3 พฤศจิกายน 2552 16:18 น.
ยายดา
ด้วยกฎเกณฑ์ เก่าเก่า ที่เอาเปรียบ
หญิงถูกเหยียบ จมดิน ไร้สิ้นค่า
ถูกประณาม ยับย่อย ร้อยมารยา
เปรียบเธอว่า เป็นดอกไม้ ให้ชายดอม
หญิงเป็นช้าง เท้าหลัง แต่ครั้งไหน
สนองตอบ ความใคร่ ให้เขาคร่อม
ไม่อาจ เผยอหยิ่ง หญิงจำยอม
อยู่ท่ามกลาง วงล้อม ของเล่ห์ลวง
เพียงเพราะ แผกเพศพรรณ กระนั้นหรือ
คาและขื่อ จึงกดกัด เธอหนักหน่วง
คนใจร้าย ย่ำทำลาย เธอช้ำทรวง
แถมหลอกลวง เหมือนเธอไร้ ซึ่งหัวใจ
ชายลืมไป หรือว่าหญิง นั้นยิ่งใหญ่
ให้กำเนิด สายใย ได้ก้องหล้า
สร้างสรรค์ บุรุษเพศ ดำรงมา
ยืนเคียงบ่า ชายชาญ มานานล้ำ
แด่ทรวงอก อบอุ่น กรุ่นไอรัก
ด้วยวงตัก โอบอารีย์ พิไรร่ำ
คือสองมือ ป้อนน้ำข้าว ทุกคราวคำ
เทิดชีวิต เลอล้ำ เพศมารดา
2 พฤศจิกายน 2552 10:34 น.
ยายดา
บนเส้นทางชีวิตลิขิตเลือก
ดังเส้นเชือกทอดยาวไกลมองไม่เห็น
จะเป็นสุขหรือทุกข์โศกลำเข็ญ
ฉันก็เป็นคนเลือกเองเกรงอะไร
เลือกระหว่างความรักกับศักดิ์ศรี
และหน้าที่ซี่งเป็นสิ่งที่ยิ่งใหญ่
เลือกหน้าที่เพื่อศักดิ์ศรีพลีหัวใจ
เพื่อมองตอบใคร ใคร ได้เต็มตา
บังคับกายทำได้ไม่ง่ายนัก
บังคับรัก บังคับใจย่งยากกว่า
ทำอย่างไรให้เชื่อฟังดั่งเจตนา
ยากนักหนาใจเจ้ากรรมทำอย่างไร
แม้จะฝืนทนเจ็บได้แน่นหนัก
แต่ให้หักใจลืมฝืนไม่ไหว
ลืมไม่ได้ รักไม่ได้ อายแก่ใจ
เจ็บเท่าไหร่ ใครจะรู้ สู้อดทน
หน้าที่ ความรัก และศักดิ์ศรี
สามสิ่งนี้ทำให้ใจหมองหม่น
แต่หากฉันยังอยู่เป็นผู้คน
จะขอทนรักษามันจนวันตาย
หน้าส่วนตัว
3999
