26 พฤษภาคม 2552 04:28 น.
ยาแก้ปวด
อุ่นใดเล่าอุ่นนักอุ่นรักเจ้า
อุ่นที่เฝ้าดูแลและถนอม
อุ่นสายใยผูกพันทุกวันยอม
อุ่นในอ้อมกอดรักฟูมฟักรอ
ให้เจ้าได้เติบใหญ่ในครรภ์น้อย
เก้าเดือนคอยหัวใจไม่เคยท้อ
เก็บความรักความหวังพลังพอ
เพียงแค่ขอให้เจ้าเฝ้าเติบโต
จะเก็บเกี่ยวความฝันทุกวันไว้
เจ้าเติบใหญ่รายล้อมพร้อมสุขโข
ให้สมบูรณ์แข็งแรงแกร่งกล้าโชว์
เป็นสายโซ่เกี่ยวรัดผูกมัดใจ
ให้เจ้าเป็นเด็กดีปรีดานัก
รักทอถักยืนยงอสงไขย
เป็นความหวังของพ่อแม่ต่อไป
อิ่มอุ่นใดอุ่นเท่ารักเจ้าเอย..
บทส่งใจ
อยากจะเขียนกลอนซึ้งๆให้เพื่อนรัก
แต่ก็เขียนกลอนซึ้งๆไม่ค่อยเป็น
เพราะรู้สึก....ที่มีช่างยากเกินบรรยายนัก
แค่อยากบอกว่า...แฮ๊บปี้จริงๆ
พูดได้แค่นี้แหละ...ฮองเฮา
~ + ~ + ~ + ~
10 พฤษภาคม 2552 05:02 น.
ยาแก้ปวด
แทนหนึ่งคำรักให้......คะนึงหา
แทนทุกถ้อยจินตนา...เอ่ยอ้าง
แทนรู้สึกเรียกมา.......จากลึก ใจนา
แทนทุกบทร้อยสร้าง...เพื่อให้เป็นเธอฯ
แทนหัวใจแต่งแต้ม...ความฝัน
แทนห่วงใยทุกวัน......มอบให้
แทนความรักผูกพัน...เพียงหนึ่ง รักนา
แทนหลักพักพิงไว้......เหนื่อยล้าเรียกหาฯ
ขอเก็บรักเก็บไว้......นานนาน
ขอเก็บสร้างวิมาน.....รักน้อย
ขอจินตนการ............ฝันใฝ่ เรื่อยนา
ขอแค่ฝันเกี่ยวก้อย...ผูกสร้อยปรารถนาฯ
~ + ~ + ~ + ~
24 เมษายน 2552 07:10 น.
ยาแก้ปวด
ตุบ ตุบ ตุบ หัวใจยังเต้นอยู่
เหมือนจะรู้หัวใจใครอ่อนไหว
ยังคงเต้นต่อได้แม้นไร้ใจ
ช่างปะไรตราบใดใจเต้นอยู่
นับเริ่มต้นจากหนึ่งถึงเท่าไหร่
หากคนไม่ยอมฟังขึงขังสู้
ให้เหตุผลเท่าใดไม่มาดู
คงอดสูเสียใจก็แค่เธอ..
สะสมไว้เก็บกักเกินรักษา
ที่ทำมาแสดงธาตุเธอเสมอ
ให้ทิฐิบดบังพังเพื่อนเกลอ
ขำจิงเออหนอรักที่เธอมี
ฉันคงต้องปล่อยเธอเพ้อเปลี่ยนผัน
ลืมคืนวันร่วมทุกข์เคยสุขขี
เพราะฉันเองก็นิ่งหยิ่งชีวี
ให้ไม่มีเธอนั้นไม่ขาดใจ
ไม่รู้จักฉันบ้างก็ช่างเธอ
ไม่อยากเสนอเข้าทางข้ออ้างให้
เพราะหมดแรงจะง้อจนท้อใจ
ช่างปะไรไม่สนแค่คนนึง
ฉันยอมคนด้วยเหตุผลเสมอ
มิเคยเผลอให้อารมณ์ข่มมาถึง
ใครเออเองเหมาเองเพลงรำพึง
ฉันแค่อึ้งเธอทำได้อย่างไร..
ฉันคงนับต่อไปให้ถึงล้าน
สิ่งที่คิดยากผสานสมานให้
เพราะมันเจ็บสิ่งย้ำเธอทำไป
เขียนอะไรไม่คิดผิดเพื่อนกัน..
* ~ * ~ * ~ *
14 เมษายน 2552 03:10 น.
ยาแก้ปวด
ฉันเป็นม้งไร้ดินถิ่นอาศัย
พ่อถูกยิงทิ้งตายกลางป่าใหญ่
มีตำรวจชายแดนมีน้ำใจ
ส่งเหรียญบาทมอบไว้ให้คุ้มครอง
ฉันเก็บเหรียญบาทนั้นห้อยใส่คอ
กราบคุณขอพรท่านคุ้มภัยผอง
เป็นเหมือนหนึ่งแสงสว่างทุกทางมอง
คอยปกป้องปลอบขวัญยามฉันกลัว
แม้นแผ่นดินนี้ไม่ใช่ของฉัน
แต่ทุกวันสำนึกบุญคุ้มหัว
แผ่นดินนี้ฉันมอบให้หมดตัว
ขอเป็นรั้วปกป้องแผ่นขวานทอง
เพราะฉันรู้ยามไม่มีแผ่นดิน
อาศัยสิ้นอดสูดูเศร้าหมอง
ฉันเป็นม้งยังรักจักปรองดอง
เพื่อประคองแผ่นดินถิ่นให้คุณ
แล้วคุณหล่ะเจ้าของแผ่นดินนี้
ใยไม่รวมสามัคคีสนับสนุน
เป็นหนึ่งน้ำใจเดียวด้วยการุณ
ตอบแทนคุณผู้สร้างแผ่นดินทอง
~ + ~ + ~
11 เมษายน 2552 02:47 น.
ยาแก้ปวด
กว่าจะฝ่าพายุฝนและหนาว
ร้อยเรื่องราวปนทุกข์สุขและฝัน
มองหาใครคนหนึ่งเพื่อถึงวัน
เธอและฉันพบกันสักวันนึง
อาจจะเคยเจอะเจอคนมากมาย
หาความหมายไม่ได้เพียงสักครึ่ง
เพียงเศษเสี้ยวหัวใจที่ตราตรึง
แค่ได้ซึ้งกับรักเพียงสักครา
โลกใบนี้กว้างใหญ่เกินไปนัก
หมอกควันรักบังตาปรารถนา
ขอบรั้วกั้นรักเราให้ไกลตา
แต่ขอบฟ้ามิอาจกั้นรักเรา
อาจจะนานแสนนานเพื่อรอใคร
ที่มาปลดปล่อยหัวใจคลายเงียบเหงา
มาเติมแต่งความฝันเพื่อบรรเทา
ให้ความเศร้าในใจนั้นหายไกล
รอแค่เพียงบางใครหนึ่งคนนั้น
ที่มีฝันเหมือนกันคอยมอบให้
มาเริ่มต้นเอ่ยบอกความจริงใจ
ยากไปไหมที่ใจจะเริ่มต้น...
~ + * + * + * + ~