8 เมษายน 2552 05:40 น.
ยาแก้ปวด
ทำความดีนั้นแสนจะยากเย็น
อยากจะเป็นคนดีช่างยากแสน
เก่งแต่เรื่องเลวร้ายร้อยแปดแดน
เรื่องแมนแมนไม่เคยคิดจะทำ
ชาตินี้เป็นแค่พวกไร้น้ำยา
ตัวปัญหาพาคนเขาขบขำ
ผิดพลาดพลั้งซ้ำแล้วยังไม่จำ
ทำเธอช้ำกี่ครั้งเธอยังทน
ยังพอจะมีไหมอีกเวลา
ให้โอกาสย้อนมาอีกสักหน
หันมองคนชั่วช้าสักหนึ่งคน
ที่สิ้นตรอกสุดจนคนไม่แล
ที่รักหาก..คำพูดฉันมีน้ำหนัก
ฉันยังรักใส่ใจและแยแส
ฉันขอบอกยืนยันว่าฉันแคร์
รอเพียงแต่เธอนั้น..จะเข้าใจ..
ยังคงพอทันไหมเล่าเวลา
จะกลับตัวกลับมาไม่ไปไหน
ถึงพรุ่งนี้จะตายจากกันไป
โปรดรู้ไว้ใจฉัน..อยู่คู่เธอ...
* ~ * ~ * ~ *
3 เมษายน 2552 01:20 น.
ยาแก้ปวด
คำว่ารักฝากให้................กับฉัน
คำยิ่งใหญ่ทุกวัน..............เชื่อได้
กลับเห็นแค่จากกัน.........ไกลห่าง กันนา
ทุกสิ่งที่ฝากไว้.................กลับสิ้นสูญสลายฯ
เหลียวรอบกายไม่แม้น....แลเห็น
ฉันเพิ่งรู้ว่าเป็น...............ธาตุแท้
ตัวตนกลับชาเย็น.............ยิ่งกว่า
ดีเท่าไหร่ก็แพ้.................แค่เพ้อพึมพำฯ
คำว่ารักฝากไว้............แปรผัน
ทั้งที่เธอและฉัน...........ร่วมสร้าง
ต้องกลายธาตุสักวัน.....หมุนเปลี่ยน
คงแค่อากาศร้าง.........ว่างไร้หัวใจฯ
จะไม่คิดพร่ำเพ้อ............โทษใคร
คนเมื่ออยากจะไป..........ยากห้าม
จะขวางเพื่ออะไร.............กันเล่า
ขวานหักเหลือแต่ด้าม.....ค่านั้นอยู่ไหนฯ
* ~ * ~ * ~ *
27 มีนาคม 2552 04:53 น.
ยาแก้ปวด
เฝ้าอุตส่าห์ฟูมฟักยามเจ็บยาก
เยื้องกายยากดูแลและรักษา
ทำกายภาพทุกวันและเวลา
ให้เจ้าหวนคืนมาเหมือนเช่นเคย
ฝนตกมาแต่เช้างานเข้าแล้ว
ขับรถแจ้วเร่งมาเกินกว่าเฉย
กลัวจะตรากฝนพรำฉ่ำเปียกเอย
ลากเจ้าหนีฝนเลยเคยลืมไหม
แต่เจ็บใจเจ็บนักเกินหักห้าม
สัตว์หน้าขนคนปรามอย่าเชื่อให้
ไม่เคยคิดทวงบุญการุณใคร
ยังกัดให้เจ็บใจในแผลเรา
เจ็บที่แผลไม่เท่าใจที่เจ็บ
ฉันคงเก็บเจ็บไว้ใช่หลอกเขา
สัตว์ไม่ซื่อไม่ภักดิ์เจ้าของเรา
จะโง่เง่าเลี้ยงมันกันทำไม
คงเป็นเพราะฉันเองคนที่ผิด
ริดรอนอิสระภาพของมันให้
ผูกขังมันกักไว้ไม่ตั้งใจ
มันคงทนไม่ไหวถึงกัดมา
ก็เจ้าเป็นเช่นหมากร่าจรจัด
ปล่อยจากมัดกัดเขาไม่เลือกหน้า
จะให้ทำอย่างไรจึงดีนา
จะรักษาชีวิตเจ้าอยู่ดี
...เฮ้อ...กลุ้ม..
23 มีนาคม 2552 04:01 น.
ยาแก้ปวด
คนเรายากหยั่งแท้ หัวใจ
รู้สึกหรือหวั่นไหว ไม่เเจ้ง
แฝงลึกซ่อนความนัย ไม่เอ่ย
ฝืนแอบรักเหมือนแกล้ง ไม่รู้ไม่เห็นฯ
ปล่อยให้เป็นเช่นนี้ เรื่อยไป
อดีตเจ็บเก็บซ่อนไกล หนึ่งผู้
รักเท่าไหร่หัวใจ ไม่บอก เขานา
กลืนเก็บเหมือนไม่รู้ รักนี้ควรถวิลฯ
ยินเสียงเขาร่ำร้อง ไรไร
ยังหวั่นกังวลใด หละเจ้า
เมื่อคิดรักเขาใย ต้องหวั่น
มีรักแท้คอยเฝ้า คู่ข้างปรารถนาฯ
เจรจาบอกหน่อยให้ เพื่อนเรา
เฉลยชัดออกจากเงา ซ่อนเร้น
เริ่มต้นใหม่ลบเผา เงาก่อน
ลืมสิ่งที่แอบเฟ้น เริ่มสร้างวิมานสวรรค์ฯ
~ + ~ + ~ + ~
10 มีนาคม 2552 05:19 น.
ยาแก้ปวด
เกิดเป็นชายใจหญิงยิ่งลำบาก
แม้นรักมากชายใดก็ไม่เห็น
มีแต่ใจที่แสนจะชาเย็น
เห็นเราเป็นวัตถุทะลุไป
ไม่เคยมองหัวใจเลยสักครั้ง
ไม่เคยพลั้งหัวใจมาชิดใกล้
ไม่เคยหวังมีเราเคล้าข้างใจ
ไม่หวั่นไหวในรักที่เรามี
แค่ก้อนเลือดหัวใจแค่ก้อนหนึ่ง
คงไม่ซึ้งไม่ซาบทรวงอกพี่
คงไม่เห็นน้ำใจและไมตรี
รักที่มีไม่น้อยกว่าหญิงใด
เพราะสวรรค์กำหนดบทชีวิต
และลิขิตขีดเส้นซ่อนเร้นไว้
เกิดเป็นชายรักชายผิดอย่างไร
หากหัวใจเลือกได้คงไม่รัก!
แด่หัวใจทุกดวง
ที่เต็มไปด้วยรักและปรารถนา..
~ + ~ + ~ + ~