23 มิถุนายน 2552 23:46 น.
ยาแก้ปวด
เหม่อมองฟ้าขาดดาวสกาวฟ้า
ทั่วทิวามืดมิดปิดห้วงหาว
ไม่มีแสงส่องสว่างกลางดวงดาว
คงเหมือนฉันที่หนาวร้าวดวงใจ
พึ่งจะรู้ยามขาดแสงสาดส่อง
ทุกอย่างหมองมัวสิ้น..สิ้นสงสัย
เมื่อขาดดาว..สาดแสงส่องอำไพ
จะให้อยู่อย่างไรเมื่อ..ไม่มี
เมื่อวันนั้นวันที่มีดาวอยู่
ฉันไม่รู้เห็นค่าว่าส่องศรี
ไม่แลเห็นความรักความภักดี
หลบเร้นหนีไม่แม้แต่เข้าใจ
หากว่าดาวอภัยให้หนึ่งคน
ที่สับสนวนอยู่มิรู้ไฉน
ไม่รู้ว่าความรักคืออะไร
ส่องแสงให้สักครั้งฉันยังรอ
เหม่อมองฟ้ามองดาวอีกสักครั้ง
หมดสิ้นหวังลำพองหรือร้องขอ..
ดาวไม่เคยคิดสาดส่องแสงทอ
คงต้องพอแล้วหละกับแสงดาว
หากเพียงหนึ่งหัวใจ
ได้รับรู้อีกหนึ่งหัวใจ
วันนั้นคงจะไม่สายไป
สำหรับ..
เธอผู้ป็นที่รัก
ในค่ำคืนหนึ่งของความคิดถึง...
ณ.พระจันทร์ขาน พระอังคารเศร้า ๒๕๕๒
15 มิถุนายน 2552 02:54 น.
ยาแก้ปวด
เริ่มตั้งแต่วันนั้นฉันพบเธอ
กลับมานอนละเมอเผลอหวั่นไหว
กินไม่ได้ไม่หลับแทบพับใจ
เป็นอะไรไม่รู้..ไม่รู้เลย
หรือว่าเป็นดวงตามองมานั่น
ทำใจสั่นคิดมากอยากเฉลย
สะกดฉันหยุดนิ่งทุกสิ่งเคย
อยากจะเอ่ยแต่ยากลำบากจริง
หรือดวงดาวให้เจอเธอเล่นกล
ดังต้องมนต์อะไรเข้าไปสิง
ชักว้าวุ่นวุ่นมากอยากแอบอิง
แทบอยากทิ้งทุกอย่างวางเพื่อเธอ
เธอทำให้ฉันรักเกินหักห้าม
ทุกโมงยามคิดถึงคิดถึงเสมอ
อยากได้ยินแต่เสียงเสียงของเธอ
โอ้ยโอ้ย เผลอ.คิดถึง คิดถึงจัง
อยากกลืนกินเธอไว้ไม่ให้ใคร
เก็บเธอไว้ไม่ให้ใครข้างหลัง
บอกรักเธอคนเดียวทุกเที่ยวฤยัง
ผิงไฟอังอุ่นอุ่นกรุ่นควันรัก..
+ - + - +
12 มิถุนายน 2552 03:17 น.
ยาแก้ปวด
ฉันก็แค่คนผ่าน..กาลเวลา
ไม่มีค่าไม่มีอะไรให้นึกถึง
ผ่านไปแล้วก็แค่..คนคนนึง
ไม่เคยซึ้งไม่เคย..แม้รู้สึก..
สิ่งที่ฉันรู้สึก..คงแค่ฉัน
ทุกทุกวันปวดปร่าประดาเหลือ
ความรู้สึก..คงรู้สึก..เหมือนเช่นเคย
หากเมื่อไหร่ที่เอ่ย..หากเอ่ย..คงไม่เจ็บ
กาลเวลายังคงหนุนเวียนเรื่อย..
รักของฉันยังเฉื่อย..เรื่อยเรื่อย..ล่องหาฝัน
ต่อให้ฉันคิดถึง..คิดรัก..คิดอยาก..อยู่ใกล้กัน
แต่ต้องยอมแพ้ต่อฝัน..แพ้ต่อวันอันแสนไกล
รัก..รัก..รัก..คงยังไม่เคยบอก
ตอนนี้บอกออกไปคงไร้ค่า
ก็ช่างเถอะ..ปล่อยไปกับกาลเวลา
คำไร้ค่า..ของฉัน..คงไม่มีใครอยากฟัง..
3 มิถุนายน 2552 04:18 น.
ยาแก้ปวด
เหมือนรู้แต่ไม่รู้........หัวใจ
ยากหยั่งลึกข้างใน.....กว่าแจ้ง
ทุ่มเทหมดให้ไป........ไม่คิด
หลงผิดหลงคำแสร้ง....ยั่วเย้าหลงใหลฯ
นัยลึกเจ็บซ่านสะท้าน...แสบทรวง
คำหยอกคำหลอกลวง....ตอกย้ำ
เกิดแผลลึกผลึกดวง....ใจเจ็บ เจ็บนา
ฉันทรมานโดนซ้ำ........ย่ำซ้ำรอยแผลฯ
เพราะอ่อนแออีกแล้ว...ใจเรา
รักทุ่มเทแต่เขา...........พ่ายแพ้
มีเพียงภาพหลอนเงา..เฝ้าหลอก หลอนนา
เมื่อไหร่ถึงจะแก้.........ภาพร้ายให้หายฯ
แทบปางตายแทบบ้า..เจียนตาย
สำลักรักมลาย............รวดร้าว
สะอื้นสะอึกบ่คลาย......ความเจ็บ
ขยี้กระหน่ำสะท้านห้าว...แห่งห้วงหุบเหวฯ
เลวที่ฉันสุดท้าย.......แล้วกัน
คนชั่วช้าอย่างฉัน.....ยากแก้
ขอรับผิดรับมัน........เพียงหนึ่ง เดียวเฮย
ภพชาติขอยอมแพ้...หมดสิ้นวาสนาฯ
+ - + - + - +
28 พฤษภาคม 2552 03:40 น.
ยาแก้ปวด
เขียนถึงคนเลวชาติอุบาทว์สิ้น(อยากจะเขียนว่าสัตว์)
นรกดิ้นหนีเธอไปหนไหน
จิตใจร่างสร้างธาตุเธออย่างไร
เธอถึงได้อำมหิตผิดผู้คน
หมาเฝ้าหอจรจัดขัดคนเลี้ยง
ยกปืนเที่ยงเล็งเป้ากระสุนหน
ยิงเข้าตาบอดข้างอย่างทรชน
หมารอดจนไม่ตายไม่วายพอ
พอนึกครึ้มลองปืนยืนทำเท่ห์
เล็งเข้าเหล่ตรงไข่หมาให้ฟ่อ
โชคยังดีโดนไข่ไกลชีพรอ
เป็นแค่หมาไข่ฟ่อรอข้าวกิน
อาทิตย์ผ่านคะนองครองปืนลั่น
ชักไม่มันเป้านิ่งสิ่งเหมือนหิน
ปืนของข้าแรงหนาถ้าได้ยิน
หาเป้าวินยิ่งดวดอวดเพื่อนกู
หมาเฝ้าหอกรรมเก่าเสือกเฝ้าอยู่
หน้าตัวผู้เยี่ยงสัตว์ผลัดสิงสู่
มันยิงอวดทะลุขาหมาเป็นรู
กร่างว่ากูยิงแม่นยิ่งแมนใด
ขอให้มึงโดนบ้างอย่างที่ทำ
ความระยำชั่วช้ากว่าสัตว์ไหน
ขอให้เจ็บแบบที่มึงทำไป
ถึงจะได้รู้สึกที่มึงทำ..
.................
***อัดอั้นขอระบายหน่อย***
. หมาเฝ้าหอตัวหนึ่งโดนวัยรุ่นเล็งปืน
เป็นเป้ามากว่าเดือน ครั้งแรกตาบอด
ครั้งที่สองไข่เน่า ครั้งสุดท้ายเมื่อสามวันก่อน
ยิงสะโพกหลังทะลุจนเดินไม่ได้
ใจคนหนอทำด้วยอะไร
ถ้าอยากจะทดลองความกร่างของคุณ
อย่าทรมานสัตว์เลย
ยิงให้เขาตายเลยดีกว่า
มันยังจะดีกว่าที่คุณทำแบบนี้!
..ไอ้เอี้ยยยย...
Calendar
Lovers
32 คน เลิฟยาแก้ปวด
หน้าส่วนตัว
2831
