2 ตุลาคม 2547 23:26 น.
ยายฟ้าใส
............จากเศษ...เสี้ยวหนึ่ง ที่เหลือของชีวิต
ขอเพียงมิตร...ผูกพัน ได้ชิดใกล้...
ขอเพียง....เสี้ยวหนึ่งเเห่งความห่วงใย...
ไม่ขอ ... อะไรมากมาย
............ก็ ...บอกเธอแล้วไช่ไหม
ฉัน.......ไม่ไช่คนดี ดั่งเธอหวัง...
ก็....เเค่ผู้หญิง....คนหนึ่ง...ที่ก้าวเดินไม่ระวัง
ล้ม...พลาดพลั้ง.........เจ็บตัวเอง.....
............มาเจอเธอ........ในวันนี้
ยังสับสน..เหลือที่.....จะฝัน
ไม่เเน่ใจ .....เธอ จะ....... ยังไงกัน
ก้อ... เก็บ.....เอามาฝัน....จน อิ่มใจ...
....... ขอเเค่ใจคิดถึงกันวันละนิด......
มันคงไม่ผิดมากไช่ไหม......
ที่มาก.....เธอ อาจเก็บไว้ให้ใคร...ใคร
ฉัน....ขอเพียงเศษใจ ก็ยังดี......
.........+++++......เพียงครู่หนึ่ง.....จากที่เหลือของชีวิต++++
+++++ ขอความเป็นมิตได้ชิดใกล้...++++
+++++ ทดเเทนบางส่วนเสี้ยว....ที่หายไป++++
+++++เเม้น มิอาจฉวยไว้......สักเสี้ยวนาที...++++
บทกลอนไทย
หน้าส่วนตัว
813
