26 ธันวาคม 2552 03:37 น.

..คืนสงบ..

ยาแก้ปวด

Myspace Comments

หิมะโปรยปุยพราวราวกับว่า
รินน้ำตาหลั่งไหลในห้วงฟ้า
เสียงเปียโนแว่วหวานกังวาลทิวา
โบกโบยมาผสมเพลงบรรเลงใจ

ราตรีนี้ดูยาวราวกับฝัน
หลับนิรันดร์สรวงสวรรค์ณ ชั้นไหน
สงบเงียบสถิตนิมิตรใด
อบอุ่นให้ผูกพันแม้นฉันไกล

เพียงหลับตาปล่อยใจในวิมาน
อธิษฐานส่งผ่านม่านฟ้าให้
ขอพบสุขทุกสถานที่ผ่านไป
พรจากใจฝากฟ้าโปรยหาเธอ

วอนขอพรพระเจ้าฉันเฝ้าขอ
พรที่รอประทานพบพานเสมอ
แม้นคืนนี้ไม่มีที่พบเจอ
ขอให้เธอมีสุขพ้นทุกข์ภัย

1197

love

comment

23 ธันวาคม 2552 05:15 น.

...เธอ...

ยาแก้ปวด

โลกสีเทาก่อนนั้น........นานมา
เคยพร่ำปรารถนา......ค่ำเช้า
หรือเพราะวาสนา.......นำส่ง
จึงส่งเธอมาเฝ้า..........รบเร้าหัวใจฯ

เหมือนรอใครทั่วหล้า..........ตามหา
พานพบประสบตา..............ใช่แกล้ง
เธอหรือไม่มองมา..............หาหน่อย
อย่าปล่อยทำเหมือนแสร้ง...ไม่รู้ไม่เห็นฯ

เป็นอย่างนี้แหละน้อ...........รักเรา
โอบกอดพรอดความเหงา....แนบข้าง
เธอไม่รักไม่เอา..................ใจใส่
เธอปล่อยฉันอ้างว้าง...........ไม่แม้แยแสฯ

แคร์หรือเปล่าไม่รู้...........ไม่สน
หน้าอย่างฉันก็คน...........ก่อนบ้า
สรุปท้ายรักเจียนจน.......ใจขาด
ฉันแค่อยากลองท้า..........เผื่อให้เธอสนองฯ

เลิกลองแล้วบัดนี้.............รักจริง
อยู่แห่งไหนยอดหญิง.......รักเจ้า
ทุกอรุณรุ่งแอบอิง.............มิห่าง
ยังรักคงรักเฝ้า...............ท่วมท้นชีพสลายฯ

1247

love

comment

21 ธันวาคม 2552 06:03 น.

เวรกรรม

ยาแก้ปวด

ไม่เคยคงไม่รู้..............หรอกเธอ
ความผิดหวังที่เจอ.......กว่าแกล้ง
น้ำตาหลั่งละเมอ..........เหมือนโง่
หน้าเซ่อมึนคนแสร้ง...หลอกซ้ำเหยียดหยามฯ

เหมือนหนามแทงทิ่มซ้ำ...อุรา
เธอย่ำเหยียบใจสา.........หัสร้าว
ผิดหวังเจ็บระอา............จนเหนื่อย
เจอหักหลังจนก้าว........ย่างเยื้องถดถอยฯ

รอคอยวันตอกย้ำ.....ความจำ
แผลลึกที่ใครทำ......เจ็บบ้าง
ฝากรอยรักระกำ......คืนกลับ
อยู่แห่งใดอ้างว้าง.....หมดสิ้นสายใยฯ

ให้ทุกคืนรวดร้าว.............อาวรณ์
หนาวเหน็บยามกอดหมอน...กอดผ้า
ให้เจ็บดั่งฉันนอน.......ร้องร่ำ..ไห้นา
เจอรักเกินไขว่คว้า......บ่เอื้อมอธิษฐานฯ

ทุกวานวันค่ำเช้า..........พบเงา
ยามตื่นพบความเหงา....แนบข้าง
เจ็บช้ำย่ำเหยียบเขา.....ทุกรุ่ง..ฟ้าเฮย
วอนพระย้ำเขาบ้าง.......นี่แท้เวรกรรมฯ

* * * * *

3528

love

comment

12 ธันวาคม 2552 02:21 น.

มิตรภาพไร้พรมแดน

ยาแก้ปวด

นิราศร้างห่างเหเสน่หา(บาทนี้ทะเลาะกันแทบตายว่าจะจบยังไง)
เรามุ่งมาเข้าค่ายเพราะหน่ายผัว
มาถึงแล้วเบาใจและเบาตัว
หนีทั้งผัวทั้งค่ายดื่มไวน์เพลิน

เริ่มด้วยพั้นช์สีแดงแสลงรัก
บลูฮาวายเริ่มประจักษ์ไม่ห่างเหิน
ต่อด้วยสิงห์ซึ้งใจใคร่ชวนเชิญ
ค่อยคลายเขินด้วยเหล้าดับเศร้าใจ

มากาเร็ต..เกษ..กุ้ง..มุ่งหารัก
หมายสมัครลพบุรีมีตรงไหน
อย่าชักช้าเพลินพามาเร็วไว
มุ่งหน้ามาจากอุทัยใคร่พบพา

ครูฝึกจ๋าอย่าโกรธโทษมากาเร็ต
พาระเห็จหนีค่ายมุ่งหมายหา
พบโอเล่ชายงามยามหมายตา
ตายหละหว่าครูฝึกนึกน้อยใจ

เริ่มปรึกษามองหน้าท่าจะแย่
พบรักแท้หนุ่มหน้ามนคนที่ไหน
ช่วยบอกเบอร์โทรป้าหน่อยเป็นไร
เลือดกำเดาป้าไหลแล้วน้องเอย

ทั้งเฌอฯยาฯมองหน้าป้าทั้งสาม
คงต้องหามกลับห้องแล้วน้องเอ๋ย
ลพบุรีฝากเล่นอย่างเช่นเคย
อย่าคิดเย้ยเดี๋ยวเคืองคนเมืองลิง...อิอิ

แหล่งที่มา: เป็นกลอนสดแต่งกันระหว่าง
การพบกันที่ลพบุรีของ bananaleaf & the gangs
ปะทะกับเฌอมาลย์(กองหน้า)พร้อมยาแก้ปวด
ขออภัยหากวิสัยของแนวกลอนของ"ผู้มาเยือน"
อาจเปลี่ยนไปไม่เหมือนเช่นเคย
อันนี้อาจจะเข้าข่าย
โดนอาถรรพ์"แดนสุรายาแก้ปวด"
ยังไงก็ขอขอบคุณเหล่านักกลอนมือสมัครเล่น(ที่แฝงตัวอยู่)
พี่มากาเร็ต,พี่เกษ,คุณปู.คุณจเร,คุณพร(the gang)

บทส่งใจ ..

"โลกอินเตอร์เน็ตอาจดูกว้างไกล
แต่ดูแสนใกล้ยามหัวใจสัมผัส!"

ยินดีที่ได้พบและได้รู้จักพี่ๆทุกคนนะคะ...จุฟ..จุฟ..