊ก.....
10 ตุลาคม 2550 03:06 น.
ยาแก้ปวด
หากชั่วชีวิตนี้ ขาดเธอ
เป็นเรื่องจริงหรือเผลอ คลั่งไคล้
แอบสมมุติละเมอ ฝันใฝ่
อยากชิดเคียงอยู่ใกล้ หวั่นไร้จอมขวัญฯ
ฤาฉันควรคิดค้น คำตอบ
ว่ารักที่เรามอบ ฝากนั้น
หวั่นเธอไม่เคยชอบ อยากเลิก จากลา
ควรตัดใจอย่ารั้น คิดยื้อทรมานฯ
มองห้องนอนว่างไร้ คนเคียง
นั่งเหม่อมองดูเตียง เรียกร้อง
เสียงเพ้อพร่ำแค่เพียง คำตอบ
ว่าเราไม่เกี่ยวข้อง รักนี้สาบสูญฯ
สรุบคงมีแค่เหล้า เคล้าใจ
คิดไม่ออกบอกใคร ไม่ได้
รักล้นอยู่ข้างใน แทบคลั่ง
ชีวิตขาดเธอไร้ หมดสิ้นความหมายฯ ๛
...เอิ๊ก...
6 ตุลาคม 2550 22:35 น.
ยาแก้ปวด
มีเเต่คำพร่ำเพ้อ เฝ้ารอ
เมื่อแรกพบเพียงขอ ร่ำร้อง
ร่ายเพลงรักในคอ รินหลั่ง
เธอแค่ยิ้มมองจ้อง สุขล้นชวนถวิลฯ
แดนดินไกลสุดโพ้น ฝันหา
ทวิภพละเมอพา คลั่งไคล้
เพียงเเค่คิดแก้วตา ควรคู่
เสียงพร่ำรำพันไว้ สุดกลั้นทรมานฯ
ภวังค์หวานแอบยิ้ม คิดถึง
เก็บเกี่ยวฝันติดตรึง หากรู้
นอนไม่หลับรำพึง เพ้อพบ
แต่หวั่นใจไม่สู้ อ่อนล้าฝันสลายฯ
วุ่นวายใจหยิบเหล้า มาซด
กระดกแก้วจนหมด แทบปลิ้น
เมาหัวทิ่มรังมด คันมาก จริง แฮ
ตาสว่างเมาหายสิ้น พกเพ้อพลันหายฯ๛
...เอิ๊ก..
หมายเหตุ - จะมีผู้ใดเมตตาวางเพลง เพ้อ ของ ลาบานูนได้บ้างคะจะเป็นพระคุณ
3 ตุลาคม 2550 01:58 น.
ยาแก้ปวด
ลอยลิ่วลมส่งให้ หาเธอ
ความคิดถึงละเมอ มอบไว้
ล่องลมลอบบำเรอ เฝ้าฝาก
แต่หวั่นลมเลยไล้ โลกหล้าหลงสวรรค์ฯ
ปิ้มปราณปานด่าวด้าว เดียวดาย
ใจพรั่นหวั่นมิวาย หวาดสิ้น
เพ้อรักพร่ำบ่คลาย กรายห่าง อกเฮย
ด้วยคิดถึงแม้ปลิ้น อกร้าวบ่หาย
มีเพียงอากาศไร้ พรมแดน
หวิวว่อนอาลัยแสน พร่ำเพ้อ
เพียงพานพบไยแหน หวงหวั่น ไหวนอ
ใจพรั่นรำพันเก้อ กลัดกลุ้มอกไฉนฯ
อกเอยไยร่ำร้อง อาวรณ์
ดวงจิตคำนึงจร ข่มไห้
สบเสียงร่ำคำวอน ยามจาก
ฟ้าพรากพลางอกไว้ ลอบเร้นทรมานฯ๛