7 กรกฎาคม 2551 01:52 น.
ยาแก้ปวด
จากครั้งเราเคยอยู่คู่เคียงกัน
จู่จู่พลันทิ้งไปไม่เห็นหน้า
ทำกันลงได้ไงใจถามมา
ปล่อยฉันชอกช้ำหาคำตอบไป
เจ็บนี้แสนเจ็บนักเกินหักได้
เจ็บเสียดใจวุ่นว้าบ้าไฉน
เธอทำฉันแสบแท้ได้อย่างไร
ทำกันได้ทำฉันได้ลงคอ
ไม่อยากรู้ไม่รับแสนสับสน
ไม่อยากรักใครสักคนจนพล่ามขอ
ไม่อยากคิดมากมายคล้ายบ้าบอ
พอแล้วพอสติชักเลอะเลือน
แสนเจ็บลึกเจ็บหนักจักจำไว้
คนหนึ่งใครทำร้ายใจเสมือน
ทำเหมือนย้ำสมองของเราเตือน
ทำเราเหมือนคนไร้หัวใจจำ
อยากฟั่นเฟือนเลือนหมดที่จดไว้
อยากลืมไปชีวิตเคยคิดถลำ
อยากลืมหน้าคนเคยเห็นประจำ
อยากลืมคำเคยปอกลอกหัวใจ ๛
chorus (ร้องซ้ำ**)
**ไม่อยากรู้ว่าฉันนั้นคือใคร
ไม่อยากรู้หัวใจรักใครไหน
ไม่อยากรู้ชีวิตมอบใครไป
ไม่อยากรู้โง่ให้ใครหลอกลวง..
-* + * + * + * -
4 กรกฎาคม 2551 02:27 น.
ยาแก้ปวด
เหมือนดังวนฟากฟ้า......มรสุม
รักพร่ำร่ำเร้ารุม............ยากแก้
ฝังแอบแนบจนมุม........ทางออก รักเฮย
เฉลยเอ่ยเผยยอมแพ้...หมดแล้วสิ้นทางฯ
ราวว่ารักซ่อนไซร้.........สุมทรวง
ราวเล่นเช่นล้อลวง........หลอกให้
ราวแสร้งแบ่งเพียงดวง..ใจหนึ่ง
รักร่อนห่อนร่ำไห้...........บ่รู้ปรารถนาฯ
ฤารักสายกว่าแก้..........กลับคืน
ฤายากอยากกล้ำกลืน....เก็บกลั้น
ฤาเจ็บเหน็บหนาวยืน...โดดเดี่ยว ดีนา
ฤารุกอุกอกอั้น.............ระอุอ้าวร้าวไฉนฯ
คงเหลือแค่สิ่งค้าง........คาใจ
รักซ่อนซ้อนลึกใน......หยั่งได้
รักพรากจากจนใคร...ไกลห่าง ร้างเฮย
แม้นรักจักบอกไร้......ร่องริ้วสิเน่หาฯ๛
28 มิถุนายน 2551 03:40 น.
ยาแก้ปวด
รอยรักฤาเล่นล้อ........รอยลวง
รอยลึกนึกทบทวน.....ถ่องแท้
รอยสวาทอาจบ่หวน....คืนกลับ เลยนา
รอยพร่ำร่ำไห้แม้.......อ่อนล้าพาถวิลฯ
ยินหทัยฝากไว้...........รอนรอน
ยินจริตคิดถึงตอน.......รักสร้าง
ยินเสียงเรียกเว้าวอน...ว่ารัก สักครา
ร้อยอื่นคืนเลิกร้าง........บ่ร้างสิเน่หาฯ
รักเอยเปรยออกให้....อาทร
รักเอ่ยเผยละคร........ใช่แสร้ง
แรงรักปักสลักศร.......แทงทิ่ม อกเอย
แรงรักฤาแรงแกล้ง...หยอกเย้าเฝ้าถามฯ
รักเจ้าเกินกว่าเอื้อม.....คว้าถึง
เพราะรักเจ้าเกินดึง.....ไขว่คว้า
รักมากอยากตราตรึง....ถึงรัก ก่อนเฮย
ฤารักจักฝืนกล้า...........เล่นล้อลวงไฉนฯ
26 มิถุนายน 2551 03:07 น.
ยาแก้ปวด
บ้านกระท่อมใกล้ถึงบึงริมน้ำ
เช้าเย็นย่ำสองตาพาออกหา
ตกปลาเล็กน้อยใหญ่ในธารา
แล้วนำมาแบ่งสรรปันกันกิน
พายเรือน้อยลอยล่องท่องหาปลา
โยนแหหาปลาว่ายชายโขดหิน
สองหนุ่มเฒ่าตานากับตาอิน
มิเคยสิ้นน้ำใจให้ทุกครา
จนอยู่มาวันหนึ่งถึงคราวยาก
ปลาที่หาลำบากมากนักหนา
จับได้เพียงตัวเดียวโอ้หนอปลา
ทำสองตาต้องแย่งแบ่งสรรกัน
ตาอินเลือกแบ่งหัวปลาเอาไว้ก่อน
ตานางอนให้หางปลาช่างน่าขัน
นั่งถกเถียงเกี่ยงแก่งแย่งเกินแบ่งปัน
ปล่อยเวลาล่วงเลยวันผันเปลี่ยนไป
แล้วจู่จู่มีตาอยู่ผู้เดินผ่าน
ชักรำคาญสองเฒ่าเถียงเสียงถึงไหน
เดินไปคว้าปลาตัวเดียวเลี้ยวหลบไกล
ปล่อยสองเฒ่างงกระไรใครคว้าปลา...