26 สิงหาคม 2553 22:18 น.
ยายปู...
เคยมีใครถามมิคะความรักจะจบลงตรงไหนจบยังไง
คิดว่าความรักคือการให้ให้คนที่เรารักมีความสุขล่ะจบ
6 สิงหาคม 2553 23:18 น.
ยายปู...
นั่งคิดนะพอเราแก่ตัวลูกหลานคงเบื่อล่ะหนีหาย...
ไปจากเราถึงตอนนั้นเราคงเหงามากฝ่านี้แน่ๆๆเลย...
ยิ่งทุกวันนี้ลูกๆๆก็โตขึ้นๆๆทุกวันเริ่มห่างเราไปทุกที...
เริ่มไม่มีใครมาคอยเล่นหัวและกวนใจมันคงเหมือน...
พ่อแม่เราสินะพอพวกเราโตก็พากันหนีหายห่างออกมา...
สร้างครอบครัวจนบางที่ลืมคนที่ให้กำเนิดเรามาก็มี...
ท่าเกิดใครยังมีพ่อแม่ที่ยังอยู่และมีชีวตได้โปรด...
ใส่ใจและไปหาพวกท่านบางพ่อแม่ท่านไม่ได้ต้องการ...
อะไรจากเราเลยนอกจากได้เห็นน่าลูกยาก็ชื่นใจแล้ว...
ท่าวันไหนไม่มีท่านให้เรานั่งคิดถึงร้องไห้น้ำตาไหล...
ท่านก็ไม่เห็นเจ๊บนะท่าเสียไปแล้วพึ่งมานั่งคิดได้...
เหงานะท่าไม่มีพ่อแม่เพราะพ่อแม่มีแค่คนเดียว...
เสียไปแล้วหาใหม่ไม่ได้คะเราเสียใจร้องไห้แทบตาย...
ไม่ได้ไรกับมาเลยทำวันนี้รีบทำกันคะใส่ใจพ่อแม่ท่ายังมี...
4 สิงหาคม 2553 06:50 น.
ยายปู...
จริงหรือมีคนบอกเวลาจะทำให้ทุกสิ่งดีขึ้นเสมอ....
จริงหรือคนเราไม่ต้องการยึดเหนี่ยวสิ่งใดไว้กับตัว...
จริงหรือที่เราทำได้แค่เฝ้ารอกาลเวลาผ่านมาเท่านั้นเอง...
จริงหรือกาลเวลาไม่รอใครท่าเราไม่ใฝ่หาสิ่งนั้นมา....
จริงหรือที่บอกความรักคือความใคร่...
จริงหรือที่บอกลากันโดยไม่ต้องพูดจะดีฝ่า......
จริงหรือน้ำตาไม่ช่วยอะไร.....
จริงหรือเวลาต่อไปจะลืมเอง....
จริงหรือตัดทางโลกแล้วสบาย....
ท่าตัดใจจะง่ายฝ่ามิ.....
ใจไม่คิดจิตสงบ....
มีคนบอก....
แต่ทำยาก....
ต้องลอง...
หน้าส่วนตัว
2355
