กับความเหงาหนาวใจให้ครวญคิด รำพึงจิตรำพันพร่ำถึงคำหวาน ลมพัดหวนละเมอสอนเป็นกลอนกานต์ แม้วันวารผ่านผันล่วงวันคืน ที่ทำผิดเจ็บจำยังช้ำชอก น้องพร่ำบอกเว้าวอนพี่อย่าหนีขืน ให้โอกาสรักเราสองมองกลับคืน พี่กล้ำกลืนขอรักษาด้วยยาใจ ลิขิตฟ้าขีดชะตาบันดาล์พบ ชี้ให้จบจุดนัดฝันพลันสลาย นับจากนี้ฟ้ากระจ่างนำทางใจ รักสดใสเรากำหนดไร้กฎเกณฑ์ ***********************