31 กรกฎาคม 2546 16:37 น.
ยาหม่อง
หยิบไดอารี่เล่มเก่าขึ้นมาระบาย
บทสรุปความงมงายของคนอย่างฉัน
ตั้งแต่หน้าแรกที่เราได้เริ่มต้นความผูกพัน
ไม่เคยมีเลยสักวันที่ฉันจะสบายใจ
ทิ้งขว้างฉันเรื่อยมา
ให้เจ็บจมอยู่กับน้ำตาอย่างอ่อนไหว
พอจะมีสักครั้งที่เธอกลับมาดูแลหัวใจ
ก็กลับลืมหมดสิ้นไปที่เธอเคยทำร้ายมา
จะกี่หน้ากี่หน้าที่เปิดอ่าน
ก็เห็นแต่ตัวเองอยู่กับความร้าวรานอย่างเหว่ว้า
แม้ผ่านไปเนิ่นนานแค่ไหนกับกาลเวลา
ร่องรอยน้ำตาที่อยุ่ในทุกหน้าก็ยังไม่หายไป
รูปของเธอยังคั่นอยู่หน้ากลาง
ภาพรอยิ้มเดียวที่เหลือให้ฉันอยู่บ้างคอยเก็บไว้
ส่วนข้อความที่เหลือทั้งหมดช่างรันทดในหัวใจ
ก็แค่คนเหงามันอ่อนไหวไปคนเดียว
20 กรกฎาคม 2546 15:37 น.
ยาหม่อง
มันเจ็บกว่าการบอกลาเป็นล้านเท่า
เมื่อได้เห็นว่าเขารักเธอมากแค่ไหน
การดูแล ให้เกียรติ คอยรักษาน้ำใจ
หรือการกระทำอะไรต่อมิอะไรที่ฉันไม่เคยพบเจอ
คำพูดที่เธอกลั่นกรองแต่ละคำ
เพียงแค่กลัวว่าเขาจะต้องเจ็บช้ำ พร่ำเพ้อ
อีกสายตาอาธรณ์ที่เขาได้รับจากเธอ
เป็นสิ่งที่ฉันไม่เคยพบเจอตลอดชีวิตที่ผ่านมา
ความซื่อสัตย์ ความจริงใจ
เธอเก็บมันไว้ที่ไหนในวันที่ฉันถามหา
วันนี้เธอเอามันมาให้เขาแล้วบอกให้เราเลิกรา
บอกหน่อยเถอะที่ผ่านมาเธอเรียกฉันว่า ตัวอะไร
18 กรกฎาคม 2546 16:29 น.
ยาหม่อง
เพราะง่ายดายเกินไป
เลยไม่มีคุณค่าใดให้เธอหวงแหน
ทุกอย่างที่ให้ได้แค่ความเสียใจตอบแทน
มีโอกาสได้อยู่ในอ้อมแขนแค่เพียงชั่วคราว
เป็นแค่ผู้หญิงไร้ค่า
ที่เพียงผ่านเข้ามาในวันที่เธอเหน็บหนาว
โอบกอดเพราะอยากได้ใออุ่นแค่ชั่วคราว
ไม่ได้หวังให้รักเรายืนยาวตลอดไป
เราสองคนไม่เหมือนกัน
เธอแค่คลายเหงาเท่านั้นแต่กับฉันมันไม่ใช่
เพราะการรักเธอนั้นฉันใช้อย่างเดียวคือหัวใจ
ไม่ใช่ความผูกพันทางร่างกายอย่างที่เธอทำ
10 กรกฎาคม 2546 11:27 น.
ยาหม่อง
กว่าจะเดินจากเธอมาอย่างทรมาน
รู้ไหมฉันต้องปล่อยให้เวลาเลยผ่านไปแค่ไหน
เธอคงไม่รู้เลยกลับมาทำร้ายหัวใจ
ด้วยการหยิบยื่นความใกล้ชิดให้เหมือนที่เคยผ่านมา
ใกล้...แต่ไม่ได้รักกัน
ฐานะเพื่อนเท่านั้นที่ฉันยังคงคงมีค่า
กลัวใจเหลือเกินว่าจะก้าวหลังย้อนเดินกลับมา
ทั้งๆที่ก็รู้ดีว่าเธอก็มีใครอยู่ในใจ
ขอเป็นเพื่อนเธออยู่ห่างห่าง
แล้วเว้นช่องว่างให้เราสองคนได้รู้ไว้
ว่าคือคนรักเก่าที่เคยสร้างรอยร้าวไว้ในหัวใจ
ไม่ใช่เพื่อนที่จะคบกันอย่างสนิทใจได้อย่างดี
ระยะทางที่ฉันเว้นเผื่อไว้
แค่กั้นความรู้สึกที่รักเธอมากมายไว้แค่นี้
ไม่อยากให้ความรู้สึกที่เคยเก็บมันไว้อย่างดี
แสดงออกมาอีกทีเมื่ออยู่ข้างๆเธอ
7 กรกฎาคม 2546 12:17 น.
ยาหม่อง
ถึงแม้ว่าเราจะเลิกรา
ฉันก็ยังคงถามหาเรื่องเธออยู่เสมอ
พอใจหรือยังที่ได้รู้เรื่องราวของเธอ
แล้วก็กลับมาพรำเพ้อเมื่อรู้ว่าเธอรักใคร
ยังรักเธอเหมือนวันแรกที่ได้รัก
แม้ว่ามันจะผ่านมานานนักที่เราไม่ได้อยู่ใกล้
ยังถามถึงเรื่องเธออยู่เสมอไม่ว่ายังไง
แม้รู้ว่าทุกครั้งต้องปวดใจที่ได้ฟัง
เธอมีเขาและยังรักกันดี
มีเรื่องอยู่เพียงเท่านี้ที่ได้ยินทุกทุกครั้ง
ปลอบโยนตัวเองด้วยการร้องไห้ดังๆ
แล้วทนอยู่กับความผิดหวังในวันต่อๆไป
อยากแค่ขอให้เขารักเธอ
ห่วงใยและรักเธอเหมือนฉันได้ไหม
แล้วสักวันจะเข้มแข็งยินดีกับเธอด้วยหัวใจ
ยิ้มให้รักของเธออย่างจริงใจในสักวัน
หน้าส่วนตัว
986
