1 เมษายน 2547 22:14 น.
ยาหม่อง
วันแล้ววันเล่า
ที่ฉันต้องอยู่กับความเหงาและอ้างว้าง
ครั้นพอจะนึกถึงคนที่เคยร่วมทาง
อะไรบางอย่างก็ทำให้มีน้ำตา
อยากจะทำอะไรเพื่อใครสักคน
ออกห่างจากชีวิตที่มืดมนเหว่าว้า
ลืมเสียทีคนที่เคยมีที่ผ่านมา
หยุดฉากความเศร้าที่มีแต่น้ำตา สักหนึ่งวัน
ไม่อยากไม่มีแม้แต่คนให้คิดถึง
หวังเพียงสักวันหนึ่งมีใครห่วงใยฉัน
ให้ความรักแท้จริงแม้แค่สักหนึ่งวัน
ให้คนอย่างฉันรู้ว่าความรักความผูกพัน...ก็มีจริง
29 มีนาคม 2547 16:36 น.
ยาหม่อง
เธอบอกฉันว่าไม่พร้อมจะมีใคร
จึงจำเป็นต้องจากฉันไปในวันนั้น
ตัดขาดความรักเราแค่เพียงชั่วข้ามวัน
ขออิสระจากฉันในวันที่เธอเอ่ยลา
ฉันเองทั้งที่เจ็บจนไม่เหลือความหวังใด
แต่ก็จำเป็นต้องปล่อยเธอไปทั้งที่ยังรักหนักหนา
บอกเธอฉันเข้าใจในเหตุผลที่เธอพูดมา
ความรักอาจจำกัดเธอเกินกว่าจะเดินไปทางใด
แต่วันนี้ที่ฉันได้พบเจอ
ข่าวคราวของเธอว่ามีความรักครั้งใหม่
นี่หรือความไม่พร้อมที่บอกให้ฉันต้องทำใจ
ที่แท้ก็เป็นการเว้นที่ไว้ให้ใครก้าวเข้ามา
ข้ออ้างที่เธอทำไว้อย่างแนบเนียน
สั่งสอนบทเรียนให้ฉันได้รู้ว่า
คนเราจะจากกันก็ทำได้ทั้งนั้นเพือให้เลิกรา
ไม่สนว่าใครจะเสียน้ำตา จะปวดจนล้า......ก็ไม่แคร์
3 มีนาคม 2547 19:32 น.
ยาหม่อง
เมื่อวันหนึ่งเพิ่งได้รู้ว่า
กลายเป็นคนไม่มีค่าไปเสียแล้ว
ไม่เคยมีเลยแม้วี่แวว
จะกลายเป็นคนปลายแถวแบบไม่ตั้งใจ
ทนงตัวเองว่าเลิศเลอ
มีความสำคัญกับเธอมากกว่าคนไหน
ไม่นึกเลยว่าจะกลายเป็นคนที่ไม่เหลือใคร
ด้วยรอยยิ้มที่เธอสร้างมาปลอบใจทุกเวลา
จากวันนี้จะเป็นคนไม่เหลือใคร
ไม่มีแม้มิตรภาพใดๆที่พอจะห่วงหา
กลายเป็นคนโง่ที่จริงใจอยู่ฝ่ายเดียวเรื่อยมา
เพราะแค่ลืมถามเธอว่าที่ผ่านมา ....ฉันเป็นตัวอะไร
26 มกราคม 2547 23:25 น.
ยาหม่อง
เห็นเธอเหน็ดเหนื่อยกับการรักใครสองคน
อ่อนล้ากับการทุกข์ทนเมื่อต้องกับการเลือกใครคนไหน
เบื่อหน่ายกับการโกหกที่ต้องลำบากใจ
ทางเลือกที่เธอไม่อาจตัดสินใจได้ในทันที
เห็นเธออ่อนล้าฉันเองก็เหนื่อยใจ
อยากจะเป็นคนที่ต้องเดินจากไปเสียวันนี้
หากมันจะแบ่งเบาหัวใจเธอบ้างฉันคงจะยินดี
มันคงพอจะเป็นวิธีให้เธอไม่ต้องลำบากใจ
ไม่ต้องเลือใครอีกแล้วที่รัก
ความเหนื่อยล้าที่เธอต้องคิดหนักฉันก็ทนไม่ไหว
เพราะรักของฉันไม่ได้ขึ้นอยู่ว่าเธอนั้นรักใคร
จะมีฉันอยู่ในชีวิตเธอหรือไม่...ไม่สำคัญ
ทุกอย่างขึ้นอยู่ที่ฉันรักเธอ
และไม่ใช่เพราะความเพ้อเจ้อหรือเพ้อฝัน
ถึงแม้ไม่อาจปฏิเสธว่าฉันก็รักเธอมากเช่นกัน
แต่ได้เห็นเธอมีความสุขเพียงเท่านั้น...ฉันยินดี
14 ธันวาคม 2546 18:38 น.
ยาหม่อง
แม่ผู้แสนดีกับลูกเสมอมา
อยากให้แม่รู้ว่าลูกที่แสนเลวคนนี้
อาจเคยปฎิเสธความรัก ความหวังดี
แล้วทุ่มเทชีวิตที่มีกับใครต่อใคร
หลงลืมความรักรักหว่างเรา
เพราะลูกมันคนโง่เขลาไม่เอาไหน
วันนี้มาขอให้แม่อภัย
ที่ไม่เคยสำนึกความรักความห่วงใยตลอดมา
วันนี้ลูกไม่ได้อยู่ใกล้ๆ
แม่รู้ไหมลูกโหยหารักนั้นหนักหนา
อยากจะให้แม่กอดทุกวันอย่างที่เราทำกันมา
แต่เราก็ต้องห่างกันสุดฟ้าเพราะเหตุผลมากมาย
สำนีกของลูกที่เบาปัญญา
สร้างแต่ปัญหาให้แม่ต้องร้องให้
แต่จากวันนี้ไปจนวันตาย
จะเป็นคนดีของแม่ให้ได้...ลูกสัญญา
หน้าส่วนตัว
848
