22 เมษายน 2547 19:52 น.
ยาหม่อง
นี่หรือเหตุผลที่เธอกลับมา
เพียงเพราะเธอรู้ว่าฉันดีกับเธอแค่ไหน
ถามสักคำ ถ้าเขาไม่ทำให้เธอเสียใจ
เธอจะเห็นความดีของฉันบ้างไหมช่วยตอบที
ฉันจะอยู่ในสายตาเธอบ้างหรือเปล่า
หากเธอไม่เจ็บปวดรวดร้าวในวันนี้
ถ้าหากเธอและเขายังกันดี
จะมีไหมสักนาทีที่คิดถึงกัน
ถ้าหากการมีค่ามีความหมาย
ฉันจะได้เป็นคนสุดท้ายเพียงเท่านั้น
ขอบใจที่เธอยังพอให้ความสำคัญ
แต่ความรักของฉันมันตายตั้งแต่วันที่เธอจากลา
ขอบคุณน้ำใจที่ยิ่งใหญ่
อยากตอบแทนหากหัวใจมันยังเห็นว่าเธอมีค่า
แต่มันไม่เหลือแล้วความดีที่เธอเห็นกันมา
มีเพียงความเย็นชาที่เธอเป็นคนสอนให้รู้ว่า ...เจ็บแล้วต้องจำ
18 เมษายน 2547 12:03 น.
ยาหม่อง
ไม่ใช่เธอไม่ดีกับฉัน
แต่เธอยังมีค่ากว่านั้นอีกหลายเท่า
คงไม่มีวันนั้น วันที่เธอฝันสำหรับเรา
ฉันก็เป็นแค่ผู้หญิงงี่เง่าที่ผ่านเข้ามา
ชีวิตเธอยังมีอีกหลายทาง
โลกใบนี้ยังมีอีกกว้างให้เธอฝันฝ่า
อย่าเอาอนาคตมาแลกเพียงเพื่อได้หัวใจฉันมา
เพราะเธอเองยังไม่รู้ว่าฉันไร้ค่าเพียงใด
ให้โอกาสตัวเองเสียที
ถามตัวเองว่าทุกวันนี้เธอได้อะไรจากฉันบ้างมั้ย
หากคำตอบคือไม่มีก็พอสำหรับความมีน้ำใจ
คนไร้ค่าคนนี้ไม่อาจทดแทนให้แม้หัวใจแค่ครึ่งดวง
16 เมษายน 2547 19:24 น.
ยาหม่อง
ฉันคงไม่ทนเป็นคนโง่อีกต่อไป
ยาหม่อง
*-*-*-*-*-*-*
ฉันไม่อาจทนรับความจริงได้อีกต่อไป
เมื่อเธอไม่เหลือเยื่อใยให้กันในวันนี้
ที่เฝ้าทนให้เธอรักเขาอย่างยินดี
ไม่ได้แปลว่าฉันคนเดิมที่มีเธอจะต้องทำร้ายใจ
หรือว่าฉันยังใจกว้างไม่พอ
เธอจึงมาร้องขอให้เขามากกว่าที่เคยให้
ละเลยคนที่รักเธออย่างฉันด้วยการไม่ใส่ใจ
มันเห็นแก่ตัวเกินไปที่เธอทำให้กัน
ถ้าจะโทษคงต้องโทษตัวฉันเอง
ที่อดทนไม่เก่งทำเพื่อเธอได้มากกว่านั้น
ไม่อยากมานั่งแกล้งว่าเข้มแข็งอยู่ทุกวัน
ทั้งที่ในใจมันดื้อรั้นว่าต้องเลิกรา
ฉันคงไม่ทนโง่อีกต่อไป
ในเมื่อความยุติธรรมในหัวใจเธอไม่เคยรักษา
มันเห็นความแตกต่างที่รู้ได้ทางสายตา
ว่าเขาหรือฉันที่เธอรักมากกว่า..ในหัวใจ
อย่าทนต่อไปให้โง่งม
ตฤณ
*-*-*-*-*-*-*
ฉันอาจจะดูใจร้ายเย็นชา...
ก็เราเข้ากันไม่ได้นี่นาแล้วใครจะทนไหว
ฉันไม่ดีพอ ส่วนเธอดีพร้อม เราไม่เข้าใจ
แล้วจะให้ทนอยู่ไปทำไม .. ต้องการอะไรเธอ
มีเธอผูกพันธ์ .. แต่ฉันรักเขา...
แล้วเหตุไหนอีกยกมาเล่าสิเรื่องฝันเพ้อ
ฉันผิด .. แล้วขอโทษ หากแต่เธอโกรธไม่อยากพบเจอ
ฉันก็ยินดีที่จะไม่เสนอหน้ามา..
เธอยินยอมและตอบรับ...
ยินดีอยู่เคียงข้างไปพร้อมกับรักแม้อ่อนล้า
ขอบคุณนะที่เคยรักกัน แต่เธอช่างเจรจา
ยินยอมเสมอมาและตลอดไป ...
ยอมรับอยู่เหมือนกันว่าเห็นแก่ตัว
เพียงแค่ในหัวมีแต่เรื่องแบบนี้คิดต่อไม่ไหว
แยกกันเถอะนะ ถึงเวลาแล้วละต้องทำใจ
ในเมื่อเธอทนอยู่ไม่ได้ .. ก็อย่าทนต่อไปให้โง่งม
โชคดีนะเธอคนนั้น...
สักวันอาจจะเจอคนที่ดีกว่าฉันและเหมาะสม
หัวสูงเกินไป ฉันรับไม่ไหว พาลจะเป็นลม
ร้องไห้ให้สาสม .. กับรักอันโสมม .. ของเรา
ยาหม่องอีกครั้ง
แค่การยอมรับว่าเห็นแก่ตัว
มันคงไม่ทำให้การรู้ดีชั่วจบลงแค่ตรงนี้
เสียดายที่คิดว่าเธอพอมีดี
จึงเผลอมอบชีวิตที่มีให้เหมือนที่เคยผ่านมา
อย่าร้องไห้ให้กับความรักของเรา
เพราะคงมีแค่เขาที่โง่งมมากกว่า
เก็บเอาไว้เถอะน้ำตา
หากเธอสร้างมันขึ้นมาโดยไม่ได้คิดอะไร
มันจบตั้งแต่เธอบอกว่ารักเขา
หมดเวลาของคนโง่เง่าที่เธอไม่เอาใจใส่
ช่างเถอะฉันเองก็มีส่วนในการตัดสินใจ
เป็นความผิดครั้งใหญ่แต่ไม่มีความเสียใจมาเกี่ยวพัน
16 เมษายน 2547 18:16 น.
ยาหม่อง
ยอมรับว่าไม่ใช่คนดีอะไร
และอาจเลวในสายตาใครในบางครั้ง
เป็นแค่ผู้หญิงใจง่ายที่ใครๆต่างชิงชัง
แต่ไม่มีใครถามสักครั้งว่าฉันทำทำไม
ไขว่คว้าหารักใส่ตัว
หน้ามืดตามัววิ่งหาแต่คนใหม่ๆ
ใครอยากโดนตราหน้าเหรอว่าหลายใจ
หากสิ่งที่ทำลงไปมีค่ากับใครสักคน
ถ้าคุณโดนหลอกลวงเรื่อยมา
อยากถามสักครั้งว่าเป็นใครไม่สับสน
คุณจะเลือกอยู่เฉยหรือว่าร้อนรน
ค้นหาใครสักคนที่เขารักจริง
ทุกคนต่างมีเหตุผลของตัวเอง
ยอมรับว่ากำลังเคว้งจึงไม่อาจหยุดนิ่ง
และคงมีสักวันที่ฉันต้องรับความจริง
ว่ารักแท้มันเป็นการถูกทิ้ง...และเลิกรา
9 เมษายน 2547 13:56 น.
ยาหม่อง
ฉันไม่อาจทนรับความจริงได้อีกต่อไป
เมื่อเธอไม่เหลือเยื่อใยให้กันในวันนี้
ที่เฝ้าทนให้เธอรักเขาอย่างยินดี
ไม่ได้แปลว่าฉันคนเดิมที่มีเธอจะต้องทำร้ายใจ
หรือว่าฉันยังใจกว้างไม่พอ
เธอจึงมาร้องขอให้เขามากกว่าที่เคยให้
ละเลยคนที่รักเธออย่างฉันด้วยการไม่ใส่ใจ
มันเห็นแก่ตัวเกินไปที่เธอทำให้กัน
ถ้าจะโทษคงต้องโทษตัวฉันเอง
ที่อดทนไม่เก่งทำเพื่อเธอได้มากกว่านั้น
ไม่อยากมานั่งแกล้งว่าเข้มแข็งอยู่ทุกวัน
ทั้งที่ในใจมันดื้อรั้นว่าต้องเลิกรา
ฉันคงไม่ทนโง่อีกต่อไป
ในเมื่อความยุติธรรมในหัวใจเธอไม่เคยรักษา
มันเห็นความแตกต่างที่รู้ได้ทางสายตา
ว่าเขาหรือฉันที่เธอรักมากกว่า..ในหัวใจ
หน้าส่วนตัว
798
