23 พฤศจิกายน 2552 15:40 น.
ยายแม่มด
หน้าระรื่น..แต่ในใจ..ไฟร้อนรุ่ม
ใจมันกลุ้ม..มันน้อยใจ..ในอกเอ๋ย
เขาเงียบไป..ไม่ให้ข่าว..คราวบ้างเลย
คนคุ้ยเคย..คนคุ้นใจ..ไยห่างกัน
ติดต่อไป..ตั้งหลายครา..ทำมาเงียบ
เหมือนถูกเหยียบ..ย่ำหัวใจ..ในความฝัน
ยิ้มเริงร่า..แต่นัยน์ตา..โศกาพลัน
เธอแกล้งกัน..หรืออย่างไร..ให้แอบงอน
*****************************
13 พฤศจิกายน 2552 14:09 น.
ยายแม่มด
เหงาจังที่..ไม่มี...คนมาเม้นท์
เดินเล่น-เล่น..เรื่อยเปื่อย..เหนื่อยอ่อนล้า
เข้ามาเที่ยว..บ้านกลอน..ผ่อนอุรา
แต่..ไอ้หยา....ไม่มีใคร...เม้นท์ให้เลย
อยากจะมี..คนน่ารัก..ทักทายบ้าง
บ้านข้าง-ข้าง..คุยงุ๊งงิ๊ง..ไม่นิ่งเฉย
โต้ตอบกัน..น่าสนุก..สุขจริงเอย
วันนี้เลย..มาเขียนกลอน..อ้อนทุกคน
******************
11 พฤศจิกายน 2552 16:38 น.
ยายแม่มด
มองจันทราบนฟ้าเวลาเหงา
คิดถึงเงาของใครใจคิดถึง
ขอฝากผ่านความรักความคำนึง
ให้ติดตรึงถึงเธอเสมอใจ
มองจันทร์เพ็ญลอยเด่นเล่นบนฟ้า
มองดาราเป็นดวงตาบนฟ้าใส
ฝากคิดถึงความผูกพันมั่นห่วงใย
ถึงคนไกลผ่านดวงดาวพราวนภา
เห็นจันทร์ส่องครึ่งพักตร์แล้วหนักจิต
ทำให้คิดถึงใจลอยคอยโหยหา
จันทร์ครึ่งเสี้ยวเหลียวมองใจไม่เต็มตา
มีไหมหนา...ที่วันไหน...ใจเต็มดวง
2 พฤศจิกายน 2552 11:15 น.
ยายแม่มด
ขอผ้าห่ม..เสื้อแขนยาว..กันหนาวหน่อย
จามก็บ่อย..ขนลุกชัน..นั่งปากเขียว
มือก็สั่น..จับปากกา..หน้าซีดเซียว
แก้มก็เหี่ยว..แตกลายงา..ไม่น่าดู
เขียนไม่ออก..พูดปากสั่น..ฟันกระทบ
ยังตลก..คุยยิ้มหยอก..ออกติดหรู
บรรยากาศ..เย็นเฉียบ..เหมือนเหยียบภู
แต่พี่..หนู.. ขอปิดแอร์...เพราะแพ้เย็น
หน้าส่วนตัว
1980
