12 ธันวาคม 2546 13:11 น.
ยาหม่อง
มีที่ว่างในใจไว้ให้เธอเสมอ
แม้ว่าฉันจะไม่เหลือเธอในวันนั้น
การกลับมาวันนี้ที่เธอมีคำถามให้กัน
ขอโอกาสให้เธอกลับมารักฉันอีกสักที
ไม่ได้หมดรักหรือไม่มีมีเยื่อใย
ยังมีเธออยู่เต็มหัวใจไม่ว่าเมื่อวานหรือวันนี้
แต่ไม่แน่ใจหากฉันต้องเสียเธอไปอีกที
ที่ว่างในใจฉันคงไม่มีพื้นที่ให้ร้าวราน
ขอโทษที่ต้องปฎิเสธเธอและตัวเอง
ไม่ใช่ว่าอวดเก่งทั้งที่ให้ชีวิตต้องฟุ้งซ่าน
แต่อยากตื่นจากฝันร้ายที่ทรมาน
เลยต้องปฎิเสธความรักที่โหยหามานาน...สักครั้งนึง
9 ธันวาคม 2546 15:10 น.
ยาหม่อง
ทุกครั้งที่ฟังเพลงเศร้า
ยิ่งเพิ่มความเหงาเป็นล้านเท่าเพราะคิดถึง
แต่พอได้ฟังเพลงรักสักครั้งนึง
หัวใจมันกลับดื้อดึงไม่เข้าใจ
เพลงรักที่มีแต่ความโกหก
เพลงเศร้าที่มีแต่ตอกย้ำในอกให้หวั่นไหว
ร้องไห้ครวญเพลงเศร้าอย่างปวดใจ
แต่เพลงรักก็ทำให้หวั่นไหวไม่ต่างกัน
ทั้งที่ในความเป็นจริง
เพลงที่ฟังเวลาถูกทิ้งคือเพลงแห่งความหวั่นไหว
เวลาไม่มีเธออยู่ฉันคงไม่รู้จะฟังเพลงอะไร
ให้มันลบเลือนภาพความเสียใจได้สักครึ่งนึง
8 ธันวาคม 2546 13:30 น.
ยาหม่อง
ยังจำผู้หญิงคนนี้ได้อยู่ไหม
คนที่มีเพียงหัวใจไว้เพื่อรักเธอเท่านั้น
คนที่ไม่เคยโกรธเคืองเรื่องที่เธอทำร้อยพัน
คนที่ยอมขอโทษแม้ว่าความผิดนั้นจะเป็นของใคร
คนที่มีหัวใจไว้เพื่อจำ
คำว่ารักเพียงแค่หนึ่งคำที่เธอเคยให้
คนที่หวังดีกับอยู่เสมอไม่ว่าเธอจะรักใคร
คนที่พร้อมจะอภัยในวันที่เธอจะกลับมา
แต่หัวใจเธอคงไม่มีที่ว่างพอจะใส่ใจ
ลืมว่าฉันเคยเป็นใครทีเคยรักนักหนา
จึงตอบแทนรักของฉันด้วยความเมินชา
ไม่ได้อยู่ในสายตานับจากเลิกราต่อกัน
หากเธอลืมทุกอย่างแล้วหมดหัวใจ
ฉันก็คงไม่ว่าอะไรที่เธอต้องทำแบบนั้น
ไม่มีเหตุผลอะไรที่จะทำให้ฉันลืมเรื่องใดที่เราผูกพัน
แม้ว่าเราจะคิดต่างกันแต่มันไม่ได้ทำให้ฉันเลิกรักเธอ
11 พฤศจิกายน 2546 18:23 น.
ยาหม่อง
หากการก้าวเดินไปข้างหน้าของเธอ
มันทำให้ต้องพลั้งเผลอหลงลืมฉัน
ลืมหน้าที่ของคนรักที่เธอควรให้ความสำคัญ
ฉันก็คงไม่อาจยอมรับมันด้วยความเข้าใจ
การใช้ชีวิตอยู่ภายใต้สังคม
มัวเมากับค่านิยมอะไรใหม่ๆ
คนที่รักเธอคนเก่าได้แต่ปวดร้าวน้อยใจ
เฝ้ารอว่าเมื่อไหร่เธอจะหยิบยื่นความใส่ใจคืนมา
การมีลมหายใจเอาไว้แต่เฝ้ารอ
รู้ไหมบางทีมันก็ท้อเหว่ว้า
จะต่างกันไหมหากฉันเลือกแก้ปัญหาด้วยการเลิกรา
หยุดการเป็นสิ่งขวางตาหรือภาระที่หนักหนาตลอดกาล
10 พฤศจิกายน 2546 17:27 น.
ยาหม่อง
ไม่ว่าเธอจะเลวร้ายแค่ไหน
ผู้คนนั้นก็ยังรับได้ในความเป็นเธอเสมอ
นี่เหรอความรักที่เธอบอกว่าช่างเลิศเลอ
ความจริงที่หัวใจเธอยังมีที่ว่างเผื่อใครๆ
ทุกสิ่งที่เขาอุตส่าห์เฝ้าทน
เธอก็ยังคงดิ้นรนหาอะไรใหม่ๆ
ย่องย่องว่าเขาสูงค่าประเสริฐกว่าหญิงใด
ใจกว้างกว่าที่ฉันมีน้ำใจในวันที่แล้วมา
ยังไงเธอก็ต้องกลับมาตายรัง
เหตุผลที่น่าชิงชังของผู้ชายไร้ค่า
สำหรับเธอฉันเป็นคนโง่ในสายตา
ที่มัดใจเธอไม่ได้ด้วยวิธีด้อยค่าอย่างที่เขาทำ
แต่อย่างน้อยฉันก็ดีใจ
ที่ยังเหลือศักดิ์ศรีไว้ให้กับความเจ็บข้ำ
ชีวิตที่ไม่มีคนเห็นแก่ตัวมาคอยชี้นำ
แค่นี้ก็ภูมิใจกับสิ่งที่เลือกทำจนวันตาย
หน้าส่วนตัว
1067
