23 ตุลาคม 2551 22:58 น.
ยาแก้ปวด
เขาและเธอยืนอยู่คู่ตรงนั้น
โอบกอดกันไม่แลแม้คนอื่น
ไม่เหลือที่หัวใจให้ใครยืน
ฉันต้องฝืนหน้าทนทรมาน
มีแต่ฉันทรุดลงที่ตรงนี้
ไม่มีที่ผูกรักสมัครสมาน
ไม่มีความหมายใดใจร้าวราน
มีแต่ความเจ็บซ่านสะท้านใจ
ที่ตรงนั้นมันมีแสงมันมีไฟ
ที่ตรงนั้นมีความรักสว่างไสว
ที่ตรงนั้นรักคุกรุ่นอบอุ่นไอ
ไม่เดียวดายเปรียบเหมือนตายอย่างตรงนี้
ปิดฉากแล้วจบลงคงเจ็บปวด
ยังร้าวรวดยังรุนแรงทุกแห่งที่
จุดจบคือฉันบาดเจ็บร้าวสิ้นดี
จมมืดมิดในมุมนี้ที่เดียวดาย
เขาและเธอเดินห่างจากไปแล้ว
รักคลาดแคล้วใจแหลกแตกสลาย
ไฟสลัวหัวใจที่เหมือนตาย
แหลกมลายในมุมมืดมิดใจ
ที่ตรงนั้นมันมีแสงมันมีไฟ
ที่ตรงนั้นมีความรักสว่างไสว
ที่ตรงนั้นรักคุกรุ่นอบอุ่นไอ
ไม่เดียวดายเปรียบเหมือนตายอย่างตรงนี้
ปิดฉากแล้วจากลาคงเจ็บปวด
ยังร้าวรวดรุนแรงทุกแห่งที่
จุดจบฉันบาดเจ็บร้าวสิ้นดี
จมมุมที่มืดมิดในใจเธอ...
16 ตุลาคม 2551 02:05 น.
ยาแก้ปวด
สวัสดีทายทักอรุณรุ่ง
แสงแดดพุ่งกะจายปลายแผ่นฟ้า
เมฆลอยล่องท่องพลิ้วปลิวนภา
สกุณาบินร่อนว่อนรื่นเริง
ลมยังพลิ้วปลิวไกลไปเริงเล่น
ใบไม้เห็นผลิดอกออกยุ่งเหยิง
กลิ่นหอมกรุ่นละมุนเพื่อบันเทิง
เว้งว้างเวิ้งหวีดหวิววิววับวาว
11 ตุลาคม 2551 00:03 น.
ยาแก้ปวด
น่ารัก....รักน่า....เพราะว่ารัก
รู้จัก......จักรู้.....หากดูเหมือน
ใฝ่ฝัน....ฝันใฝ่....ยามใจเตือน
ลืมเลือน..เลือนลืม..อดปลื้มใจ(ยาแก้ปวด)
ชอบเธอ...เธอชอบ..ตอบหรือเปล่า
รักเรา.....เรารัก....จักเก้อไหม
บอกย้ำ....ย้ำบอก...ตอกเรื่อยไป
หวั่นไหว..ไหวหวั่น..ฝันลมลม (มณีจันทร์)
ตรึงตรา....ตราตรึง..คะนึงใฝ่
ใกล้ชิด.....ชิดใกล้...ไม่ขื่นขม
เธอฉัน....ฉันเธอ....เพ้อภิรมย์
ชื่นชม....ชมชื่น.....รื่นฤดี (อาราเล่)
เหม่อมอง...มองเหม่อ..ละเมอหา
ใจพา.......พาใจ......เพราะไม่หนี
แสนรัก....รักแสน....หากแม้นมี
น้องพี่.....พี่น้อง.....ยังข้องใจ(ยาแก้ปวด)
อ่อนใจ....ใจอ่อน...ตอนเผลอนึก
ตักตึก....ตึกตัก.....รักแค่ไหน
แท้จริง...จริงแท้....แค่คิดไป
หลงไหล..ไหลหลง..แสนงงงัน (มณีจันทร์)
คืนวัน....วันคืน....ที่ยืนอยู่
เคียงคู่...คู่เคียง....ร่วมเรียงฝัน
อิงแอบ...แอบอิง...สิ่งนิรันดร์
พันผูก...ผูกพัน....มั่นสองเรา (อาราเล่)
3 ตุลาคม 2551 23:36 น.
ยาแก้ปวด
ม อ ง ต า ข อ ง ฉั น สิ
เ พื่ อ น เ ห็ น อ ะ ไ ร ไ ห ม
จ้ อ ง ม อ ง ใ ห้ ลึ ก ถึ ง หั ว ใ จ
สิ่ ง ซ่ อ น นั ย นั้ น เ รี ย ก อ ะ ไ ร
ม อ ง ต า ข อ ง ฉั น สิ
มี คำ ถ า ม ใ ด ซ่ อ น ไ ห ม
เ ท่ า ที่ เ ธ อ รู้ จั ก ฉั น อ ย่ า ง ไ ร
เ ธ อ รู้ ไ ห ม ฉั น กำ ลั ง ค ร ว ญ
���������
ม อ ง ต า ข อ ง ฉั น สิ
สั ม ผั ส อ ะ ไ ร ไ ด้ ไ ห ม
รู้ สึ ก นั้ น เ ป็ น อ ย่ า ง ไ ร
เ พ ร า ะ ไ ร ถึ ง รู้ สึ ก
ม อ ง ต า ข อ ง ฉั น สิ
เ ว ล า ผ่ า น น า น พ อ ไ ห ม
ห รื อ ยั ง ไ ม่ เ ข้ า ใ จ
จ ะ เ ปิ ด ใ ห ม่ ใ ห้ ไ ด้ ย ล
�����������
สิ่ ง นั้ น ฉั น เ รี ย ก ว่ า ค ว า ม รั ก
ที่ รู้ จั ก อ ภั ย เ ส ม อ
เ ป็ น ห่ ว ง ป ร า ร ถ น า ดี ต่ อ เ ธ อ
มิ เ ค ย เ ผ ล อ เ ป็ น อื่ น ใ ด
ดู ฉั น ใ ห้ ดี ดี
ฉั น ไ ม่ มี อ ะ ไ ร เ ป ลี่ ย น
หั ว ใ จ รั ก ข อ ง ฉั น ยั ง ว น เ วี ย น
เ ป็ น ก รุ่ น ไ อ รั ก ข้ า ง ข้ า ง เ ธ อ
2 ตุลาคม 2551 00:51 น.
ยาแก้ปวด
เอ่ยในนามรักให้ ได้ยล
มิตรหนึ่งดังกมล ชิดใกล้
แสนเป็นห่วงเจ้าจน ใจขาด
เจ้าอยู่อย่างไรให้ ช่วยแจ้งไขขานฯ
เวลานานเพื่อนเจ้า ใคร่ครวญ
ทุกสิ่งทำทบทวน หน่อยบ้าง
เพราะรักใช่เรรวน ใจเปลี่ยน
อย่าเก็บให้คั่งค้าง ปล่อยให้ใจสลายฯ
มิคลายรักห่างเว้น คืนวัน
และไม่หยุดทอฝัน รักเจ้า
มิหวังสิ่งใดหัน คืนกลับ
บอกรักเจ้าไม่เฝ้า ห่วงหน้าหนไหนฯ
อย่าเสียใจร่ำไห้ กังวล
มิเปลี่ยนหัวใจคน รักได้
รักเพราะรักไม่ปน แปรอื่น
ถึงห่างร้างกันไซร้ บ่ร้างสิเน่หาฯ
ปรารถนาอื่นนั้น ไม่มี
เพียงเพื่อนอยู่สุขดี สุขแล้ว
ระยะห่างนานปี ไม่เปลี่ยน
ภัยทุกข์จงคลาดแคล้ว ทุกห้องแห่งหนฯ
ยืนหยัดบนโลกด้วย ปรารถนา
เธอสุขไร้ทุกข์มา สบต้อง
ขอเธอพบสุขพา กาลตลอด
เต็มหมดหัวใจคล้อง เกี่ยวก้อยเธอเสมอ๚ะ๛
บทส่งใจ
เพื่อนกินหาง่าย
เพื่อนตายหายาก
ถึงมีเพื่อนมาก
ก็ไม่เท่าเพื่อนรักที่ฉันมี...
...เพราะเธอคือ...เพื่อนที่ฉันรัก....